Η ΑΦΙΣΑ είναι κολληµένη παντού στο κέντρο της Αθήνας. Κάτω από τα γιγαντιαία γράµµατα του γνωστού συνθήµατος που κοσµεί το µεγαλύτερο µέρος της, «Αλήτες ρουφιάνοι δηµοσιογράφοι», υπάρχει λίστα µε ονοµατεπώνυµα επαγγελµατιών δηµοσιογράφων. Για ποιο λόγο βρέθηκαν στη λίστα; Επειδή, κατά κύριο λόγο, έκαναν τη δουλειά τους. Κι επειδή, όπως προκύπτει από τη δηµόσια τοποθέτηση πολλών, δεν πιστεύουν ότι η τροµοκρατία είναι «κοινωνικός αγώνας», δεν συµµερίζονται τη θέση ότι η βία, σε οποιαδήποτε µορφή, µπορεί να είναι πολιτικό επιχείρηµα.

Πιστεύω ότι η πρόσβαση και η χρησιμοποίηση των δημοσίων υποδομών και εγκαταστάσεων των υπηρεσιών παροχής και αποκατάστασης υγείας πρέπει να είναι αγαθό και δικαίωμα του κάθε πολίτη στην χώρα αυτή.

Οι εγκαταστάσεις αυτές, τις οποίες έχουν χρηματοδοτήσει και χρηματοδοτούν οι φορολογούμενοι, αυτές που ανήκουν στο ΕΣΥ, είναι σήμερα αποκλεισμένες για ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού.

Τα νοσοκομεία του ΕΣΥ είναι δυστυχώς χώρος μη προσβάσιμος στους πολίτες, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους έχουν κάνει την επιλογή να έχουν παρόχους υγείας που δραστηριοποιούνται στον ιδιωτικό τομέα και οι οποίοι είναι αποκλεισμένοι από τα τις εγκαταστάσεις του ΕΣΥ.

Σε ένα κατάμεστο θέατρο Γκλόρια, παρά τις δυσκολίες μετακίνησης λόγω απεργίας των ΜΜΜ, ο Φώτης Κουβέλης, παρουσίασε τις θέσεις της ΔΗΜΑΡ για την έξοδο από την οικονομική κρίση.
Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων:
Ο ιστορικός ηγέτης της ανανεωτικής αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος. Οι ανεξάρτητοι βουλευτές Γιάννης Δημαράς και Βασίλης Οικονόμου. Οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Θανάσης Λεβέντης και Νίκος Τσούκαλης. Ο πρώην βουλευτής Πέτρος Κουναλάκης, ο αγωνιστής του Σοσιαλιστικού χώρου Αντώνης Καρράς, ο τραγουδοποιός Μπάμπης Τσέρτος, οι συγγραφείς Βασίλης Βασιλικός και Χρήστος Χωμενίδης, ο δημοσιογράφος Σοφιανός Χρυσοστομίδης, ο πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Αμνηστίας Κωστής Παπαϊωάννου, οι δημοσιογράφοι Παναγιώτης Παναγιώτου και Μάκης Γιομπαζολιάς. Χαιρετισμό απέστειλε από την Φλώρινα όπου περιοδεύει ο βουλευτής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Γρ. Ψαριανός.

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας

1. Να τεθεί φρένο και να υπάρξουν περιορισμοί στην ξέφρενη λειτουργία των διεθνών hedge funds μέσα από μια συλλογική απόφαση στο G20 μια και καμιά οικονομική ζώνη από μόνη της δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει.

2. Η ανάγκη μιας κοινής δημοσιονομικής πολιτικής, μείωσης των ανισορροπιών, κοινής πορεία ανάπτυξης προκύπτει μέσα από τα αδιέξοδα για ακόμη περισσότερες υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης, που και προοπτικά και τα ίδια τα συμφέροντα της Γερμανίας θα βλάψει.

Η έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί εδώ και μέρες στην περιοχή της Κερατέας, με τη σχεδόν πολεμική αντιπαράθεση των κατοίκων που πασχίζουν να αποτρέψουν τη δημιουργία ΧΥΤΥ (ή μήπως «καλυμμένου» ΧΥΤΑ;) στην τοποθεσία Οβριόκαστρο και των δυνάμεων αστυνομικής καταστολής, με άγριες συμπλοκές, τραυματισμούς κατοίκων, ακόμη και ηλικιωμένων, συλλήψεις και προσαγωγές στο αυτόφωρο, αποδεικνύει –δυστυχώς για άλλη μια φορά– την πλήρη ανεπάρκεια και αποτυχία της πολιτείας να σχεδιάσει, να προγραμματίσει και να υλοποιήσει μια ορθή, πειστική και κοινωνικά αποδεκτή πολιτική ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων του λεκανοπεδίου – με ό,τι αυτό συνεπάγεται, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Το δημόσιο πανεπιστήμιο μετεωρίζεται επικίνδυνα μεταξύ θεσμικών αγκυλώσεων και απραγματοποίητων δυνατοτήτων. Απαιτούνται αλλαγές αλλά όχι αυτές που προτείνει το υπουργείο Παιδείας. Η θέση μου δεν έχει καμία σχέση με εκείνες του αριστερού μηδενισμού ή της καθηγητικής αυταρέσκειας. Ομως, απαιτούνται, σήμερα παρά ποτέ, «κτηνώδης» λογική και ρεαλισμός. Επελέγη η απογείωση της «κάθετης» ρήξης με το παρελθόν.

Από τη στιγμή που η κυβέρνηση παρουσίασε το Σχέδιο Διαβούλευσης για τη Μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, σύγκλητοι, πρυτανικές αρχές, σύλλογοι διδασκόντων και συνδικαλιστικοί φορείς έσπευσαν, με πανομοιότυπες αποφάσεις, να το απορρίψουν ως βάση διαλόγου, ενώ η Σύνοδος των Πρυτάνεων τον Οκτώβριο στο Ρέθυμνο δεσμεύτηκε να καταθέσει «ολοκληρωμένη πρόταση για την ανασυγκρότηση του πανεπιστημίου».

Το υπουργείο Παιδείας προκάλεσε μια συζήτηση για το πανεπιστήμιο που έπρεπε να είχε γίνει από καιρό. Το σχετικό κείμενο διαβούλευσης για την έναρξη διαλόγου περιέχει ως επί το πλείστον εύστοχες διαπιστώσεις και άστοχες προτάσεις. Η προχειρότητα και οι έμμονες ιδέες που διατρέχουν το κείμενο δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας και εν μέρει δικαιολογούν τις σπασμωδικές αντιδράσεις του κόσμου των πανεπιστημίων.