Η συγκρότηση του Κεντρικού Συντονιστικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αποτελεί ένα ακόμη σημαντικό βήμα στην πορεία ενοποίησης των κεντροαριστερών σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Είχαν προηγηθεί η συμφωνία ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και η δημιουργία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ως ένα διευρυμένο, ενωτικό εκλογικό σχήμα στο οποίο εντάχθηκαν και στελέχη από τις πολιτικές κινήσεις και τις τοπικές πρωτοβουλίες για την κεντροαριστερά, δημιουργώντας το νέο σχήμα: «Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία».

Με τον χαρακτηρισμό αυτό τίτλο στο ομώνυμο βιβλίο του Mark Mazower ανέδειξε τις σκοτεινές πτυχές της Ευρωπαϊκής ιστορίας τον τελευταίο αιώνα.
Αυτές οι σκοτεινές πλευρές επανέρχονται στο προσκήνιο τις τελευταίες εβδομάδες.
Αξιοποιώντας την ανθρώπινη τραγωδία των προσφύγων ακραίες πολιτικές δυνάμεις κυριαρχούν σε πολλές χώρες της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Η Ουγγαρία είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Πολωνία της ¨Αλληλεγγύης¨, με τους μεγάλους Πολωνούς διανοητές που ενέπνευσαν το κίνημα αυτό, δίνει τη θέση της στους ακροδεξιούς που επικράτησαν στις τελευταίες εκλογές προβάλλοντας έναν ακραίο ξενοφοβικό λόγο σε ένα έθνος μεταναστών όπως οι Πολωνοί.

Θα ήταν φάρσα, αν δεν ήταν τραγωδία όλα αυτά που συμβαίνουν με τα ισοδύναμα των κυβερνητικών ιδεοληψιών. Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει χαθεί στη μαύρη τρύπα της αναζήτησης ισοδυνάμων, μια στα φορολογικά με την αύξηση των τελών κυκλοφορίας, μια στο ασφαλιστικό με την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και μια στο ΦΠΑ για την παιδεία με την επάνοδο στη σκέψη, τελικά, να αυξηθεί ο ΦΠΑ στο βόειο κρέας. Και εντωμεταξύ, των ισοδυνάμων η χώρα παραπαίει.

Αμέσως μετά την συνάντηση με τον Αν/τή Υπουργό  Γιάννη Μουζάλα, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος δήλωσε τα εξής για το φλέγον ζήτημα:

«Η προσφυγική κρίση κλιμακώνεται μέρα με την μέρα. Η χώρα ενώ βρίσκεται στη δίνη της οικονομικής κρίσης καλείται παράλληλα να σηκώσει ένα απίστευτο κοινωνικό και οικονομικό βάρος που δεν το αντέχει. Είναι πιθανόν σύντομα να προκληθούν ισχυρές παρενέργειες. Η Ελλάδα μεταβάλλεται χωρίς δυνατότητα επιλογής, σε αποθήκη ψυχών εξαιτίας της έλλειψης ξεκάθαρης εθνικής, ευρωπαϊκής και διεθνούς στρατηγικής.