Σ’ αυτό το θανάσιμο παιχνίδι των (αντ)εκδικήσεων κάποιων (ιστορικών;) μονομάχων (όπου επειδή ένας αστυνομικός σκοτώνει ένα παιδί, κάποιος "επαναστάτης" σκοτώνει έναν αστυνομικό, όπου επειδή ένας μετανάστης σκοτώνει έναν λευκό, κάποιος "καθαρόαιμος" σκοτώνει έναν μελαψό) το μεγάλο θύμα είναι ο πολίτης.

* Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι πώς και γιατί κάποιοι (Έλληνες; Ξένοι; Μετανάστες; Χρήστες; Οποιοιδήποτε;) εκτέλεσαν εν ψυχρώ έναν άνθρωπο για να του κλέψουν μια βιντεοκάμερα. Το κρίσιμο ερώτημα (το οποίο ας ελπίσουμε ότι θα βρει αιτιολογία με τη σύλληψη και δίκη των δραστών) είναι τι ακριβώς αισθάνονταν όταν μαχαίρωναν έναν άγνωστο περαστικό.

Εν ονόματι της προστασίας του περιβάλλοντος, για την παραγωγή «καθαρής ενέργειας», καταστρέφουν το ίδιο το περιβάλλον, τα οικολογικά, πολιτιστικά και αισθητικά του χαρακτηριστικά. Είναι ανάγκη σε αυτόν τον τόπο και μάλιστα στην πολύπαθη Δυτική Αττική, που αυτά τα λίγα δάση έχει κατορθώσει έως σήμερα να διασώσει, να τα σαρώσουμε όλα προσπαθώντας να κάνουμε τον άνεμο κουβάρι; Είμαστε υπέρ των εναλλακτικών μορφών ενέργειας και υπέρ των ανεμογεννητριών, αλλά με την προϋπόθεση να μην συνεπάγονται καταστροφή του περιβάλλοντος ή καταστροφή των δασών, όπως συμβαίνει εν προκειμένω με το πολύτιμο ελατόδασος του Κιθαιρώνα.

Είμαι ένα τυπικό δείγμα της Γενιάς της Άπνοιας. Όσοι γεννηθήκαμε μετά το 1980 δεν ξέρουμε τι θα πει αέρας. Βέβαια, η Άπνοια δεν έχει να κάνει μόνο με την τσέπη μας: όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας (δανείζομαι ατάκες από συνήθεια: όλοι με δανεικά τη βολεύουμε σ’ αυτή τη χώρα τον τελευταίο καιρό άλλωστε!). Δεν θέλουμε να μείνουμε στην ιστορία ως η γαλήνη πριν την καταιγίδα αλλά ούτε και ως οι καταλύτες της επικείμενης, κατά τα έως τώρα τεκμήρια, καταστροφής. Άπνοια, λοιπόν∙ σύμφωνοι. Και τώρα; Αντί να κάτσουμε κάτω οκλαδόν γύρω από τις στάχτες να φυσάμε τ’ αποκαΐδια ή να πάρουμε τα βουνά για το νέο ανένδοτο (επαναστάτες ανέκδοτο), καλύτερα δεν θα είναι να σηκωθούμε όρθιοι και να δοκιμάσουμε τη δική μας πνοή;

Στο πρόβλημα της αναχρηματοδότησης του ελληνικού χρέους το 2012-13, που με τόσο δραματική έμφαση και αρνητικές οικονομικές παρενέργειες συζητείται διεθνώς το τελευταίο δεκαήμερο, ίσως δώσει μιαν ενδεικτική απάντηση αύριο το Eurogroup στις Βρυξέλλες. «Ανταλλάγματα» για μιαν επιπλέον στήριξη της χώρας μας γύρω στα 60 δις ευρώ θα πρέπει να παρουσιάσει εκεί ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στη δέσμευση που είχε αναλάβει μόλις πριν από ένα μήνα, να κατέθετε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής στη Βουλή έως τις 15 Μαΐου - δηλαδή σήμερα.

Οι βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο δεν έχουν λειτουργικό αντίκρισμα ως προς τη διακυβέρνηση της χώρας. Φυσικά και η Βουλή των Αντιπροσώπων αλλάζει σύνθεση, όμως δεν επηρρεάζεται άμεσα η λειτουργία της κυβέρνησης. Οι βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο εκπέμπουν ένα μήνυμα αμειγώς πολιτικό, το οποίο διαχέεται, διαμορφώνοντας σταδιακά το πολιτικό σκηνικό για την προεδρική εκλογή. Τα αποτελέσματα που θα βγάλουν οι κάλπες επομένως την άλλη Κυριακή στρώνουν το έδαφος για τις προσεχείς κρίσιμες εκλογές - που θα λάβουν χώρα τον Φεβρουάριο του 2013.

Οι διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση όλο και περισσότερο μοιάζουν με τις σχέσεις μιας τρίτης χώρας - μη μέλους με την Ένωση. Είναι ένας πολύ ολισθηρός δρόμος, που μπορεί να οδηγήσει σε ανυπέρβλητα αδιέξοδα και ανεπιθύμητες εξελίξεις. Η ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθεια εξασφάλισης των δόσεων συμπεριφέρεται όλο και περισσότερο σιωπηρά σε όλα τα άλλα θέματα και η στάση των κοινοτικών αρχών όλο και λιγότερο διαφέρει από τη στάση έναντι άλλων - υποψηφίων προς ένταξη χωρών.

Η επανεκκίνηση του κ. Σαµαρά είναι παράθεση προτάσεων, πολλές από τις οποίες έχουν ήδη κατατεθεί από παραγωγικούς φορείς, σχολιαστές και κόµµατα, συµµαζεµένες σε ένα φαινοµενικά συνεκτικό πρόγραµµα. Είναι η εκδοχή τού «λεφτά υπάρχουν» στη µνηµονιακή εποχή – η λύση όµως έρχεται πάντα απ’ έξω.

Το σοκ ρευστότητας που τόσο πολύ χρειάζεται η οικονοµία και που ευαγγελίζεται ο κ. Σαµαράς προϋποθέτει (α) πόρους, που το ∆ηµόσιο δεν έχει και µπορεί να βρει µόνο από τους µηχανισµούς στήριξης, (β)ένα τραπεζικόσύστηµα χωρίς προβλήµατα κεφαλαιακής επάρκειας, (γ) την αµέριστηκαι υπό οιουσδήποτε όρους συµπαράσταση της ΕΚΤ.

...Δεν αποκλείω τις πρόωρες εκλογές, με το δεδομένο ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια και αγανάκτηση συνεχώς μεγεθύνεται. Το πολιτικό σύστημα αποσυντίθεται. Οι κοινωνικοί συσχετισμοί ανακαθορίζονται, με το δεδομένο ότι η μεσαία τάξη συρρικνώνεται έως εξαφανίζεται και κοινωνικά στρώματα μετατοπίζονται κάτω από τα όρια βιωσιμότητας.
Οι ανακαθορισμένοι κοινωνικοί συσχετισμοί θα αναζητήσουν την πολιτικής τους έκφραση και μπορούν να ανατρέψουν το πολιτικό στερεότυπο του δικομματισμού.
Η χώρα αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, πληθωρισμού, ανεργίας και συρρίκνωσης της παραγωγικής βάσης. Η κοινωνία τεμαχίζεται.

Είσαι μετανάστης; Είσαι μελαψός ή μαύρος; Είσαι, δυνητικά, φονιάς! Αυτή, προφανώς, είναι η ετυμηγορία των αυτοσχέδιων εθνολαϊκών δικαστηρίων που έστησαν στο άψε-σβήσε οι Χρυσαυγίτες και οι παραφυάδες τους εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των αλλοδαπών στο κέντρο της πρωτεύουσας, ξυλοκοπώντας, τραυματίζοντας, εισβάλλοντας σε σπίτια, ακόμη-ακόμη σκοτώνοντας. Με το κράτος φυσικά απόν…

Έλληνες-αλλοδαποί 1-1. Μετά τον πέρα για πέρα άδικο χαμό του Έλληνα, που σκότωσαν για να του πάρουν τη βιντεοκάμερα με την οποία θα απαθανάτιζε τη γέννα του τέταρτου παιδιού του, χθες τα ξημερώματα υπέκυψε στα τραύματά του ένας νεαρός μετανάστης που επίσης δέχθηκε τέσσερις μαχαιριές. Προηγήθηκε μπαράζ προπηλακισμών και βαρβαροτήτων εναντίον μεταναστών από τα καλόπαιδα των ακροδεξιών οργανώσεων, που εκμεταλλευόμενοι τη δίκαιη αγανάκτηση των κατοίκων του κέντρου της Αθήνας, έχουν ξεσαλώσει.

<<Η πολιτική διαφθορά στην εποχή μας εμφανίζεται με διάφορες μορφές και με ιδιαίτερα σημαντικές συνέπειες για την κοινωνία. Διευρύνει τη φτώχεια, διαταράσσει την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, καταστρατηγεί την πρόβλεψη για παροχή υψηλού επιπέδου δημοσίων υπηρεσιών και τελικά υπονομεύει την ίδια τη δημοκρατία. Αντί του υγιούς ανταγωνισμού που βασίζεται στην τιμή, την ποιότητα και την καινοτομία των προσφερόμενων υπηρεσιών και αγαθών, η διαφθορά εμφανίζεται με φαινόμενα δωροδοκίας που βλάπτουν το εμπόριο και αποθαρρύνουν τις νέες επενδύσεις.

Ο Αριστοτέλης όριζε την πόλη-κράτος, ως πολιτεία που έχει ένα σκοπό:
την ευτυχία του συνόλου, την ευζωία, την επικράτηση της δικαιοσύνης. Η αναζήτηση του κέρδους, έλεγε, παραμορφώνει την παραγωγή και κατ’ επέκταση όλη την κοινωνία.
Στη σημερινή κοινωνία, τι απομένει απ’ όλα αυτά; Τίποτα. Όπου και να στρέψουμε το βλέμμα μας, όποιον τομέα και αν αγγίξουμε, της παιδείας, της υγείας, του αθλητισμού, του πολιτισμού, της οικονομίας, αναδύεται δυσοσμία σκανδάλων, ατομοκεντρισμού, ρουσφετιού, μαφιόζικων διασυνδέσεων.