Μεγάλωσε ή Μίκρυνε η Κρήτη;
Αντώνης Ανηψητάκης, Δημοσιευμένο: 2006-07-10
Καλά τρελάθηκες; Αλλάζουν μέγεθος τα νησιά;
Ε λοιπόν ναι, ισχυρίζομαι ότι η Κρήτη και μεγάλωσε και μίκρυνε και ότι βεβαίως εγώ συνεχίζω να τα έχω τετρακόσια.
Εξηγούμαι.
Η Κρήτη μεγάλωσε με δυο τουλάχιστον τρόπους. Ο πρώτος αφορά τα πανωγραψίματα. Πόσες εκατοντάδες ή και χιλιάδες στρέμματα δηλώθηκαν περισσότερα θα σας γελάσω, το βέβαιο όμως είναι ότι και παραπάνω δηλώθηκαν για να πάρουμε παραπάνω επιδότηση και μερικά δηλώθηκαν δυο φορές για να πάρουμε διπλή επιδότηση, τη μια γι’ αμπέλια και την άλλη για ελιές. Ο δεύτερος τρόπος αφορά τις οικοδομικές άδειες. Δεν μιλώ για τα καραμπινάτα αυθαίρετα, που είπαν θα χτίσω κι έχτισαν κι ήρθε μετά η πολιτεία και τα νομιμοποίησε. Εκεί η δουλειά ήταν καθαρή. Μιλώ για τα οικόπεδα που ξεντώθηκαν για να γίνουν «τεσσάρια» ή για να αποκτήσουν την κατά παρέκκλιση αρτιότητα, που «περπάτησαν» για να μπουν εντός ζώνης, που απέκτησαν τίτλους με δικαστική αναγνώριση, με ψεύτικες αγωγές και ψευτομάρτυρες, που απέκρυψαν τίτλους για να βολευτούν καλύτερα με υπεύθυνες δηλώσεις. Αχ αυτές οι υπεύθυνες δηλώσεις, αυτό το διάτρητον νεοελληνικόν φύλλον συκής, που αν ήθελε εξεταστεί σοβαρά δεν ξέρω πιο απ’ τα δυο κόμματα θα ήταν μεγαλύτερο, των φυλακισμένων ή των ελεύθερων.
Η Κρήτη όμως ταυτόχρονα μίκρυνε. Πολλοί κρητικοί εθίστηκαν στην παρανομία ή οποία θωπεύτηκε από πολιτικούς και κόμματα που την ανέχονταν ή και συναινούσαν. Στην αρχή για να βοηθήσουν δήθεν το μεροκαματιάρη βιοπαλαιστή αγρότη. Το κλείσιμο του ματιού είχε μονοσήμαντη μετάφραση: εγώ δεν βλέπω κι εσύ με ψηφίζεις, στο κάτω-κάτω δεν κλέβεις εμένα, ούτε καν τη μαμά Ελλάδα, αλλά τους κουτόφραγκους, τους Ευρωπαίους. Κι έκλεινε κι ο άλλος το μάτι. Όμως ο εθισμός στην παρανομία δεν έμεινε στις ματιές. Έγινε νόσος μεταδοτική, γιατί αυτός κι όχι κι εγώ. Τα ευρωπαϊκά αγροτικά προγράμματα δεν έπιασαν τόπο και κάποια 4Χ4 που σκαρφαλώνουν στο άλλοτε περίφημο κρητικό τοπίο, περιέχουν πιστόλια τελευταίας κοπής κι οδηγούνται από παλικαράδες, που είναι έτοιμοι για όλα, αν κάποιος τολμήσει να ελέγξει τις χασισοφυτείες τους.
Υπάρχει ελπίδα; Ναι και έχει όνομα. Κτηματολόγιο. Είμαστε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν διαθέτει αυτό το πολύτιμο αναπτυξιακό εργαλείο. Εξαίρεση αποτελούν τα Δωδεκάνησα, αλλά το γεγονός δεν μας περιποιεί τιμή, γιατί κι εκεί οι Ιταλοί το έφτιαξαν...
Στην απουσία του κτηματολογίου ανθεί καθημερινά η παρανομία, η δικομανία, η παραβατική συμπεριφορά. Δεν ξέρω αν και πως αποδόθηκαν ευθύνες για την κακοδιαχείριση που υπέστη η σχετική επιχείρηση για το Κτηματολόγιο. Αυτό που ξέρω είναι ότι είναι έργο πρώτης πολιτικής προτεραιότητας, απείρως πιο σημαντικό από τα οικονομικά αιτήματα της ΚΕΔΚΕ και της ΕΝΑΕ και πρέπει να επισπευσθεί. Αν είχαμε κτηματολόγιο πολλά απ’ τα μαύρα χρήματα ή τα χρήματα που ξοδεύονται σε ανούσιες διαμάχες θα έπιαναν τόπο, το κράτος μας, η κοινωνία μας θα μπορούσε να προγραμματίσει αξιόπιστα την ανάπτυξή της και θα είχαμε κι ένα διόλου αμελητέο κέρδος σε ήθος. Βέβαια, ίσως να χρειαστεί σε κάποιες περιοχές οι τοπογράφοι να συνοδεύονται από διμοιρίες. Αλλά αν αργήσουμε κι άλλο φοβάμαι πως θα θέλουμε μεραρχίες.
Ε λοιπόν ναι, ισχυρίζομαι ότι η Κρήτη και μεγάλωσε και μίκρυνε και ότι βεβαίως εγώ συνεχίζω να τα έχω τετρακόσια.
Εξηγούμαι.
Η Κρήτη μεγάλωσε με δυο τουλάχιστον τρόπους. Ο πρώτος αφορά τα πανωγραψίματα. Πόσες εκατοντάδες ή και χιλιάδες στρέμματα δηλώθηκαν περισσότερα θα σας γελάσω, το βέβαιο όμως είναι ότι και παραπάνω δηλώθηκαν για να πάρουμε παραπάνω επιδότηση και μερικά δηλώθηκαν δυο φορές για να πάρουμε διπλή επιδότηση, τη μια γι’ αμπέλια και την άλλη για ελιές. Ο δεύτερος τρόπος αφορά τις οικοδομικές άδειες. Δεν μιλώ για τα καραμπινάτα αυθαίρετα, που είπαν θα χτίσω κι έχτισαν κι ήρθε μετά η πολιτεία και τα νομιμοποίησε. Εκεί η δουλειά ήταν καθαρή. Μιλώ για τα οικόπεδα που ξεντώθηκαν για να γίνουν «τεσσάρια» ή για να αποκτήσουν την κατά παρέκκλιση αρτιότητα, που «περπάτησαν» για να μπουν εντός ζώνης, που απέκτησαν τίτλους με δικαστική αναγνώριση, με ψεύτικες αγωγές και ψευτομάρτυρες, που απέκρυψαν τίτλους για να βολευτούν καλύτερα με υπεύθυνες δηλώσεις. Αχ αυτές οι υπεύθυνες δηλώσεις, αυτό το διάτρητον νεοελληνικόν φύλλον συκής, που αν ήθελε εξεταστεί σοβαρά δεν ξέρω πιο απ’ τα δυο κόμματα θα ήταν μεγαλύτερο, των φυλακισμένων ή των ελεύθερων.
Η Κρήτη όμως ταυτόχρονα μίκρυνε. Πολλοί κρητικοί εθίστηκαν στην παρανομία ή οποία θωπεύτηκε από πολιτικούς και κόμματα που την ανέχονταν ή και συναινούσαν. Στην αρχή για να βοηθήσουν δήθεν το μεροκαματιάρη βιοπαλαιστή αγρότη. Το κλείσιμο του ματιού είχε μονοσήμαντη μετάφραση: εγώ δεν βλέπω κι εσύ με ψηφίζεις, στο κάτω-κάτω δεν κλέβεις εμένα, ούτε καν τη μαμά Ελλάδα, αλλά τους κουτόφραγκους, τους Ευρωπαίους. Κι έκλεινε κι ο άλλος το μάτι. Όμως ο εθισμός στην παρανομία δεν έμεινε στις ματιές. Έγινε νόσος μεταδοτική, γιατί αυτός κι όχι κι εγώ. Τα ευρωπαϊκά αγροτικά προγράμματα δεν έπιασαν τόπο και κάποια 4Χ4 που σκαρφαλώνουν στο άλλοτε περίφημο κρητικό τοπίο, περιέχουν πιστόλια τελευταίας κοπής κι οδηγούνται από παλικαράδες, που είναι έτοιμοι για όλα, αν κάποιος τολμήσει να ελέγξει τις χασισοφυτείες τους.
Υπάρχει ελπίδα; Ναι και έχει όνομα. Κτηματολόγιο. Είμαστε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν διαθέτει αυτό το πολύτιμο αναπτυξιακό εργαλείο. Εξαίρεση αποτελούν τα Δωδεκάνησα, αλλά το γεγονός δεν μας περιποιεί τιμή, γιατί κι εκεί οι Ιταλοί το έφτιαξαν...
Στην απουσία του κτηματολογίου ανθεί καθημερινά η παρανομία, η δικομανία, η παραβατική συμπεριφορά. Δεν ξέρω αν και πως αποδόθηκαν ευθύνες για την κακοδιαχείριση που υπέστη η σχετική επιχείρηση για το Κτηματολόγιο. Αυτό που ξέρω είναι ότι είναι έργο πρώτης πολιτικής προτεραιότητας, απείρως πιο σημαντικό από τα οικονομικά αιτήματα της ΚΕΔΚΕ και της ΕΝΑΕ και πρέπει να επισπευσθεί. Αν είχαμε κτηματολόγιο πολλά απ’ τα μαύρα χρήματα ή τα χρήματα που ξοδεύονται σε ανούσιες διαμάχες θα έπιαναν τόπο, το κράτος μας, η κοινωνία μας θα μπορούσε να προγραμματίσει αξιόπιστα την ανάπτυξή της και θα είχαμε κι ένα διόλου αμελητέο κέρδος σε ήθος. Βέβαια, ίσως να χρειαστεί σε κάποιες περιοχές οι τοπογράφοι να συνοδεύονται από διμοιρίες. Αλλά αν αργήσουμε κι άλλο φοβάμαι πως θα θέλουμε μεραρχίες.
