«Πολιτικό σεισμό» προκαλεί η Λεπέν
Μανώλης Σπινθουράκης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2022-06-20
Υπήρξε «πολιτικός σεισμός» χθες στη Γαλλία, αλλά όχι αυτός που πολλοί προσδοκούσαν και ελπίζανε. Ο πραγματικός νικητής των εκλογών είναι η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, η οποία όχι μόνο επιτυγχάνει αυτό που δεκαετίες περίμενε, δηλαδή να έχει αναγνωρισμένη κοινοβουλευτική ομάδα, αλλά και θα ηγείται για τα επόμενα πέντε χρόνια ενός στρατού δεκάδων αποφασισμένων βουλευτών σε μια Εθνοσυνέλευση που ούτε ο Μακρόν, ούτε ο Μελανσόν είναι παρόντες .
Από την άλλη ο πραγματικός ηττημένος είναι ο επανεκλεγείς προ διμήνου πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν που πλέον για να μπορέσει να κυβερνά θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους από τον μόνο χώρο που ίσως δέχεται να διαβουλευτεί μαζί του, δηλαδή την παραδοσιακή Δεξιά.
Κάτι για το οποίο ασφαλώς ευθύνεται και ο ίδιος, με τη διμέτωπη πολιτική που προεκλογικά ακολούθησε, εξισώνοντας τη ριζοσπαστική Αριστερά με την Ακροδεξιά και ισχυριζόμενος πως ο μόνος εκφραστής της Δημοκρατίας στη Γαλλία είναι αυτός.
Ετσι ο Μακρόν δεν έχει τώρα άλλη διέξοδο από το να επιχειρήσει, με τη βοήθεια βεβαίως του φίλου από τα παλιά Νικολά Σαρκοζί, να πείσει τη νεογκολική δεξιά για την ανάγκη συγκατοίκησης στην εξουσία, κάτι που άλλωστε πρώτος δίδαξε στη Γαλλία ο κάποτε ηγέτης της, Ζακ Σιράκ. Η σημερινή ηγεσία της δεν δηλώνει προς το παρόν διαθέσιμη για τέτοιες διαβουλεύσεις, πλην όμως η επιρροή της στο «βαθύ κόμμα» φαίνεται πως δεν είναι μεγάλη.
Θα επιχειρήσει επίσης ο Μακρόν να δει τι περιθώρια διαλόγου υπάρχουν τόσο με την οικολογική, όσο και με τη σοσιαλιστική συνιστώσα της «Λαϊκής Ενωσης» που σε σειρά ζητημάτων της εξωτερικής και της οικονομικής πολιτικής τα περισσότερα στελέχη της ίσως βρίσκονται πλησιέστερα στον Μακρόν και όχι στον Μελανσόν.
Η άλλη επιλογή που έχει ο Μακρόν είναι να συνεχίσει με κυβέρνηση μειοψηφίας και να διαπραγματεύεται κατά περίπτωση, ελπίζοντας πως θα υπάρξει μεσοπρόθεσμα ευνοϊκή συγκυρία για να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές. Ολα αυτά ίσως αρχίσουν να ξεκαθαρίζουν στο εγγύς μέλλον που ο Μακρόν θα μιλήσει για πρώτη φορά μετά τη χθεσινή νύχτα που πολύ θα ήθελε γρήγορα να ξεχάσει.
Από την άλλη ο πραγματικός ηττημένος είναι ο επανεκλεγείς προ διμήνου πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν που πλέον για να μπορέσει να κυβερνά θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους από τον μόνο χώρο που ίσως δέχεται να διαβουλευτεί μαζί του, δηλαδή την παραδοσιακή Δεξιά.
Κάτι για το οποίο ασφαλώς ευθύνεται και ο ίδιος, με τη διμέτωπη πολιτική που προεκλογικά ακολούθησε, εξισώνοντας τη ριζοσπαστική Αριστερά με την Ακροδεξιά και ισχυριζόμενος πως ο μόνος εκφραστής της Δημοκρατίας στη Γαλλία είναι αυτός.
Ετσι ο Μακρόν δεν έχει τώρα άλλη διέξοδο από το να επιχειρήσει, με τη βοήθεια βεβαίως του φίλου από τα παλιά Νικολά Σαρκοζί, να πείσει τη νεογκολική δεξιά για την ανάγκη συγκατοίκησης στην εξουσία, κάτι που άλλωστε πρώτος δίδαξε στη Γαλλία ο κάποτε ηγέτης της, Ζακ Σιράκ. Η σημερινή ηγεσία της δεν δηλώνει προς το παρόν διαθέσιμη για τέτοιες διαβουλεύσεις, πλην όμως η επιρροή της στο «βαθύ κόμμα» φαίνεται πως δεν είναι μεγάλη.
Θα επιχειρήσει επίσης ο Μακρόν να δει τι περιθώρια διαλόγου υπάρχουν τόσο με την οικολογική, όσο και με τη σοσιαλιστική συνιστώσα της «Λαϊκής Ενωσης» που σε σειρά ζητημάτων της εξωτερικής και της οικονομικής πολιτικής τα περισσότερα στελέχη της ίσως βρίσκονται πλησιέστερα στον Μακρόν και όχι στον Μελανσόν.
Η άλλη επιλογή που έχει ο Μακρόν είναι να συνεχίσει με κυβέρνηση μειοψηφίας και να διαπραγματεύεται κατά περίπτωση, ελπίζοντας πως θα υπάρξει μεσοπρόθεσμα ευνοϊκή συγκυρία για να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές. Ολα αυτά ίσως αρχίσουν να ξεκαθαρίζουν στο εγγύς μέλλον που ο Μακρόν θα μιλήσει για πρώτη φορά μετά τη χθεσινή νύχτα που πολύ θα ήθελε γρήγορα να ξεχάσει.