Ασ’ φαντασθούμε ότι τα τεστ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν γίνονταν για να παραμείνουν απλώς βιώσιμες, αλλά ότι εκτιμούσαν τις ανάγκες χρηματοδότησης για την ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας. Ας φαντασθούμε ότι σε αυτόν τον διευρυμένο στόχο ανακεφαλαιοποίησης συμβάλλουν ιδιώτες, επιχειρήσεις, τράπεζες -με την κατάλληλη διαχείριση στοιχείων του ενεργητικού τους- και η πολιτεία αποδεχόμενη να δανειστεί και να αυξήσει το χρέος της.

Ας φαντασθούμε επίσης ότι ύστερα από αυτήν την «επιθετική» ανακεφαλαιοποίηση, τραπεζίτες, κυβέρνηση, αντιπολίτευση και εκπρόσωποι των παραγωγικών φορέων συμφωνούν σε ένα πρόγραμμα αναπτυξιακών ενεργειών χρηματοδοτουμένων από τη διοχέτευση ρευστότητας με ελάχιστο κόστος.

Σήμερα χρειάζεται να ειπωθούν αλήθειες χωρίς να μετράμε το πολιτικό και κομματικό κόστος. Εδώ που έφθασε η χώρα, χρειάζονται άμεσα τολμηρές αλλαγές, βαθιές τομές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Άμεσα. Έστω και στο και πέντε, γιατί αλλιώς οι συνέπειες θα είναι επώδυνες. Το κύριο ζήτημα είναι ότι η αναπαλαιωμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ξέρει ή δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει την δουλειά. Το μίγμα έλλειψης ικανότητας-γνώσεων, έλλειψης εργατικότητας και ιδεοληψιών είναι ικανό από μόνο του να ρίξει την χώρα στον τοίχο. Δεν χρειάζεται βοήθεια από έξω.