Θεραπεία δανείων σε υπερχρεωμένους...
Δημήτρης Χρήστου, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2010-05-02
Όταν έσκασαν οι φούσκες του “καπιταλισμού καζίνο” και της απληστίας, απλώθηκε πανικός και μετά ήρθε η ύφεση. Μας διαβεβαίωνε τότε ο κ. Αλογοσκούφης, πως η κρίση αφορά μόνον ή κυρίως το πιστωτικό σύστημα -και το δικό μας είναι θωρακισμένο, επειδή δεν έχει εκτεθεί στα τοξικά προϊόντα. Μετά, όταν περάσει η ύφεση, όλα θα είναι όπως πριν, υποσχόταν. Δεν ήταν έτσι φυσικά και τα γράφαμε από τότε, αλλά αυτοί επέμεναν. Έπεσε η κυβέρνηση Καραμανλή και ήρθε η κυβέρνηση Παπανδρέου με νεωτεριστικές ιδέες, όπως Αμερική. Τα λεφτά που υπήρχαν δεν βρέθηκαν, αλλά δεν πειράζει, αφού για όλα φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση. Η κρίση τώρα -μας λένε πως- είναι κρίση χρέους και δημοσιονομικών ανισορροπιών. Ασφαλώς είναι και τέτοια, αλλά ειδικά στην Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από τέτοια.
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ βούιξαν τα ελληνικά ΜΜΕ για πακέτο μαμούθ που θα βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο! Στα ψιλά γράμματα οι νότες του Στρος Καν, πως ακόμα δεν έχουν συζητηθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις δανεισμού. Στα ψιλά και οι νότες Μέρκελ, πως πρώτα θα δούμε τα νέα μέτρα που πρέπει να λάβει η ελληνική κυβέρνηση και μετά θα καθοριστούν ποσά και όροι. Εμείς όμως πανηγυρίζουμε σαν να τα έχουμε στην τσέπη. Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας με τη δικαιολογία πως, να, και άλλες χώρες αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τα χρέη τους. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Γιατί πράγματι υπάρχει κρίση χρέους και δανεισμού σε εθνικό επίπεδο, με τη διαφορά πως οι άλλες χώρες διαθέτουν παραγωγική οικονομία ικανή να ανταποκριθεί στις δυσκολίες. Εμείς είμαστε που δεν διαθέτουμε τίποτα. Η ελληνική βιομηχανία είναι δύο τσιμεντάδικα και δύο γαλατάδικα. Το 70% του ΑΕΠ της χώρας προέρχεται από την κατανάλωση.
ΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ τα δάνεια με τα λογικά επιτόκια; Θα τα χρησιμοποιήσουμε στην ανάταξη της ελληνικής οικονομίας και στη δημιουργία νέων παραγωγικών δραστηριοτήτων για προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας; Τόσες ώστε να μειωθεί η ανεργία και να περάσουμε σε οικονομική ανάκαμψη; Απλώς, με τα νέα δανεικά θα πληρώσουμε τα παλιά και θα χρωστάμε τα ίδια και περισσότερα καθώς το ΑΕΠ θα συρρικνώνεται δραματικά στα χειρουργεία εκστρατείας του ΔΝΤ.
Επέλεξα μερικά διαχρονικά αποσπάσματα από το αρχείο των όσων έχω γράψει εδώ στην "Αυγή", και τα αφιερώνω στους ανήξερους της σημερινής κυβέρνησης.
15 ΜΑΪΟΥ ’09: "Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, την εντολή θα τη δώσει στον Γιώργο Παπανδρέου. Δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία δεν αισθάνεται πως έχει πολλές επιλογές. Υπάρχουν λοιπόν από την πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου και του κομματικού προσωπικού, του οποίου ηγείται, προτάσεις που να δείχνουν πως έχει γίνει αντιληπτή η ανάγκη για τολμηρές αλλαγές, ικανές να μας βγάλουν από την παραγωγική καθήλωση και την κοινωνική καθυστέρηση;".
25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ’09: "Η Ελλάδα είναι μια χώρα που τα τελευταία χρόνια διατήρησε το όποιο καταναλωτικό επίπεδο καταφεύγοντας στον δανεισμό. Μια χώρα που σπατάλησε τεράστια ποσά εθνικών και κοινοτικών πόρων σε υποδομές, πολλές από τις οποίες ήταν πολυτελείς και αχρείαστες, χωρίς να έχει ή να δημιουργεί οικονομία ικανή να επωφεληθεί και να τις αξιοποιήσει. Μια οικονομία χωρίς σχέδιο, οργάνωση και όραμα. Ο Γιώργος εκτιμά και υπόσχεται πως θα βάλει το όραμα. Για το σχέδιο και την οργάνωση θα δούμε στην πορεία".
22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ’09: "Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είναι παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν θα βγει χωρίς καλά μελετημένες θαρραλέες κινήσεις που θα εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάκαμψης και ανάπτυξης. Η κρίση είναι γενική και εκτεταμένη σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Το έχουμε υπογραμμίσει επανειλημμένα, πως αυτό που περνάει σήμερα η Ελλάδα δεν είναι η παγκόσμια ύφεση. Είναι, με αφορμή την ύφεση, μια παραγωγική κατάρρευση που εξελίσσεται και θα εξελίσσεται για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα".
16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ’09: "Ο κ. Παπανδρέου, είπε πως, αν μείνουμε στη διαχείριση της καθημερινότητας, θα υποστούμε φθορά. Μου φαίνεται πως δεν έχει καταλάβει καλά αυτό που συμβαίνει, διότι αν μείνουν στη διαχείριση -εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα- δεν θα προλάβουν να υποστούν φθορά. Απλά θα τους αφαιρέσουν τα κρίσιμα χαρτοφυλάκια οι Ευρωπαίοι και αυτοί απλώς θα κάνουν πως κυβερνούν".
ΑΥΤΑ ΛΕΓΑΜΕ και προβλέπαμε, κόντρα σε πολλούς που θεωρούσαν ότι πρόκειται για μπλόφα του καπιταλισμού για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πώς γίνεται ο πρωθυπουργός να κοιτάζει στα μάτια έναν άνεργο πατέρα και να του ζητά να κάνει θυσίες για την πατρίδα. Τι θα απαντήσει, αν αυτός ο Έλληνας πει, πως “θέλω να εργαστώ σκληρά για την πατρίδα μου, αλλά η πατρίδα μου δεν έχει δουλειά για μένα και εγώ πλέον δεν έχω κανέναν λόγω να ζω, να υπάρχω”;
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ βούιξαν τα ελληνικά ΜΜΕ για πακέτο μαμούθ που θα βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο! Στα ψιλά γράμματα οι νότες του Στρος Καν, πως ακόμα δεν έχουν συζητηθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις δανεισμού. Στα ψιλά και οι νότες Μέρκελ, πως πρώτα θα δούμε τα νέα μέτρα που πρέπει να λάβει η ελληνική κυβέρνηση και μετά θα καθοριστούν ποσά και όροι. Εμείς όμως πανηγυρίζουμε σαν να τα έχουμε στην τσέπη. Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας με τη δικαιολογία πως, να, και άλλες χώρες αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τα χρέη τους. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Γιατί πράγματι υπάρχει κρίση χρέους και δανεισμού σε εθνικό επίπεδο, με τη διαφορά πως οι άλλες χώρες διαθέτουν παραγωγική οικονομία ικανή να ανταποκριθεί στις δυσκολίες. Εμείς είμαστε που δεν διαθέτουμε τίποτα. Η ελληνική βιομηχανία είναι δύο τσιμεντάδικα και δύο γαλατάδικα. Το 70% του ΑΕΠ της χώρας προέρχεται από την κατανάλωση.
ΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ τα δάνεια με τα λογικά επιτόκια; Θα τα χρησιμοποιήσουμε στην ανάταξη της ελληνικής οικονομίας και στη δημιουργία νέων παραγωγικών δραστηριοτήτων για προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας; Τόσες ώστε να μειωθεί η ανεργία και να περάσουμε σε οικονομική ανάκαμψη; Απλώς, με τα νέα δανεικά θα πληρώσουμε τα παλιά και θα χρωστάμε τα ίδια και περισσότερα καθώς το ΑΕΠ θα συρρικνώνεται δραματικά στα χειρουργεία εκστρατείας του ΔΝΤ.
Επέλεξα μερικά διαχρονικά αποσπάσματα από το αρχείο των όσων έχω γράψει εδώ στην "Αυγή", και τα αφιερώνω στους ανήξερους της σημερινής κυβέρνησης.
15 ΜΑΪΟΥ ’09: "Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, την εντολή θα τη δώσει στον Γιώργο Παπανδρέου. Δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία δεν αισθάνεται πως έχει πολλές επιλογές. Υπάρχουν λοιπόν από την πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου και του κομματικού προσωπικού, του οποίου ηγείται, προτάσεις που να δείχνουν πως έχει γίνει αντιληπτή η ανάγκη για τολμηρές αλλαγές, ικανές να μας βγάλουν από την παραγωγική καθήλωση και την κοινωνική καθυστέρηση;".
25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ’09: "Η Ελλάδα είναι μια χώρα που τα τελευταία χρόνια διατήρησε το όποιο καταναλωτικό επίπεδο καταφεύγοντας στον δανεισμό. Μια χώρα που σπατάλησε τεράστια ποσά εθνικών και κοινοτικών πόρων σε υποδομές, πολλές από τις οποίες ήταν πολυτελείς και αχρείαστες, χωρίς να έχει ή να δημιουργεί οικονομία ικανή να επωφεληθεί και να τις αξιοποιήσει. Μια οικονομία χωρίς σχέδιο, οργάνωση και όραμα. Ο Γιώργος εκτιμά και υπόσχεται πως θα βάλει το όραμα. Για το σχέδιο και την οργάνωση θα δούμε στην πορεία".
22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ’09: "Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είναι παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν θα βγει χωρίς καλά μελετημένες θαρραλέες κινήσεις που θα εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάκαμψης και ανάπτυξης. Η κρίση είναι γενική και εκτεταμένη σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Το έχουμε υπογραμμίσει επανειλημμένα, πως αυτό που περνάει σήμερα η Ελλάδα δεν είναι η παγκόσμια ύφεση. Είναι, με αφορμή την ύφεση, μια παραγωγική κατάρρευση που εξελίσσεται και θα εξελίσσεται για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα".
16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ’09: "Ο κ. Παπανδρέου, είπε πως, αν μείνουμε στη διαχείριση της καθημερινότητας, θα υποστούμε φθορά. Μου φαίνεται πως δεν έχει καταλάβει καλά αυτό που συμβαίνει, διότι αν μείνουν στη διαχείριση -εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα- δεν θα προλάβουν να υποστούν φθορά. Απλά θα τους αφαιρέσουν τα κρίσιμα χαρτοφυλάκια οι Ευρωπαίοι και αυτοί απλώς θα κάνουν πως κυβερνούν".
ΑΥΤΑ ΛΕΓΑΜΕ και προβλέπαμε, κόντρα σε πολλούς που θεωρούσαν ότι πρόκειται για μπλόφα του καπιταλισμού για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πώς γίνεται ο πρωθυπουργός να κοιτάζει στα μάτια έναν άνεργο πατέρα και να του ζητά να κάνει θυσίες για την πατρίδα. Τι θα απαντήσει, αν αυτός ο Έλληνας πει, πως “θέλω να εργαστώ σκληρά για την πατρίδα μου, αλλά η πατρίδα μου δεν έχει δουλειά για μένα και εγώ πλέον δεν έχω κανέναν λόγω να ζω, να υπάρχω”;
