Η Κυριακάτικη αποτυχία της ΝΔ να συντονίσει και να πραγματοποιήσει εσωκομματικές διεργασίες για την ανάδειξη του Προέδρου του κόμματος που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη σημαντικότατη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι, παρότι φαντάζει υπερβολικό, μέρα ορόσημο για την αλλαγή του πολιτικού περιβάλλοντος της χώρας. Ο πολιτικός χάρτης της Ελλάδας είναι διαφορετικός από την Κυριακή το πρωί. Η συγκεκριμένη εξέλιξη έχει ευρύτερες πολιτικές επιπτώσεις, καθώς αναδεικνύει με εμφατικό τρόπο την ανικανότητα των ηγετικών στελεχών μιας ιστορικής παράταξης και τον υποβιβασμό της σε παίκτη κατηγορίας “Β εθνικής”.

Στην ελληνική δημόσια συζήτηση που ξεκίνησε μετά τη στυγνή δολοφονία 130 πολιτών στο Παρίσι κυριαρχούν δύο τάσεις. Η μία δηλώνει τη λύπη της - όταν τη δηλώνει - για τα θύματα αλλά σπεύδει να τη συμψηφίσει με τις ευθύνες των Δυτικών, οι οποίοι «έστρωσαν τον δρόμο» στην τρομοκρατία. Οι τζιχαντιστές, υποστηρίζεται, δολοφονούν επειδή είναι στο περιθώριο, επειδή οι Δυτικοί επενέβησαν στον ισλαμικό κόσμο, επειδή οι αραβικές χώρες έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης, επειδή οι Σοβιετικοί αρχικά και οι Αμερικανοί στη συνέχεια επενέβησαν στο Αφγανιστάν.

Η Πορτογαλία είχε μπει σε πρόγραμμα διάσωσης ένα χρόνο μετά την Ελλάδα, τον Απρίλιο 2011. Δανειοδοτήθηκε με 78 δισ. ευρώ - το ένα τρίτο όσων δόθηκαν στην Ελλάδα. Μια τριετία αργότερα, κατάφερε να βγει στις αγορές. Και την περασμένη Τετάρτη, 18 Νοεμβρίου, πέτυχε το πιο εντυπωσιακό: Δανείστηκε 1,1 δισ. ευρώ για διάρκεια ενός έτους και με αρνητικό επιτόκιο, ώστε το μέσο επιτόκιο να διαμορφωθεί στο 0,006%!
Δηλαδή, πολλοί θέλησαν να τη δανείσουν, θεωρώντας την τόσο ασφαλή ώστε να μη ζητούν τόκο ή, ακόμη περισσότερο, να πληρώνουν επειδή τη δανείζουν.

Ο κύκλος πολιτικής αστάθειας υπάρχει σταθερά, δεν άνοιξε τώρα. Η αναπαλαιωμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν μπορεί να δώσει ούτε οικονομική ούτε πολιτική σταθερότητα. Πήγαμε τους τελευταίους 10 μήνες τρεις φορές στις κάλπες, δύο για εκλογές και μία για δημοψήφισμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σταθερά αυταπάτες. Η επτάμηνη διαπραγμάτευση ξεκίνησε από το «δεν χρειάζεται η χώρα χρήματα» και οδηγήθηκε στο τρίτο μνημόνιο. Σε κάθε επιμέρους διαπραγμάτευση κυβέρνηση κάνει το ίδιο λάθος, οδηγούμαστε χρονικά στο τελευταίο σημείο και στην συνέχεια δέχεται τα πάντα καθώς είμαστε με την πλάτη στον τοίχο. Δυστυχώς δεν μαθαίνει ούτε από τα λάθη του ο ΣΥΡΙΖΑ.