Στο απομακρυσμένο λιμανάκι του Καστελόριζου κάλεσε τελικά ο πρωθυπουργός το νέο συγκυβερνήτη να επιβιβαστεί για βοήθεια στο πολύπαθο νεοελληνικό σκάφος, μετά τις τρικυμίες και τους κινδύνους ναυαγίου του τελευταίου καιρού.

Το πώς και γιατί βρέθηκε σ’ αυτό το απώτατο άκρο της χώρας με σχισμένα πανιά, μισοκατεστραμμένο τιμόνι και μπάζοντας από παντού νερά το πλοίο, όταν ο προορισμός του -η Ιθάκη- απαιτούσε αντίθετη ρότα, είναι μια μεγάλη συζήτηση που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει. Έστω και στο λιγοστό διατιθέμενο πλέον φώς και παρά τα πολλά μποφόρ της παρατεταμένης κακοκαιρίας που προβλέπεται μπροστά μας.

Είναι περιττό να πει κανείς ότι η χώρα δίνει μάχη επιβίωσης. Σε τόσο κρίσιμες συνθήκες, ο ρόλος της Αριστεράς – και λόγω της παράδοσής της – είναι καθοριστικός και οι ευθύνες της μεγάλες. Οι δυσβάσταχτες μειώσεις των μισθών στον δημόσιο τομέα, αλλά και ο επαπειλούμενος κίνδυνος να υποστεί ανάλογο πλήγμα και ο ιδιωτικός τομέας, συνιστούν αδικίες που επιφέρουν δυσαλγείς συνέπειες, ιδίως αν σκεφθούμε ότι με τα αποκομιζόμενα από αυτές τις μειώσεις πλουτίζουν ακόμη περισσότερο τα τοκογλυφικά κυκλώματα της διεθνούς κερδοσκοπίας. Τα τελευταία δύο χρόνια της κυβέρνησης της Δεξιάς επέφεραν ολετήρια αποτελέσματα.