Τον τελευταίο καιρό, και με αφορμή το προβληματικό κυβερνητικό «Κείμενο Διαβούλευσης» για τη μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ξεκίνησε στα Τμήματα, στους συλλόγους, στις Συγκλήτους αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο χώρο μια γόνιμη διαδικασία διαλόγου με στόχο τη συγκρότηση μιας ακαδημαϊκής πρότασης για την επιβίωση και την ανάπτυξη του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου, μέσα σε συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Είναι ίσως η πρώτη φορά που, μετά το «νόμο-πλαίσιο» του 1982, το πανεπιστήμιο αναστοχάζεται κριτικά τον εαυτό του : τις αδράνειές του, τις συντεχνιακές εξαρτήσεις του, τις στρεβλώσεις της αυτοδιοίκητης λειτουργίας του, την ακαμψία του αλλά και τα επιτεύγματά του, τις επιδόσεις του, την επιστημονική δυναμική του.

Τελικά, οι προτεινόμενες αλλαγές στο Πανεπιστήμιο, ανταποκρίνονται στα πραγματικά προβλήματα που παρουσιάζει το ελληνικό πανεπιστήμιο; Το σχέδιο της διαβούλευσης δεν συνοδεύεται από μια Λευκή Βίβλο με τα προβλήματα του Πανεπιστημίου. Πορίσματα των εξωτερικών αξιολογήσεων δεν δημοσιεύτηκαν. Η συγκεντρωτική αξιολόγηση της ΑΔΙΠ για το 2009, περιστρέφεται στα διαδικαστικά, και τα συγκεντρωτικά της στοιχεία είναι ανεπεξέργαστα . Ποιες ανάγκες επομένως έρχονται να συναντήσουν οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις; Ποιες αδυναμίες θέλουν να διορθώσουν; Ποιες δυνατότητες να διευρύνουν;

Όποιος δεν βολεύεται εύκολα σε κάθε είδους ιδεολογήματα και συνθήματα καταλήγει αβίαστα νομίζω στις παρακάτω κωδικοποιημένες διαπιστώσεις. Η κρίση, που ακόμα δεν έχει δείξει τα δόντια της, αποσαθρώνει τάχιστα κάθε κοινωνική συνοχή. Τα τραγικά της αποτελέσματα δεν αφορούν αριθμούς αλλά ανθρώπους με σάρκα και αίμα, τους δικούς μας ανθρώπους. Δεν είναι «δημοσιονομική» αλλά δομική κρίση του συστήματος και αγκαλιάζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Στον πυρήνα της βρίσκουμε τον καταναλωτισμό, την εμπορευματοποίηση κάθε αγαθού και την ανθρωπινή αλλοτρίωση. Και η όξυνση της ωθεί ακόμα περισσότερο σε λογικές «όλοι εναντίων όλων» και ο «σώζων εαυτόν σωθείτε». Με αλλά λόγια δεν είναι μπόρα και θα περάσει….

Το άλλο θέμα αφορά την Αριστερά. Εδώ έχουμε μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη που ακούει στο όνομα Δημοκρατική Αριστερά. Μια Αριστερά που επιχειρεί να προσεγγίσει την κρίση με «ρεαλισμό», δηλαδή με πολιτικούς όρους. Ηταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ευρωπαϊκή προσέγγιση που έκανε τη Δευτέρα ο Φώτης Κουβέλης, σε συνδυασμό με μία κριτική του μνημονίου, με ταυτόχρονη όμως στήριξη της επιχειρηματικότητας, των μεταρρυθμίσεων στο κράτος και συγκεκριμένες υποδείξεις αναπτυξιακού χαρακτήρα. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, ένα κομμάτι της Αριστεράς τολμά να διερευνήσει τα συγκεκριμένα προβλήματα της χώρας, όχι με ιδεολογικούς όρους, αλλά με προοδευτικά πολιτικά μέσα. Να κάτι καλό που βγαίνει από την «κρίση»...

Ένα από τα πλέον ανορθολογικά συστήματα που λειτούργησαν και λειτουργούν στη χώρα μας και ειδικά στο λεκανοπέδιο της Αθήνας, είναι αυτό των ΜΜΜ. Η πολυδιάσπαση των φορέων που ασχολούνται με το ίδιο έργο και η αδυναμία συνεννόησης για τον εντελώς αναγκαίο συντονισμό τους, η ανορθολογική τιμολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών, οι άστοχες αναπτυξιακές επιλογές, η αδυναμία είσπραξης ακόμη και του εισιτηρίου, η επιβάρυνση από επιλογές τρίτων που μειώνουν τις εισπράξεις, η έλλειψη και κυρίως η αδυναμία εφαρμογής ενός στρατηγικού αναπτυξιακού σχεδίου όπου θα ενταχθούν όλα τα ΜΜΜ του λεκανοπεδίου, είναι κάποιες από τις κραυγαλέες και διαχρονικές αδυναμίες ενός τόσο κρίσιμου για τη λειτουργία της πόλης συστήματος.

Πώς πρέπει να αξιολογήσουµε τα αποτελέσµατα της ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής στις 16-17 Δεκεµβρίου; Ως πλήρη επικράτηση της γερµανικής άποψης – αρνητική για τα συµφέροντα των ασθενέστερων ειδικά, για την ευρωπαϊκήενότητα και προοπτική γενικότερα – όπως έγραψαν διάφοροι σχολιαστές εδώ, αλλά και ο γνωστός αρθρογράφος των «Financial Times» Βόλφγκανγκ Μίνχαου; Εκφράστηκαν και άλλες γνώµες.

Η θεωρούµενη πιο έγκυρη ως προς τα οικονοµικά πολιτική εφηµερίδα στη χώρα της κ. Μέρκελ, η «Frankfurter Allgemeine Zeitung», επισήµαινε για παράδειγµα ότι το ζήτηµα που κεντρικά ενδιέφερε την καγκελάριο, η συµµετοχή πιστωτών του ιδιωτικού τοµέα στον προς σύσταση µόνιµο Ευρωπαϊκό Μηχανισµό Σταθερότητας θα εξετάζεται «κατά περίπτωση».

Μια ενδιαφέρουσα απόφαση για τις σχέσεις δημοσιογράφων και δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων έγινε γνωστή χθες. Είναι απόφαση του Εφετείου Αιγαίου για την αγωγή γιατρού, διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής του νοσοκομείου Χίου, κατά δημοσιογράφου, ο οποίος σε δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας τον χαρακτήρισε “γιατρό - φάντασμα”. Η πρωτόδικη απόφαση υποχρέωνε το δημοσιογράφο να καταβάλει στον γιατρό 50.000 ευρώ ως αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμηση. Το Εφετείο δικαίωσε τον δημοσιογράφο (Κ. Μαρδά).

Το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς προχωρά με γοργά βήματα στην κατεύθυνση της προγραμματικής συνάντησης με την οικολογία.
Μετά και την δημοσιοποίηση των 28 προτάσεων για διέξοδο από την οικονομική κρίση με όρθια την κοινωνία έδειξε ότι όχι μόνο παρακολουθεί τις αντίστοιχες διεργασίες στον χώρο των Οικολόγων Πρασίνων αλλά και συγκλίνει επί της ουσίας σε όλο και περισσότερα ζητήματα μαζί τους εμπλουτίζοντας και τις δικές τους αναζητήσεις με ότι πιο τολμηρό και συγκεκριμένο μπορεί να προέλθει από την αριστερά.