Πριν από τέσσερις μήνες, η Δημοκρατική Συμπαράταξη τόνιζε σε σχόλιό της: «Οι ραγδαίες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, οι τρομοκρατικές επιθέσεις και το προσφυγικό, είναι κρίσιμα θέματα που αφορούν τα εθνικά μας συμφέροντα και σε αυτά επιβάλλεται να επιδιωχθεί η μέγιστη εθνική συνεννόηση», υπενθυμίζοντας ότι έχει έμπρακτα αποδείξει ότι είναι υπέρ του διαλόγου και της συνεννόησης.
Θα ήθελα ευθύς εξ αρχής να δηλώσω ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη, – και για να μείνω στον πολιτικό χώρο στον οποίο μετέχω, η ΔΗΜΑΡ – εκτιμά εξαιρετικά την εχέφρονα, τη νουνεχή, τη συνετή αρθρογραφία, αλλά και κάθε πράξη που τη χαρακτηρίζουν οι παραπάνω ιδιότητες, στα προβλήματα του μεταναστευτικού, του προσφυγικού και της τρομοκρατίας.

Το έδαφος της Κεντροαριστεράς και του προοδευτικού Κέντρου το διασχίζουν όχι ένα, αλλά δύο ποτάμια και περισσότεροι παραπόταμοι που τεμαχίζουν τη γεωπολιτική ενότητα του χώρου. Η επαρκής ύδρευση μπορεί να τροφοδοτεί τη γονιμότητα ιδεών, πρωτοβουλιών και προτάσεων, αλλά χωρίς γέφυρες δεν μπορούν να αξιοποιηθούν και ο τόπος αυτός δεν μπορεί να προκόψει.
Τέτοιες γέφυρες προσπάθησαν να κτίσουν το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου με την Ελιά και το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γενημματά με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Άλλοι πάλι προσπάθησαν να τις γκρεμίσουν είτε με διασπάσεις είτε με προσωπικές στρατηγικές και υπέρμετρες φιλοδοξίες. Γέφυρες προσπάθησε να κτίσει και Το Ποτάμι, μόνο όμως με την κοινωνία, χωρίς τελικά ιδιαίτερη επιτυχία.