Μοιραίες μέρες: Η Δύση γιορτάζει στις 8, η Ρωσία στις 9 Μαΐου τη νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας -- και σʼ εμάς, στην επίσημη γλώσσα, αποκαλούνται "Ημέρες της Απελευθέρωσης". Φέτος, οι Ένοπλες Δυνάμεις των Συμμάχων του πολέμου κατά της Γερμανίας (μαζί και μια πολωνική μονάδα) βάδισαν μαζί στην παρέλαση της νίκης. Στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας η Άγγελα Μέρκελ στεκόταν ακριβώς δίπλα στον Πούτιν. Η παρουσία της υπογράμμιζε το πνεύμα μιας «νέας» Γερμανίας: οι μεταπολεμικές γενιές δεν έχουν λησμονήσει ότι απελευθερώθηκαν και από το ρωσικό στρατό -- αυτόν με τις μεγαλύτερες θυσίες.

Το γάντι στον πρόεδρο του ΣΥΝ ρίχνει ο Μιχάλης Σαμπατακάκης, λέγοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας καλείται στο συνέδριο να επιλέξει αν θα πάει "με τη δημοκρατική και ανανεωτική αριστερά ή με τον αριστερισμό, τον αντιευρωπαϊσμό και την παρακμή". Το ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ υπονοεί, προφανώς, ότι η περαιτέρω στάση της Ανανεωτικής Πτέρυγας θα εξαρτηθεί από την παραπάνω απόφαση.

Η επιθετικότητα και ο αλληλοσπαραγμός στο εσωτερικό μας εχθρεύονται τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τον σεβασμό και την αξιοκρατία. Χρειάζεται μια νέα κουλτούρα στις σχέσεις μέσα στο κόμμα μας που όμως πρέπει να έχει άμεση συνάρτηση με τις σχέσεις μας μέσα στην κοινωνία, αλλά και με το πώς αντιπαλεύουμε παντού -μέσα και έξω- το διάχυτο πνεύμα ευτελισμού του πολιτισμού μας. Μην παραβλέπουμε ότι συχνά στην ιστορία αυτοί που μεθοδεύουνε την εξαφάνιση συντρόφων, ιδεών και απόψεων, είναι οι ίδιοι που στο όνομα μιας σκουροκόκκινης ρομφαίας αντιπαλεύουν βιβλιοθήκες, γνώση και μνημεία τέχνης.

Τα τελευταία χρόνια αποδυναμώθηκε και ο Συνασπισμός και αυτά τα χαρακτηριστικά, στο όνομα ενός δόγματος που έλεγε «όλα στον ΣΥΡΙΖΑ». Αυτή η επιλογή αποδείχθηκε λάθος. Το συνειδητοποιούν πλέον και στελέχη που την υπεράσπισαν. Θέλω να πιστεύω και θα συμβάλλω όσο μπορώ, ώστε το 6ο συνέδριο του κόμματος να είναι ένα συνέδριο ισχυροποίησης και όχι διάσπασης του Συνασπισμού, με τη θετική συμβολή των ιδεών, των προτάσεων και των χιλιάδων μελών του, που εμπνέονται σταθερά από τις ανανεωτικές ιδέες της αριστεράς. Ο Πρόεδρος του κόμματος οφείλει να πάρει επειγόντως τις σχετικές πρωτοβουλίες.

Όταν εξαντληθούν, έχοντας πληρώσει χρεολύσια και τα ελλείμματα του 2010 και του 2011, τα δάνεια του μηχανισμού Ευρωζώνης και ΔΝΤ, θα χρεοκοπήσει τελικά η Ελλάδα; Θα «κολλήσουν» και άλλες χώρες; Και θα επέλθει το τέλος της Νομισματικής Ένωσης, το οριστικό τέλος του σχεδίου για την Ενωμένη Ευρώπη, όπως χτιζόταν έξι δεκαετίες τώρα; Τα ερωτήματα δεν παύουν να τίθενται. Οι απαντήσεις που δίνονται είναι τρεις: Όχι, ναι, εξαρτάται...

Τι δένει τις μίζες, τη διαφθορά με τη δημοσιονομική κατάρρευση, τη διεθνή “επιτήρηση” του ΔΝΤ και της Κομισιόν; Κατα μία άποψη, που όλο και απλώνεται στην κοινωνία μας, αποδεικνύεται περίτρανα πού πήγαν τα λεφτά: οι μίζες διόγκωσαν το δημόσιο χρέος. Δυστυχώς η σύγκριση των αριθμών αποδεικνύει ότι με τις μίζες δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε μεγάλο μέρος των ελλειμμάτων και του χρέους. Γι’ αυτό και είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί η δημοσιονομική κρίση με βάση την αρχή “να πληρώσουν μόνον όσοι φταίνε”.

Πέρασε πάνω από ένας μήνας από το μοιραίο εκείνο μεσημέρι στον κόλπο του Μεξικού που τινάχθηκε στον αέρα η πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου “Deep Water Horizon” του ομίλου της British Petroleum. Τις πρώτες μέρες η αμερικανική κοινή γνώμη παρακολουθούσε με αγωνία τις προσπάθειες εντοπισμού των αγνοούμενων εργατών - τελικά, από τα 120 άτομα που δούλευαν στην πλωτή πλατφόρμα τα έντεκα δεν επέζησαν, ενώ 17 προσπαθούν ακόμη να αναρρώσουν από τα βαριά τραύματά τους.

...ΚΑΙ ΕΝΩ η παραπομπή σειράς πρώην υπουργών της Ν.Δ. διαγραφόταν περίπου αναπόδραστη (ενδεικτικοί και οι τίτλοι μερίδας του φιλοκυβερνητικού Τύπου, όπως: "Ο ανακριτής στην αυλή Καραμανλή ", "Βαθύ λαρύγγι καίει Ρουσόπουλο και Αγγέλου ", κ.ά.) -- ξαφνικά, ο κ. Τ. Μαντέλης, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, χάλασε τη σούπα... Όχι μόνο παραδέχθηκε ότι εισέπραξε από τη Siemens "χορηγία " 200.000 μάρκων, αλλά και άφησε να νοηθεί ότι το αδίκημά του ωχριά μπρος σε "μίζες" 10 εκατομμυρίων (και βάλε!) που εισέπραξαν κάποιοι άλλοι, τους οποίους, φυσικά, δεν κατονόμασε.

Τρεις γενικές απεργίες μέσα σε λίγους μήνες σίγουρα είναι ρεκόρ για την Ελλάδα της μεταπολίτευσης, ίσως και για την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.

Κι όμως, το αποτέλεσμα δεν είναι αντίστοιχο των προσδοκιών. Ούτε η κυβέρνηση έπεσε ούτε πήρε πίσω το σκληρό πακέτο της λιτότητας. Αντιθέτως, η εργασία χάνει διαρκώς θέσεις προς όφελος του κεφαλαίου.

Η Αριστερά. Απεχθανόμουν πάντα αυτό το ενοποιητικό «η», που κρύβει τις διαφορές, τις αντιθέσεις, τις συγκρούσεις. Η Αριστερά είναι μια έννοια σύνθετη. Η ενότητα βρίσκεται στις πηγές του: την προσδοκία για έναν καλύτερο κόσμο, τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων, την οικουμενικότητα των ανθρώπινων και γυναικείων δικαιωμάτων.