Η κρίση δεν είναι μόνο οι αριθμοί
Οι οικονομικές στατιστικές απεικονίζουν την ταλαιπωρία και τη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων
Ρoul Νyrup Rasmussen, ΤΟ ΒΗΜΑ, Δημοσιευμένο: 2009-05-27
Τα στοιχεία για την κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι θλιβερά. Το ΑΕΠ στην ευρωζώνη έπεσε κατά 2,5% στο διάστημα Ιανουαρίου Μαρτίου εφέτος. Στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, έπεσε κατά 3,8%, κάτι που σε ετήσια βάση θα ήταν αρκετό για να εξανεμισθεί η σωρευμένη ανάπτυξη από το 1999. Μην έχετε καμία αμφιβολία: η παρούσα οικονομική κρίση είναι απολύτως καταστρεπτική.
Αυτή η κατάσταση θα έπρεπε να εξωθήσει σε δράση συντηρητικούς ηγέτες, όπως ο πρόεδρος της Επιτροπής Μπαρόζο, η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ και ο γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί. Αυτοί όμως, μαζί με άλλους συντηρητικούς που κυριαρχούν στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στις περισσότερες εθνικές κυβερνήσεις, πιστεύουν ότι η Ευρώπη έχει κάνει αρκετά. Πιστεύουν ότι οι κοινωνικές παροχές προς τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των ανέργων αποτελούν κίνητρο για την ευρωπαϊκή οικονομία.
Το Κόμμα Ευρωπαίων Σοσιαλιστών διαφωνεί: εμείς απευθύνουμε έκκληση για μια νέα και προοδευτική στρατηγική ανάκαμψης, με πραγματικές επενδύσεις σε θέσεις εργασίας, καθώς και μια νέου τύπου πράσινη ανάπτυξη. Αυτή είναι η εναλλακτική λύση που προτείνουμε στον λαό της Ευρώπης στις ευρωεκλογές της 4-7 Ιουνίου. Οι τρομακτικές οικονομικές στατιστικές δεν είναι απλώς αριθμοί σε μια κόλλα χαρτί. Απεικονίζουν την ταλαιπωρία και τη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται για την οικονομική κρίση. Και όμως, είναι οι μόνοι που πληρώνουν το τίμημα. Βαδίζουμε προς 27 εκατομμύρια ανέργους, με άλλα 80 εκατομμύρια Ευρωπαίους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και πολύ περισσότερα εκατομμύρια να αντιμετωπίζουν το αβέβαιο μέλλον. Αυτό όμως δεν είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Ο κόσμος έχει δίκιο που απαιτεί δράση για να δοθεί τέλος σε αυτή την καταστρεπτική κοινωνική κρίση.
Οι ιστορίες απλών ανθρώπων καταγράφουν την πραγματικότητα πέρα από τις στατιστικές. Πάρτε τον Βόιτεκ, από το Βρότσλαβ της Πολωνίας. Ο Βόιτεκ εργαζόταν ως λογιστής, αλλά έχασε τη δουλειά του. Παρ΄ όλο που είναι 57 ετών, σύνταξη δεν μπορεί να πάρει γιατί δεν έχει αρκετή προϋπηρεσία, καθώς δεν εργάστηκε ποτέ ως μόνιμος μισθωτός. Η σύζυγός του είναι ήδη συνταξιούχος, αλλά η σύνταξή της δεν τους φτάνει για να ζήσουν. Ο Βόιτεκ λέει ότι υπάρχουν ελάχιστες ευκαιρίες για επαγγελματική επανακατάρτιση και φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να βρει άλλη δουλειά. Η Αννα, επίσης από το Βρότσλαβ, είναι νεαρή επαγγελματίας που δουλεύει σε μικρή εταιρεία και, παρ΄ όλο που δεν έχει μείνει ακόμη άνεργη, ο σύζυγός της έχασε τη δουλειά του σε κατάστημα ειδών οικιακής χρήσεως και έτσι το ζευγάρι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο σπίτι των γονιών τους.
Ο Τζον είναι ιρλανδός γιατρός και έχει δουλειά: είναι επικεφαλής μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που παρέχει ψυχιατρική υποστήριξη στο Δουβλίνο, όπου η ανεργία έχει φθάσει στο άνευ προηγουμένου ποσοστό του 10,4%. Οι τοπικές υπηρεσίες απασχόλησης δέχονται τεράστιες πιέσεις, με ουρές έξω από τα γραφεία ευρέσεως εργασίας και αναμονές ως και έξι εβδομάδων για τη διεκπεραίωση αιτήσεων για επιδόματα.
Ο Τζον και η ομάδα του έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της ανεργίας, της αδυναμίας πληρωμής χρεών, της ανασφάλειας. Οι κλήσεις στις τηλεφωνικές γραμμές ψυχολογικής βοήθειας είναι κατά 20% περισσότερες από πέρυσι. Ο Τζον ζητεί περισσότερες κρατικές επιχορηγήσεις στον κλάδο του, δείχνοντας την κυβέρνηση των Εργατικών στη γειτονική Βρετανία, η οποία τον Μάρτιο ανήγγειλε πρόσθετα κονδύλια 175 εκατ. στερλινών προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι ψυχολογικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Αυτές είναι τρεις ιστορίες που δείχνουν την τεράστια ανάγκη που υπάρχει για επενδύσεις προς τόνωση της οικονομίας και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την τεράστια ανάγκη για έξυπνη κατανομή της εργασίας και για δυνατότητες επανεκπαίδευσης, καθώς και για την ουσιαστικότερη στήριξη των ασθενεστέρων.
Αλλά οι Συντηρητικοί που κυβερνούν στη σημερινή Ευρώπη αυτά δεν τα βλέπουν. Δείτε συγκρίσιμες οικονομίες: οι ΗΠΑ επενδύουν το 5,9% του ΑΕΠ για την ανάκαμψη, η Κίνα το 8%, ακόμη και η Νορβηγία επενδύει το 2,3%. Αντιθέτως, η Ευρώπη, η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, επενδύει μόλις το 1%.
Εναλλακτική λύση υπάρχει. Το Κόμμα Ευρωπαίων Σοσιαλιστών έχει ξεκάθαρο και τολμηρό σχέδιο: στρατηγική επτά βημάτων για τις πρώτες 100 ημέρες μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές. Συμπεριλαμβάνονται ένα σχέδιο ανάκαμψης, ένα νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Απασχόλησης, ένα Σύμφωνο Κοινωνικής Προόδου, αποτελεσματικός συντονισμός των χρηματοπιστωτικών αγορών και ένας ευρωπαϊκός Οδικός Χάρτης προς ένα παγκόσμιο new deal.
Θέλουμε μια Ευρώπη που να μάχεται για τους απλούς ανθρώπους, για ανθρώπους όπως ο Βόιτεκ, η Αννα και ο Τζον, που με τις ιστορίες τους δείχνουν τη σκληρή πραγματικότητα αυτής της οικονομικής κρίσης. Είναι καιρός να αποκτήσει η Ευρώπη νέο προσανατολισμό. Είναι καιρός να θέσουμε ως πρώτη προτεραιότητα τους ανθρώπους.
* Ο κ. Πουλ Νίρουπ Ράσμουσεν είναι πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαίων Σοσιαλιστών του Ευρωκοινοβουλίου.
Αυτή η κατάσταση θα έπρεπε να εξωθήσει σε δράση συντηρητικούς ηγέτες, όπως ο πρόεδρος της Επιτροπής Μπαρόζο, η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ και ο γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί. Αυτοί όμως, μαζί με άλλους συντηρητικούς που κυριαρχούν στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στις περισσότερες εθνικές κυβερνήσεις, πιστεύουν ότι η Ευρώπη έχει κάνει αρκετά. Πιστεύουν ότι οι κοινωνικές παροχές προς τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των ανέργων αποτελούν κίνητρο για την ευρωπαϊκή οικονομία.
Το Κόμμα Ευρωπαίων Σοσιαλιστών διαφωνεί: εμείς απευθύνουμε έκκληση για μια νέα και προοδευτική στρατηγική ανάκαμψης, με πραγματικές επενδύσεις σε θέσεις εργασίας, καθώς και μια νέου τύπου πράσινη ανάπτυξη. Αυτή είναι η εναλλακτική λύση που προτείνουμε στον λαό της Ευρώπης στις ευρωεκλογές της 4-7 Ιουνίου. Οι τρομακτικές οικονομικές στατιστικές δεν είναι απλώς αριθμοί σε μια κόλλα χαρτί. Απεικονίζουν την ταλαιπωρία και τη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται για την οικονομική κρίση. Και όμως, είναι οι μόνοι που πληρώνουν το τίμημα. Βαδίζουμε προς 27 εκατομμύρια ανέργους, με άλλα 80 εκατομμύρια Ευρωπαίους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και πολύ περισσότερα εκατομμύρια να αντιμετωπίζουν το αβέβαιο μέλλον. Αυτό όμως δεν είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Ο κόσμος έχει δίκιο που απαιτεί δράση για να δοθεί τέλος σε αυτή την καταστρεπτική κοινωνική κρίση.
Οι ιστορίες απλών ανθρώπων καταγράφουν την πραγματικότητα πέρα από τις στατιστικές. Πάρτε τον Βόιτεκ, από το Βρότσλαβ της Πολωνίας. Ο Βόιτεκ εργαζόταν ως λογιστής, αλλά έχασε τη δουλειά του. Παρ΄ όλο που είναι 57 ετών, σύνταξη δεν μπορεί να πάρει γιατί δεν έχει αρκετή προϋπηρεσία, καθώς δεν εργάστηκε ποτέ ως μόνιμος μισθωτός. Η σύζυγός του είναι ήδη συνταξιούχος, αλλά η σύνταξή της δεν τους φτάνει για να ζήσουν. Ο Βόιτεκ λέει ότι υπάρχουν ελάχιστες ευκαιρίες για επαγγελματική επανακατάρτιση και φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να βρει άλλη δουλειά. Η Αννα, επίσης από το Βρότσλαβ, είναι νεαρή επαγγελματίας που δουλεύει σε μικρή εταιρεία και, παρ΄ όλο που δεν έχει μείνει ακόμη άνεργη, ο σύζυγός της έχασε τη δουλειά του σε κατάστημα ειδών οικιακής χρήσεως και έτσι το ζευγάρι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο σπίτι των γονιών τους.
Ο Τζον είναι ιρλανδός γιατρός και έχει δουλειά: είναι επικεφαλής μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που παρέχει ψυχιατρική υποστήριξη στο Δουβλίνο, όπου η ανεργία έχει φθάσει στο άνευ προηγουμένου ποσοστό του 10,4%. Οι τοπικές υπηρεσίες απασχόλησης δέχονται τεράστιες πιέσεις, με ουρές έξω από τα γραφεία ευρέσεως εργασίας και αναμονές ως και έξι εβδομάδων για τη διεκπεραίωση αιτήσεων για επιδόματα.
Ο Τζον και η ομάδα του έχουν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της ανεργίας, της αδυναμίας πληρωμής χρεών, της ανασφάλειας. Οι κλήσεις στις τηλεφωνικές γραμμές ψυχολογικής βοήθειας είναι κατά 20% περισσότερες από πέρυσι. Ο Τζον ζητεί περισσότερες κρατικές επιχορηγήσεις στον κλάδο του, δείχνοντας την κυβέρνηση των Εργατικών στη γειτονική Βρετανία, η οποία τον Μάρτιο ανήγγειλε πρόσθετα κονδύλια 175 εκατ. στερλινών προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι ψυχολογικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Αυτές είναι τρεις ιστορίες που δείχνουν την τεράστια ανάγκη που υπάρχει για επενδύσεις προς τόνωση της οικονομίας και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την τεράστια ανάγκη για έξυπνη κατανομή της εργασίας και για δυνατότητες επανεκπαίδευσης, καθώς και για την ουσιαστικότερη στήριξη των ασθενεστέρων.
Αλλά οι Συντηρητικοί που κυβερνούν στη σημερινή Ευρώπη αυτά δεν τα βλέπουν. Δείτε συγκρίσιμες οικονομίες: οι ΗΠΑ επενδύουν το 5,9% του ΑΕΠ για την ανάκαμψη, η Κίνα το 8%, ακόμη και η Νορβηγία επενδύει το 2,3%. Αντιθέτως, η Ευρώπη, η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, επενδύει μόλις το 1%.
Εναλλακτική λύση υπάρχει. Το Κόμμα Ευρωπαίων Σοσιαλιστών έχει ξεκάθαρο και τολμηρό σχέδιο: στρατηγική επτά βημάτων για τις πρώτες 100 ημέρες μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές. Συμπεριλαμβάνονται ένα σχέδιο ανάκαμψης, ένα νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Απασχόλησης, ένα Σύμφωνο Κοινωνικής Προόδου, αποτελεσματικός συντονισμός των χρηματοπιστωτικών αγορών και ένας ευρωπαϊκός Οδικός Χάρτης προς ένα παγκόσμιο new deal.
Θέλουμε μια Ευρώπη που να μάχεται για τους απλούς ανθρώπους, για ανθρώπους όπως ο Βόιτεκ, η Αννα και ο Τζον, που με τις ιστορίες τους δείχνουν τη σκληρή πραγματικότητα αυτής της οικονομικής κρίσης. Είναι καιρός να αποκτήσει η Ευρώπη νέο προσανατολισμό. Είναι καιρός να θέσουμε ως πρώτη προτεραιότητα τους ανθρώπους.
* Ο κ. Πουλ Νίρουπ Ράσμουσεν είναι πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαίων Σοσιαλιστών του Ευρωκοινοβουλίου.