Αριστερά και εναλλακτικές προτάσεις

Σε λίγες μέρες συνέρχεται στην Αθήνα το πρώτο Συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Μετέχουν κυρίως πολιτικές δυνάμεις που προέκυψαν ή επέζησαν από την κατάρρευση του 1989, που βλέπουν κριτικά το παρελθόν τους και αναζητούν χρήσιμο και κρίσιμο ρόλο στο νέο ιστορικό και πολιτικό σκηνικό.

Ιδρύουν «ευρωπαϊκό κόμμα» όπως έκαναν από πού παλιά όλες οι άλλες μεγάλες πολιτικές οικογένειες (χριστιανοδημοκράτες-λαϊκοί, σοσιαλιστές, πράσινοι, φιλελεύθεροι…). Τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα εξ ορισμού πολιτικοποιούν τη διαδικασία ενοποίησης της Ευρώπης, κάτι αναγκαίο για να μπορούν οι πολίτες να συμμετέχουν και δημοκρατικά να ορίζουν την πορεία της. Η ενοποίηση δεν είναι πια, αν ποτέ ήταν…, μια τεχνική διαδικασία συνύπαρξης των κρατών μελών της ΕΕ. Ήδη πολλά και σημαντικά ζητήματα είναι στην αρμοδιότητα κοινών οργάνων και διαδικασιών.

Και άλλα περισσότερα πρέπει να περάσουν σε αυτήν την αρμοδιότητα, από την εξωτερική πολιτική έως το κοινωνικό κράτος και την προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας (με την γρίπη των πουλερικών φάνηκε ξανά πόσο λανθασμένη είναι η πολιτική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», π.χ. ως προς την προμήθεια και διάθεση εμβολίων και φαρμάκων…). Αυτή η μεταφορά αρμοδιοτήτων για να είναι νομιμοποιημένη πολιτικά, σταθερή και αξιόπιστη χρειάζεται

Ε

πολιτική διαμάχη και επιλογή, πολιτικούς θεσμούς και όργανα, με κάποιας μορφής «συνταγματική» ρύθμιση. Η πρώτη απόπειρα θέσπισης Συντάγματος απέτυχε, δυστυχώς. Από την πλευρά των δυνάμεων του ΚΕΑ (που είχαν ταχθεί με το «όχι» ) είχε εξαγγελθεί μια βελτιωμένη πρόταση Συντάγματος, αλλά δεν υπήρξε συνέχεια.

Εκκρεμεί πάντως κάποια νέα πρόταση, γιατί ήδη η άρνηση της πρώτης ήδη οδηγεί σε εκφυλιστικά φαινόμενα (προτάσεις για κατάργηση των κοινών πολιτικών ή ακόμη και του Ευρω, αδυναμία κατάρτισης Προϋπολογισμού, εξασθένηση της παρουσίας της ΕΕ στον ΠΟΕ κλπ). Απέναντι σε αυτά θα έχει το ΚΕΑ, πολλές από τις δυνάμεις του οποίου στηρίζουν Κυβερνήσεις στις χώρες τους, «εναλλακτικές» προτάσεις ; Εκεί θα κριθεί και η χρησιμότητα του ως «ευρωπαϊκού» κόμματος για τους ευρωπαίους πολίτες και κάθε κόμμα μέλος του, όπως ο ΣΥΝ στην Ελλάδα.