ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ και τη θέση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στη ΒΟΥΛΗ.

Επειδή αρκετοί σύντροφοι, μετά τα …ενημερωτικά ρεπορτάζ και άρθρα της ΑΥΓΗΣ(Σαββάτου και Κυριακής) ζητούν διευκρινήσεις για το τι ακριβώς έγινε στη Βουλή στη συζήτηση για το ασφαλιστικό μερικές συγκεκριμένες διευκρινήσεις νομίζω ότι είναι αναγκαίες. Προπάντων η υπογράμμιση της κύριας θέσης μας για το ασφαλιστικό την οποία επιμελέστατα αποφεύγουν, αρθρογράφοι και ρεπόρτερ, να την σχολιάσουν και να τοποθετηθούν μπροστά σε αριστερούς/ες αναγνώστες/τριες! .

Ο σ. Θανάσης Λεβέντης, εκ μέρους της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ , διετύπωσε τη συνολική μας θέση επί της αρχής του νομοσχεδίου τόσο στη συζήτηση στην Επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων όσο και στην Ολομέλεια της Βουλής(βλέπε και τις δύο τοποθετήσεις στην ιστοσελίδα)

Υπογραμμίζω ότι ο χρόνος που διέθετε ήταν 6 λεπτά- δεν έχουμε τα πλεονεκτήματα κόμματος- και θα έπρεπε εντός αυτών να αναφερθεί όχι μόνο για τα του ασφαλιστικού αλλά και για τα μέτρα για τις εργασιακές θέσεις. Άρα όφειλε κυρίως να αναφερθεί στις διατάξεις του τρέχοντος νομοσχεδίου και όχι σε μια σειρά άλλα σοβαρά ζητήματα, όπως τα της εισφοροδιαφυγής, της καταλήστευσης των ταμείων, τις ευθύνες των κυβερνήσεων κλπ- τα οποία άλλωστε ανέφερε εν τάχει.

Ουσιαστικά όμως στάθηκε στο κύριο.

Προσπάθησε να αναπτύξει την άποψή μας επί της αρχής σε ότι αφορά το ασφαλιστικό.

Αυτή μας η άποψη θωρούμε ότι είναι η μόνη αριστερή τοποθέτηση για το ασφαλιστικό.

Εξηγούμαι: Το κράτος οφείλει να διασφαλίζει συνταξιοδοτικά όλους τους πολίτες παρέχοντας από την πλευρά του ένα ποσό μηνιαίως. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πολίτης από τους περίπου 2,000,000 συνταξιούχους πρέπει να λαμβάνει από το κράτος το ίδιο ποσό. Είτε είναι στο ματσακόνι στο Πέραμα, είτε στέλεχος σε μια Τράπεζα. Αυτό που οφείλουμε ως αριστεροί να διεκδικούμε είναι να αυξάνεται το διαθέσιμο ποσό από τον κρατικό προϋπολογισμό για να διαιρείται με το 2500000 και να δίνει μεγαλύτερο πηλίκον…

Να εγγυάται από εκεί και πέρα το κράτος τη λειτουργία των ταμείων που θα πρέπει να διαχειρίζονται τα χρήματα που εργαζόμενοι και εργοδότες-συμπεριλαμβάνεται και το κράτος όπου είναι εργοδότης- καταβάλλουν. Τα ταμεία από εκεί και πέρα οφείλουν να δίνουν στον καθένα-μια αυτά που με τα χρόνια έχει καταβάλλει-ο ίδιος και οι εργοδότες του.

Ενώ αυτά είναι τόσο απλά ως αντίληψη μπλέκονται αμέσως στη συνείδηση που ο καθένας/μια έχει μέχρι τώρα διαμορφώσει.,

«Μα εγώ καταβάλω 1000 ευρώ το μήνα για τα ασφαλιστικά, θα παίρνω τα ίδια με αυτόν που καταβάλλει 100 ή 200 ή και καθόλου;» Η απάντηση είναι: Προφανώς όχι. Θα παίρνεις όσα αντιστοιχούν στις συνολικές εισφορές σου(εσύ και ο εργοδότης σου). Άρα ανάλογα με ότι έχεις συνεισφέρει για τα χρόνια που έχεις συνεισφέρει. Το κράτος όμως θα σου βάλλει από την πλευρά του και ένα ποσό . Το ίδιο για όλους!

ΤΟ σύστημα που υπάρχει όμως σήμερα είναι απαράδεκτο. Οι διαφορές συνεισφοράς του κράτους είναι τεράστιες μεταξύ του απλού βιομηχανικού εργάτη και ας πούμε του μηχανικού, ή δημοσιογράφου ή και του εργαζόμενου στη ΔΕΗ. Ξεπερνούν σε πολλές περιπτώσεις και το 1 προς 10!!!

Το σύστημα για να αλλάξει και να εμπεριέχει αυτή την απλή και προφανώς ορθολογική αντίληψη- εδώ η αριστερά αυτόν ακριβώς τον ορθολογισμό οφείλει να αναδεικνύει- πρέπει πάνω από όλα να στηρίζεται σε ξεκάθαρη αντίληψη και αρχές.

Δεν είναι άλλωστε και τόσο ρηξικέλευθες. Έχουν γίνει στη Σουηδία , στην Ιταλία, αλλά και τελευταία και στην Πολωνία και Λετονία.

Το μεγάλα προβλήματα βεβαίως εμφανίζονται στη μεταβατική φάση. Πως από το σημερινό σύστημα θα πάμε σε ένα άλλο. Οι αδικίες , οι καταδολιεύσεις , οι ισχυρές κοινωνικές ομάδες που διεκδικούν για παραμονή των συμφερόντων τους και προπάντων η κυβερνητική βούληση να ξεμπλεχτεί το «κουβάρι» με όσο το δυνατό μικρότερο δημοσιονομικό κόστος αποτελούν στοιχεία που εμπλέκονται και διαμορφώνουν απαράδεκτες καταστάσεις. Γι΄ αυτό και εμείς ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν ψηφίσαμε το νομοσχέδιο.

ΣΕ ότι αφορά τώρα την κατ΄άρθρο ψήφιση: Στην παρέμβασή του ο σ. Ν. Τσούκαλης, αναφερόμενος συνολικά τι θα κάνουμε ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ σε κάθε ένα άρθρο από τα 76 δήλωσε ότι θα ψηφίζαμε ΝΑΙ σε 3 άρθρα.

Στο άρθρο 14(αναφέρεται σε διατάξεις συνταξιοδότησης θυγατέρων στρατιωτικών) στο άρθρο 34(αναφέρεται στη σύσταση Κέντρου Πληροφόρησης Ασφαλισμένων και Συνταξιούχων) και στο άρθρο 40(αναφέρεται στην καταβολή των συντάξεων , παροχών κλπ από τις Τράπεζες ή τα ΕΛΤΑ). Ψηφίσαμε επίσης παρών σε 15 άρθρα.

ΤΟ ΟΧΙ σε όλα, δεν είναι δική μας αντίληψη!

Τέλος ,θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι σταθερά ως ανανεωτικός χώρος, όταν αναφερόμασταν στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού το κάναμε πάντοτε διαφορετικά από την τρέχουσα αντίληψη. Από το 2003 είχαμε με συστηματικό τρόπο διατυπώσει στο Προγραμματικό Συνέδριο του ΣΥΝ τη δική μας θέση για το ασφαλιστικό και την αντιμετώπισή του. Αυτά «για την ιστορία».