Η αξιωματική αντιπολίτευση, στην παραζάλη της εσωκομματικής αναμέτρησης, βυθίζεται στη δημαγωγία. Χωρίς καν να αντέχει έναν εσωτερικό διάλογο, άλλοτε ανοηταίνει δείχνοντας ηθικό αυτουργό της ναζιστικής βίας τον Ν. Φίλη, άλλοτε το γυρίζει στο τσάμικο «Η Μακεδονία είναι Ελληνική», παγίως επικαλείται μια μαγική συνταγή μείωσης των δαπανών χωρίς (βεβαίως…) καμία απόλυση. Η άλλη αντιπολίτευση, που ήθελε να συγκυβερνήσει για να εφαρμόσει το μνημόνιο, ανακαλύπτει πόσο βολική είναι η απλή καταψήφιση των προαπαιτούμενων και η ανέξοδη απαγγελία μιας «άλλης» (απορία ψάλτου...) πολιτικής.

Το ότι καταναλώνουμε περισσότερη ιστορία από αυτήν που μπορούμε να παράγουμε δεν είναι καινούργιο. Ο λαϊκισμός και η μιζέρια των τελευταίων χρόνων όμως έχουν συμβάλει στο να διογκωθεί αυτή η, τρόπος του λέγειν, κουλτούρα της εθνικιστικής κομπορρημοσύνης και σε συνδυασμό με το άλλο προσφιλές χαρακτηριστικό του νεοέλληνα, την τζάμπα μαγκιά, να δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό μείγμα, που οδηγεί σε τερατογενέσεις.