Ο Σπύρος Λυκούδης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, μιλώντας στην εκπομπή «Παιχνίδια Εξουσίας», στο ΚΑΝΑΛΙ 1 του Πειραιά, (εκπομπή Βασίλη Σκουρή και Γρηγόρη Τζιοβάρα), μεταξύ άλλων δήλωσε:

-Η απίστευτη νεοσταλινική, σεχταριστική συμπεριφορά μίας ομάδας στην Καλλιθέα, με την οποία αποκλείστηκε ο Φώτης Κουβέλης, προκύπτει από το κλίμα που έχει δημιουργηθεί και για το οποίο έχει ευθύνη η ηγεσία. Αυτές οι μέθοδοι είναι έξω από κάθε πρακτική της δικής μας δημοκρατικής και σύγχρονης Αριστεράς.
- Δεν με κάλυψαν οι δηλώσεις του Τσίπρα για τον αποκλεισμό του Κουβέλη. Έκανε απλά το αυτονόητο και ύστερα υποστήριξε ότι ευθύνονται όσοι δεν ήθελαν το συνέδριο. Μία τέτοια δήλωση δεν μπορώ να καταλάβω που αποσκοπεί.
-Εχθρός του ΣΥΝ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και αντί να δούμε πως θα απεμπλακούμε από αυτή την κατάσταση, στο εσωτερικό του ΣΥΝ ανακαλύπτεται ως εχθρός η Ανανεωτική Πτέρυγα.

Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει το κόμμα μας, είναι ότι αυτές οι ιδέες, του ρεύματος της Ανανεωτικής Αριστεράς, έχουν μεγαλύτερη απήχηση στην κοινωνία, στους ψηφοφόρους μας, απ’ ό,τι στα οργανωμένα μέλη μας. Είναι αλήθεια, επίσης, ότι ορισμένοι έλκονται από παλιές μεθόδους, που θυμίζουν άλλες εποχές, και οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με όσα έχουμε συνομολογήσει, με τους κανόνες λειτουργίας μας και το καταστατικό. Κρατώ ως ελπιδοφόρα την ακαριαία και απόλυτη καταδίκη του Προέδρου του κόμματος σε αυτά τα φαινόμενα. Αλλά οφείλω να πω ότι η κουλτούρα που επέτρεψε την εκδήλωση αυτών των φαινομένων, αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια εντονότερα, την εποχή της ηγεσίας Αλαβάνου και Τσίπρα.

Οταν τη δεκαετία του 1990 τα Κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών ψήφιζαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και έµπαιναν οι βάσεις για την οικοδόµηση της Οικονοµικής και Νοµισµατικής Ενωσης, µια έντονη κριτική προβαλλόταν από προοδευτικούς δηµοκρατικούς κύκλους: οικονοµολόγοι και µη θεωρούσαν επικίνδυνη την πλήρη ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να διαµορφώνει τη νοµισµατική πολιτική µε µόνο γνώµονα τον καταστατικό της σκοπό, τη διαφύλαξη της σταθερότητας των τιµών, χωρίς να υπόκειται σε δηµοκρατικό έλεγχο.