Πιστεύω ότι μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τα παλιά πολιτικά κόμματα παρέμειναν. Αλλά χωρίς περιεχόμενο. Είναι σαν άδεια κουτιά. Αλλά όλα αυτά τα άδεια κουτιά εξακολουθούν να καταλαμβάνουν τις πολυθρόνες τους. Πιστεύω ότι υπάρχει μια κρίση της δημοκρατίας με την έννοια της μορφής, της φόρμας. Πιστεύω, λοιπόν, ότι πρέπει να τη διαχειριστούμε μ’ έναν διαφορετικό τρόπο.

Είναι γεγονός ότι η συμμετοχή της ελληνικής οικονομίας στην ευρωζώνη, χωρίς έστω την απαιτούμενη προετοιμασία, έδινε πολύ μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης στη χώρα μας, ταυτόχρονα όμως δημιουργούσε σημαντικές υποχρεώσεις στην άσκηση της εθνικής μακροοικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής, καθώς η νομισματική πολιτική βρισκόταν στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

«ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ: σταματήστε να ονειρεύεστε τον Μάη του ΄68, ονειρευτείτε το μέλλον» λέει ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ. Τη συζήτησή μας, τηλεφωνικάμε τις Βρυξέλλες όπου βρίσκεται ως επικεφαλής των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, μονοπωλεί το κίνημα των «Αγανακτισμένων» και η οικονομική κρίση. Ο γαλλογερμανός ευρωβουλευτής «τα χώνει» σε όλους και δεν χαρίζεται σεκανέναν:ούτε στην Ευρώπη ούτε στους Ελληνες.

Από τον Δεκέμβριο του 2009 η χώρα αγωνίζεται για να αποφύγει τη χρεοκοπία. Οπως ήταν επόμενο, έκτοτε η κρίση χρέους κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση και όχι πάντα με τον πιο εποικοδομητικό τρόπο.

Τους τελευταίους 18 μήνες διαμορφώθηκε μια σειρά από αστικούς μύθους γύρω από την κρίση, οι οποίοι, αν και στερούνται ρεαλιστικής βάσης, έγιναν ευρύτατα αποδεκτοί, καθώς υπαινίσσονταν ότι υπήρχε ένας πιο εύκολος δρόμος εξόδου από αυτήν.

...Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στις σημερινές συνθήκες, πιστεύει ότι μπορεί και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο:
-στην ανάδειξη και προώθηση πολιτικών λύσεων που θα απαντούν στον κίνδυνο της χρεοκοπίας και θα αντιμετωπίζουν τα διαρθρωτικά προβλήματα.
-στην υποστήριξη δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων για αλλαγές στο κράτος και την δημόσια διοίκηση
-στην καλλιέργεια ενός νέου οικονομικού πολιτισμού με υψηλή κοινωνική ευθύνη, διάθεση για αυξημένη παραγωγικότητα και αίσθηση υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος.
Η προώθηση αυτού του πλαισίου των πολιτικών, συνιστά ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές και τις κατεστημένες λογικές. Αποτρέπει την κοινωνική αποδόμηση, ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο, προωθεί ώριμες αλλαγές, δημιουργεί ευρύτερες συσπειρώσεις και προετοιμάζει το έδαφος για μεγαλύτερες και βαθύτερες αλλαγές.

Η χώρα βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, η διέξοδος από την κρίση όχι μόνο δεν διαφαίνεται, αλλά η χώρα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο πλήρους κατάρρευσης. Η εφαρμογή του θα οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση της ανεργίας και θα επιτείνει την ύφεση. Οι οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και η φοροεπιδρομή σε βάρος των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και των πολιτών με φορολογική συνέπεια, θα πλήξουν ακόμα περισσότερο την κοινωνία.

Τα ποτάμια του λαϊκισμού καθημερινά φουσκώνουν και αναμένεται να ξεχειλίσουν τις επόμενες ημέρες. Το μείγμα που έχει δημιουργηθεί στη χώρα είναι εκρηκτικό, καθώς συναθροίζονται οι εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων, όσοι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, με ένα κομμάτι των λεγόμενων αγανακτισμένων, που στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους θεωρούν ότι «για όλα φταίνε οι κακοί Ευρωπαίοι» και φαντασιώνονται ότι αν υπήρχε ένας ηγέτης τύπου Ανδρέα Παπανδρέου, δεν θα πληρώναμε τα δανεικά, καθώς επίσης με ένα ακραίο και επιθετικό τμήμα της ακροδεξιάς.

Ολα άρχισαν την περασµένη Τρίτη. Απροειδοποίητα, αλλά όχι αναπάντεχα. Με µουσική συνοδεία τη βουή της πλατείας. Πρώτα, ένας βουλευτής Κοζάνης του ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι τα µέτρησε, τα ζύγισε και αποφάσισε ότι δεν µπορεί να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα, εφ’ όσον στις προβλέψεις του περιλαµβάνεται η ιδιωτικοποίηση της ∆ΕΗ.

Ο πρώτος στόχος τώρα είναι να µην αυτοκτονήσουµε ως χώρα. Ο κίνδυνος είναι µεγάλος καθώς πολιτικό σύστηµα και κοινωνία έχουµε µετατρέψει µια δύσκολη αλλά διαχειρίσιµη στο πλαίσιο της ευρωζώνης δηµοσιονοµική κρίση, σε επικείµενη εθνική καταστροφή.

Πολλοί επιχείρησαν να ταυτίσουν τα κινήµατα εξέγερσης στις αραβικές χώρες µε το δικό µας κίνηµα των «Αγανακτισµένων». Τα κοινά σηµεία τα οποία διακρίνουν είναι η ολική αµφισβήτηση του πολιτικού συστήµατος και η ευρεία χρήση του ∆ιαδικτύου και του facebook.

Η κυβέρνηση προχωρά στις λεγόμενες αναδιαρθρώσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται και τομείς της έρευνας, σύμφωνα με την προσφιλή της τακτική: ασχεδίαστα, ασυντόνιστα, αποσπασματικά και ανορθολογικά.
Η ΔΗΜΑΡ καλεί για μια ακόμα φορά την κυβέρνηση να επιδείξει την αναγκαία για τις περιστάσεις υπευθυνότητα και να εκπονήσει έναν σοβαρό σχεδιασμό.
Οι αναγκαίες αναδιατάξεις στο χώρο Ανωτάτης Εκπαίδευσης και Έρευνας θα πρέπει να ενταχθούν στo πλαίσιο της δημιουργίας ενός Ενιαίου Χώρου Εκπαίδευσης και Έρευνας με έναν σχεδιασμό που θα στοχεύει στην ουσιαστική όσμωση μεταξύ και των τριών φορέων (ΑΕΙ, ΤΕΙ, Ερευνητικά Κέντρα).

Όλες αυτές τις μέρες που γίνονται οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, με τον τρόπο που εξελίσσεται η κατάσταση, δηλαδή χαλαρά και χωρίς εντάσεις, δεν δόθηκε έδαφος σε κουκουλοφόρους και άλλους προβοκάτορες.
Τους έβαλαν σε μεγάλη αμηχανία.
Οποιαδήποτε «παρέμβασή» τους, έτσι στην ψύχρα, θα τους εξέθετε ανεπανόρθωτα. Δεν θα είχαν κανέναν συμπαραστάτη, από αυτούς δηλαδή που σε κάθε ανάλογη περίπτωση θα έσπευδαν να τα φορτώσουν, κυρίως, στην αστυνομία και να τους αφήσουν ...απερίσπαστους στο έργο τους.