Διλήμματα της γαλλικής Αριστεράς ενόψει των ευρωεκλογών του 2024

Να διασπαστεί ή να μη διασπαστεί; Ιδού το ερώτημα που ταλανίζει τη γαλλική Αριστερά σχεδόν έναν χρόνο πριν από τις ερχόμενες ευρωεκλογές. Οι υποστηρικτές της διάσπασης ισχυρίζονται ότι λόγω της απλής αναλογικής των ευρωεκλογών τα αριστερά κόμματα θα μπορούσαν να λάβουν το 2024 αθροιστικά περισσότερες ψήφους και έδρες απ’ ό,τι αν κατέβουν ενωμένα.

Οι αντιτιθέμενοι -με πρώτο τον Ζαν-Λικ Μελανσόν- ισχυρίζονται πως αν τα αριστερά κόμματα κατέβουν χωριστά θα πραγματοποιήσουν το πρώτο βήμα προς τη διάλυση του αριστερού συνασπισμού, ο οποίος στις περσινές βουλευτικές εκλογές με το 27% που έλαβε πάλεψε στα ίσα την παράταξη Μακρόν, αφήνοντας σχεδόν δέκα ποσοστιαίες μονάδες πίσω την Ακροδεξιά.

Μια Ακροδεξιά που οι δημοσκοπήσεις την εμφανίζουν σήμερα να βγαίνει αλώβητη, αν όχι ενισχυμένη, από την έκβαση της πολιτικής μάχης για το συνταξιοδοτικό, και η οποία σε περίπτωση διάσπασης της αριστερής συμπαράταξης θα είναι το δεύτερο σε κοινοβουλευτική δύναμη γαλλικό πολιτικό κόμμα μετά την κυβερνώσα παράταξη. Την παράταξη δηλαδή που σιγά σιγά οφείλει να αντιμετωπίσει το αμείλικτο ερώτημα αν υπάρχει γι’ αυτήν πολιτική ζωή μετά Μακρόν.

Και αυτό διότι ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ίσως ο μόνος Γάλλος που γνωρίζει ότι θα συνταξιοδοτηθεί πριν από τα πενήντα του, αφού το γαλλικό Σύνταγμα απαγορεύει τρίτη θητεία του ίδιου προσώπου στην Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Το τι μέλλει γενέσθαι με τους ψηφοφόρους του Μακρόν είναι λοιπόν το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου αυτή τη στιγμή στη Γαλλία.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι μισοί από αυτούς που ψήφισαν τα τελευταία χρόνια Μακρόν, πριν από αυτόν είχαν ψηφίσει υπέρ του Φρανσουά Ολάντ και του Σοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο μέσα σε δέκα χρόνια έπεσε από το 39% στο 1,8% του εκλογικού σώματος.

Το φιλί της ζωής

Πολλά από τα στελέχη τού άλλοτε κραταιού γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος πιστεύουν ότι η σημερινή συμπαράταξη της ηγεσίας του με την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν μπορεί βραχυπρόθεσμα να έδωσε στο κόμμα το φιλί της ζωής και μια Κοινοβουλευτική Ομάδα, πλην όμως μακροπρόθεσμα δεν είναι ελκυστική για τους ψηφοφόρους του Μακρόν που τοποθετούνται προς τα αριστερά. Το ίδιο λίγο-πολύ συμβαίνει και με τους Οικολόγους οι οποίοι στις ευρωεκλογές του 2019 με 13,5% κατέλαβαν την τρίτη θέση, πίσω από το κόμμα της Μαρίν Λεπέν (23,5%) και το κόμμα του Μακρόν (22,5%), αλλά μπροστά από την Ανυπότακτη Γαλλία (6,3%). Στις προεδρικές του 2022 περιορίστηκαν ωστόσο στο 4,6%.

Πέραν όμως των εκλογικών ποσοστών και των δημοσκοπήσεων, η διάσταση απόψεων μεταξύ των κομμάτων της γαλλικής Αριστεράς για το ζήτημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι βαθιά και μεγάλη. Ηταν ήδη υπαρκτή κατά τον προηγούμενο αιώνα αναφορικά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και αποκρυσταλλώθηκε το 2005, όταν οι Σοσιαλιστές και οι Οικολόγοι ψήφισαν υπέρ του Συντάγματος της Ευρώπης και η Ανυπότακτη Γαλλία κατά.

Στις ευρωεκλογές του 2024 θα κριθούν λοιπόν πολλά αναφορικά με την πολιτική σκηνή στη Γαλλία, κυρίως σε ό,τι αφορά τον χώρο της Αριστεράς. Σε ό,τι αφορά πάντως τον χώρο της Δεξιάς τα πράγματα μάλλον είναι πεντακάθαρα. Η Μαριν Λεπέν παρέλαβε το 2012 από τον πατέρα της ένα ακροδεξιό κόμμα του 18%, στις προεδρικές του 2017 το ανέβασε στο 34% και σε αυτές του 2022 στο 42%.

Στις ευρωεκλογές του 2019 το κόμμα της ήρθε πρώτο σε ψήφους και σε αυτές του 2024 όλα δείχνουν πως θα συμβεί το ίδιο. Ετσι πολλοί αναρωτιούνται πλέον ποιος άραγε θα μπορούσε να τη σταματήσει το 2027, όποτε θα κληθούν οι Γάλλοι να εκλέξουν διάδοχο του Μακρόν.