Περισσότερη ανεργία ή ακόμη πιο ευλύγιστες εργασιακές σχέσεις; Το ερώτημα βρίσκεται στα χείλη όλων, με τη μορφή επιτακτικού διλήμματος. Οι τραπεζίτες, οι εργοδότες και οι κατ΄ επάγγελμα φιλελεύθεροι το βροντοφωνάζουν με αυτάρεσκη βεβαιότητα, οι πολιτικοί άνδρες το υπαινίσσονται με εύλογη δυσφορία, οι συνδικαλιστές προσπαθούν να το αποφύγουν με ρητορικούς εξορκισμούς.

Αν το πολιτικό προσωπικό της χώρας έβρισκε το κουράγιο να διατυπώσει την ουσία του άμεσου οικονομικού προβλήματος που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία και, εν συνεχεία, επέμενε με συνέπεια στη διεξαγωγή μιας μεγάλης δημόσιας αναζήτησης για τους τρόπους αντιμετώπισής του

* Το καραμανλικό «έχουμε σχέδιο» σάρωσαν η έκθεση της Τράπεζας Ελλάδος και η Επιτροπή
* «Θα κάνουμε προσαρμογές» δηλώνουν οι υπουργοί, αλλά πώς;
*Αναμένοντας τους όρους της Γερμανίας για μια στήριξη του δανεισμού

Απότομα προσγείωσαν την κυβέρνηση η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το «σχέδιο», που υπερήφανα διακήρυσσε πριν από δέκα ημέρες ακόμα ο πρωθυπουργός, καταδείχτηκε ανυπόστατο. Οι υπουργοί που το συνέταξαν, ο Γ. Σουφλιάς πρώτος, ο Γ. Παπαθανασίου κατόπιν, διαβεβαιώνουν ότι θα κάνουν όσες προσαρμογές απαιτηθούν. Στο μεταξύ ολοκληρωμένη πολιτική για να ξέρουμε πού βαδίζουμε δεν υπάρχει, μόνο διάσπαρτες επί μέρους πρωτοβουλίες.

Την ιστορία την ξέρουμε πλέον όλοι - ή θα έπρεπε να την ξέρουμε: Το 1940 οι Σοβιετικοί, λίγο μετά την προέλασή τους σε μια Πολωνία που ήδη υποφέρει από τον χιτλερικό ζυγό, αποφασίζουν κυνικά και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να σκοτώσουν -να δολοφονήσουν, η πιο σωστή έκφραση- χιλιάδες Πολωνούς, κυρίως στρατιωτικούς και διανοούμενους, την ιντελιγκέντσια της χώρας.

Έχει έλθει άραγε η ώρα της κρίσης για εγκλήματα πολέμων των Ισραηλινών ιθυνόντων; Μπορεί αυτό το ενδεχόμενο να φαντάζει ακόμη μακρινό (όπως άλλωστε παρατηρούσε πριν από λίγο καιρό από αυτές τις στήλες ο καθηγητής Αντώνης Μπρεδήμας), ωστόσο οι προσπάθειες να προσαχθούν οι Ισραηλινοί υπεύθυνοι ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης έχουν πολλαπλασιαστεί.

Το καλοκαίρι του 2008, πριν ακόμη χρεοκοπήσει η Lehman Brothers, πριν ακόμη αρχίζουν να βάφονται μόνιμα κόκκινα τα ταμπλό των χρηματιστηρίων του κόσμου, πριν ακόμη αρχίσει να πιάνει στα δίχτυα της η ύφεση τη μια χώρα μετά την άλλη, πριν μπει σε όλα τα στόματα η λέξη «κρίση», υπήρχαν μια σειρά από επιχειρήσεις- γίγαντες που πήγαιναν ήδη από το κακό στο χειρότερο. Με πεσμένες πωλήσεις, με ανύπαρκτη κερδοφορία, με την τιμή των μετοχών τους στα Τάρταρα - όπως νόμιζαν τότε, διότι όπως φάνηκε εκ των υστέρων, ο πάτος ήταν πολύ χαμηλότερα.