Φέτος συμπληρώνονται 130 χρόνια από τη γέννηση του Ι. Β. Στάλιν - αν και πολλοί βιογράφοι του υποστηρίζουν ότι η πραγματική χρονολογία γέννησής του δεν ήταν η 21/12/1879 αλλά η 8/12/1878. Δεν είναι το μόνο στοιχείο πάνω στο οποίο διαφωνούν βιογράφοι και ιστορικοί, όσοι τέλος πάντων προσπαθούν να δώσουν μία ή περισσότερες εξηγήσεις στο «φαινόμενο» που ονομάστηκε «σταλινισμός».

Δεν είμαστε αδιάφοροι για το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της χώρας. Γι’ αυτό, σ’ αυτές εκλογές, θα πρέπει να προβάλλουμε πιο έντονα τις αιχμές των προοδευτικών και ώριμων μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται ο τόπος. Είναι αυτές ακριβώς οι προγραμματικές προτάσεις, που αρνείται επίμονα και δυστυχώς η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που μας κάνουν να αρνούμαστε στις συγκεκριμένες συνθήκες το ρόλο του κυβερνητικού εταίρου. Μακάρι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να ήθελε μια πραγματική στροφή προς τα αριστερά. Δυστυχώς κάνει το αντίθετο.

Η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ καταψήφισε την Πρόταση Τσίπρα, που αφορούσε το «πακέτο» εκλογικής συμφωνίας με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιθέτως υπερψήφισε την ομόφωνη πρόταση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ της Παρασκευής (04/09/09) που ζητούσε την εκλογική μας παρουσία με επικεφαλής τον Πρόεδρο του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα.

Η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ συγκαλεί ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ σήμερα, Τρίτη (08/ 09/09) στην Αθήνα στις 18:00 στο Ξενοδοχείο Athens Imperial(Πλατεία Καραϊσκάκη, ΜΕΤΡΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ) για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που προκύπτουν εν όψει των εκλογών.

H Άννα Φιλίνη μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΚΑΪ (εκπομπή του Άρη Πορτοσάλτε), δήλωσε μεταξύ άλλων:

Τμήμα της Αριστεράς, ακόμα και μέσα σε εμάς, τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτοαποκαλείται «αντισυστημική Αριστερά». Το κατανοώ αλλά δεν συμφωνώ, γιατί θεωρώ ότι η Αριστερά έχει να προσφέρει σε κάθε περίπτωση στη χώρα, οφείλει να είναι υπεύθυνη και όχι αδιάφορη για το μέλλον του τόπου, ιδιαίτερα μάλιστα σε εποχές μεγάλης οικονομικής κρίσης. Σε τέτοιες στιγμές και τα θέματα του πολιτισμού και της πολιτιστικής ταυτότητας στην καθημερινότητά μας παίζουν τεράστιο ρόλο για τη ζωή των πολιτών.

Κάθε ζωντανός οργανισμός, φυσικός, πολιτικός και κοινωνικός έχει καταγεγραμμένα στο DNA του πρωτευόντως το ένστικτο της επιβίωσης και ακολούθως της αναπαραγωγής. Αυτή τη βασική λειτουργία πρέπει να ξαναθυμηθεί η καθ’ ημάς Αριστερά, που έχει εξασκηθεί επιμελώς στη διαδικασία αμοιβαδοποίησης ως ψευδαίσθηση αναπαραγωγής, μεγαλώνοντας κάθε φορά τον αριθμό των κυττάρων χωρίς να αυξάνει, τουναντίον τις περισσότερες φορές μειώνοντας το συνολικό μέγεθός της.

Φτάσαμε στο παραπέντε των εκλογών και ο χώρος της δημοκρατικής αριστεράς ταλανίζεται από ψεύτικα διλήμματα του τύπου Τσίπρας ή Αλαβάνος.

Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών πολύ κατώτερα των προσδοκιών αλλά και των αποτελεσμάτων που είχε στο παρελθόν η δημοκρατική αριστερά στις ευρωεκλογές, έδωσαν το πρώτο σήμα, αλλά μάλλον η ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα ερμήνευσαν σωστά. Αναζήτησαν τις αιτίες σε κάποια οργανωτικά προβλήματα και σε θέματα προεκλογικής τακτικής.

Η κρίση που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε μερίδα του ΣΥΝ και στις περιώνυμες Συνιστώσες του είναι δεδομένη και καθόλου επίπλαστη. Η τελευταία εκδήλωση σημειώθηκε με την παρέμβαση του Π. Κοροβέση, ο οποίος επανέλαβε αναπόδεικτες φήμες για χρηματισμό του ΣΥΝ από τη Siemens, όταν συμμετείχε μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. στην κυβέρνηση Ζολώτα.

«Τα συνδικάτα απορρίπτουν ένα απόλυτο πάγωμα των μισθών, είναι όμως διατεθειμένα να διαπραγματευθούν αυξήσεις χαμηλότερες από 1%». Με τη φράση αυτή ξεκινούσε το ρεπορτάζ της εφημερίδας Εl Ρais όπου καταγράφονταν οι αντιδράσεις των ισπανικών οργανώσεων των εργαζομένων στη μόλις διακηρυγμένη πρόθεση της κυβέρνησης Θαπατέρο να περιορίσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2010 προσπαθώντας να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες και να συγκρατήσει ιδίως τις δαπάνες για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

Ακόμη δεν καταλάβαμε πότε θα γίνουν εκλογές, αλλά όποτε και αν προκηρυχθούν η κυβέρνηση πλέον έχει πρόβλημα. Οσο συνεχίζεται και φουντώνει η εκλογολογία τόσο το Μέγαρο Μαξίμου χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Με όλα αυτά που συμβαίνουν μετά τις ευρωεκλογές, αναρωτιέμαι ποιο είναι το μείζον πρόβλημα του χώρου σήμερα; Πρόβλημα πολιτικών επιλογών, σχέσεων με τον ΣΥΡΙΖΑ, επιλογής συμμαχιών, επιλογής αρχηγού; Από την πλειοψηφούσα τάση στον ΣΥΝ δεν φαίνεται να αμφισβητείται καμία από τις επιλογές αυτές. Τότε γιατί βρισκόμαστε στην κατάσταση κρίσης που όλοι παραδέχονται;