Διακόσια χρόνια από τη γέννηση του Δαρβίνου και εκατόν πενήντα από την «Καταγωγή των Ειδών», ο δαρβινισμός δεν είναι μια επιστημονική υπόθεση. Είναι μια επιστημονική θεωρία, η οποία έχει επαληθευθεί από τη μελέτη των μορφών ζωής, από την ιστορία τους και από τη γνώση των εσωτερικών διεργασιών της ζωής, της κληρονομικότητας, της εξέλιξης.

Η επιστήμη της Βιολογίας αποτελεί πεδίο πολιτικο-ιδεολογικών μαχών περισσότερο από κάθε άλλη, γιατί είναι η επιστήμη της ζωής και του ανθρώπου. Κι αυτό, διότι οι εκάστοτε κρατούντες τη χρησιμοποιούν ως πανίσχυρο ιδεολογικό εργαλείο επιβολής τους για να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τη θέση μας στην κοινωνία.

Φιλοδοξώ να μιλήσω με μια γλώσσα κατανοητή και σ’ αυτούς που δεν είναι εδώ μέσα, μια και μιλάμε στο όνομα των συμφερόντων τους.
Έχω την αίσθηση ότι βουλιάζουμε ως χώρα. Βιώνουμε με απερίγραπτη αναισθησία καταστροφές ανάλογες πολεμικής συντριβής. Αυτό που προσδοκώ σήμερα απ΄ τον πολιτικό μας χώρο είναι να συμβάλει με τις ιδέες και τους ανθρώπους του στην επούλωση των πληγών. Θέλω η δική μας Αριστερά να διαθέσει από σήμερα γενναιόδωρα το δυναμικό της στην υπόθεση της αποκατάστασης των πολλαπλών βλαβών του τόπου & της κοινωνίας μας.

Τα συνέδρια των κομμάτων υποτίθεται ότι είναι οι κορυφαίες εσωτερικές διαδικασίες. Και λέμε υποτίθεται, γιατί συνήθως όλα τα κρίσιμα ζητήματα διευθετούνται το προηγούμενο διάστημα και τα συνέδρια απλώς επικυρώνουν τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί στο παρασκήνιο και «νομιμοποιούν» τους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί πριν από την έναρξη των εργασιών.

Χωρίς νέο προϋπολογισμό και πρόγραμμα δεν θα συγκρατηθεί η επιδείνωση: πρώτους θα πλήξει πολλές χιλιάδες εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και μικρές επιχειρήσεις.

Δυσμενείς έρχονται οι πρώτες πληροφορίες από τις Βρυξέλλες για την υποδοχή του ελληνικού προγράμματος σταθερότητας, όπως και αναμενόταν. Εν μέσω της επιδεινούμενης ύφεσης στην Ευρώπη η ελληνική κυβέρνηση δεν διαθέτει επιχειρήματα για να δικαιολογήσει το δημοσιονομικό εκτροχιασμό πολύ πριν η κρίση αγγίξει τη χώρα μας.

Το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του Ολιβιέ Μπεζανσενό, μετρά ήδη μία εβδομάδα ζωής και φιλοδοξεί να έχει μεγαλύτερη απήχηση από εκείνη της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Λίγκας, την οποία διαδέχθηκε επισήμως το περασμένο Σάββατο.

Ένα τρισεκατομμύριο εδώ, ένα τρισεκατομμύριο εκεί, τα νούμερα που συνοδεύουν τις επιχειρήσεις σωτηρίας του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος, αλλά και της οικονομίας της κλυδωνιζόμενης υπερδύναμης ξεπερνούν την ανθρώπινη φαντασία. Δυο τέτοιες επιχειρήσεις ξεκινά ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάρακ Ομπάμα, τη μία, έχοντας εξασφαλίσει -με ανταλλάγματα- τις ευλογίες του Κογκρέσου, τη δεύτερη, έχοντας εξασφαλίσει τη στήριξη της Κεντρικής Τράπεζας, της Fed.

Υπάρχει μια τάση -δυναμώνει με τα χρόνια- να υποτιμώνται οι γενικές πολιτικές συζητήσεις στη Βουλή. Δικαιολογημένα, κατά ένα μέρος, επειδή δεν παράγουν σημαντικές ειδήσεις και σφραγίζονται από υποκριτικές ρητορικές κορώνες. Όμως, στις κρίσιμες στιγμές, οι συζητήσεις αυτές έχουν μεγάλη αξία. Αποκαλύπτουν τη φτώχεια επιχειρημάτων, την ανυπαρξία σχεδίου. Και κυρίως οι σιωπές της εκάστοτε κυβέρνησης μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε πόσο στραβά αρμενίζουμε.

Με τον Αλέξη Τσίπρα έχουμε φιλία από παλιά. Έτσι μπορώ να είμαι κριτικός, όταν κρίνω ότι πρέπει να είμαι, χωρίς να προσωποποιείται αυτή η κριτική. Και, βεβαίως, να κρίνομαι και εγώ με τη σειρά μου γι’ αυτήν την κριτική μου.

Άκουσα με έκπληξη την πρόταση του Αλέξη για κατάληψη των θέσεων 1 και 3 από τον ΣΥΝ στο ευρωψηφοδέλτιο. Δεν υπάρχει τέτοια απόφαση στην Πολιτική Γραμματεία Το αντίθετο, μάλιστα, στην Πολιτική Γραμματεία η συζήτηση ήταν για τις θέσεις 1 και 2.

Επί δύο ημέρες το μεγαλύτερο μέρος από τις ομιλίες των συνέδρων της πλειοψηφίας, αντί για το πρόγραμμα, αφιερώθηκε στο να εγκαλείται η ανανεωτική πτέρυγα για την …καταστροφική και «αριστεροκτόνα» στάση του ΛΕΥΚΟΥ.

Ιδιαίτερη μάλιστα έκπληξη προκάλεσε το προεξάρχον μέλος της Επιτροπής Προγράμματος, σ/φος Αριστείδης Μπαλτάς, που όχι μόνο αφιέρωσε τα δύο τρίτα από τον προνομιακό χρόνο ομιλίας του και μεγάλο μέρος της προχθεσινής του ολοσέλιδης συνέντευξης στην Αυγή για να ασκήσει το ρόλο του κήνσορα της Ανανεωτικής Πτέρυγας, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση επιδόθηκε και στη δοκιμασμένη μέθοδο του «διαίρει και βασίλευε»

Κατ’ αρχήν, θέλω να εκφράσω τη δυσάρεστη έκπληξή μου για τις άστοχες και απρεπείς επιθέσεις που έγιναν από βήματος σε δημοσιογράφους μεγάλων εφημερίδων. Είναι η πρώτη φορά που σε μεγάλο συνεδριακό σώμα δημοσιογράφοι βρίσκονται στο στόχαστρο ομιλητών, στελεχών του κόμματος γι’ αυτά που γράφουν και που δεν τους είναι αρεστά. Ζητάω από τον πρόεδρο του κόμματος στο κλείσιμό του να αποδοκιμάσει αυτές τις επιθέσεις.

Για τα μεγάλα ζητήματα που αντιμετωπίζει η ανανεωτική Αριστερά στις μέρες μας, ζητήματα φυσιογνωμίας του χώρου αλλά και συνεργασιών, συζητούμε με τον κ. Σπύρο Λυκούδη. Ο συνομιλητής μας, που συμμετέχει στη –μειοψηφική– ανανεωτική πτέρυγα του κόμματος, υπογραμμίζει χωρίς περιστροφές τα σοβαρά, κατά την άποψή του, σφάλματα της ηγεσίας του Συνασπισμού.