Η επιμήκυνση της εξόφλησης του χρέους δεν υποστηρίζει μόνο την οικονομική μας προσπάθεια, αλλά βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ουσιαστικές όψεις της σημερινής εθνικής κρίσης. Γιατί το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο οικονομικό και δημοσιονομικό. Είναι πρόβλημα εθνικής στρατηγικής και μακροχρόνιας στόχευσης.

Κάθε δυστυχισµένη οικογένεια, έλεγε ο Τολστόι, είναι δυστυχισµένη για διαφορετικούς λόγους. Αλλά έχουν όλες κάτι κοινό: τη δυστυχία τους. Τηρουµένων των αναλογιών, το ίδιο ισχύει και για τις εύθραυστες οικονοµίες της περιφέρειας της ευρωζώνης. Η κρίση χρέους που αντιµετωπίζουν έχει διαφορετική εξήγηση σε καθεµία από αυτές.

Δεν νομίζω ότι θα εκόμιζα γλαύκαν εις Αθήνας αν υποστήριζα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών τάσσεται υπέρ βασικών διαπιστώσεων της ομιλίας του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γ.Α. Παπανδρέου στο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού κόμματος στη Βαρσοβία την Πέμπτη που μας πέρασε.
Πρότεινε την έκδοση του Ευρωομόλογου και την φορολογία των χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Άσκησε δριμεία κριτική στις νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις υπογραμμίζοντας ότι «…δεν μπορούμε να χτίσουμε ισχυρότερες, ασφαλέστερες και υγιείς οικονομίες για τους πολίτες μας μόνο περικόπτοντας δαπάνες της κυβέρνησης και της κοινωνικής πολιτικής.(…).

Εμείς οι δημοσιογράφοι υπερηφανευόμαστε ότι δεν ανήκουμε στις άλλες, τις κοινές συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά σε ένα «πνευματικό σωματείο». Το αποδείξαμε, μάλιστα, την περασμένη Τρίτη κατά τη διάρκεια της πορείας που κάναμε διαμαρτυρόμενοι για τις απολύσεις και τις επιχειρησιακές συμβάσεις. Κάποιοι -που δεν γνωρίζουμε αν ήταν δημοσιογράφοι- πέταξαν καφέδες και νερά στον παριστάμενο πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, κ. Πάνο Σόμπολο.