Από τον Οκτώβριο που εδραιώθηκε η τάση να μεγαλώνουν οι αποκλίσεις ανάμεσα στα επιτόκια δανεισμού των κρατών πληθαίνουν οι κινδυνολογικές αναλύσεις στον διεθνή Τύπο. Όλο και πιο συχνά αναφέρεται το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσει μια χώρα-μέλος της ευρωζώνης- πρώτη υποψήφια η Ελλάδα, που πληρώνει τα ακριβότερα επιτόκια, έπονται όμως και άλλες- και διεκτραγωδούνται οι διαλυτικές συνέπειες που θα είχε κάτι τέτοιο στην ευρωζώνη συνολικά.

Δεν ξέρω αν, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι (ή, μετά την οικονομική κρίση, δεν τολμούν να το υποστηρίζουν ακόμα, τουλάχιστον φανερά) δεν υπάρχουν πλέον εμφανή όρια μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Δεν μπορώ να απαντήσω επίσης -κι αυτό με κατατρώει- αν τα παιδιά που βγήκαν στους δρόμους τον περασμένο, φλογερό Δεκέμβριο, είναι μόνο γόνοι του μεγάλου αποπροσανατολισμού, της αυταπάτης και της ευκολίας.