“Η σοσιαλδημοκρατία πάντοτε θα αντιμάχεται, τόσο την κοινωνική αναλγησία της δεξιάς, που στον πυρήνα της έχει μόνο αριθμούς, όσο και τα εθνολαϊκιστικά μορφώματα που δεν ξέρουν να μετρούν καν. Δεν παραβλέπω και δεν αποσιωπώ ότι, οι ανεπαρκέστατοι που μας κυβερνούν, έκαναν παντιέρα τις παθογένειες του ΠΑΣΟΚ στην μακρά πορεία εξουσίας: λαϊκισμό, υποσχεσιολογία, ρουσφέτια, τακτικισμούς, αλαζονεία, αποξένωση από την κοινωνία, λειτουργία στη λογική της ήσσονος προσπάθειας. Αν απαρνηθούμε εμπράκτως τα παραπάνω, αναδύεται ξεκάθαρη η όψη ενός σύγχρονου πολιτικού φορέα που εκφράζει τις δυνάμεις της κοινωνίας που θέλουν και μπορούν να ξαναχτίσουν τη χώρα”

Αμέσως μετά την τρομοκρατική φρίκη από το αιματοβαμμένο χτύπημα στις Βρυξέλλες, πολλοί και διάφοροι —φανατικοί και δογματικοί— θυμήθηκαν τις σταυροφορίες, την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό, την «εξαγωγή της δυτικής δημοκρατίας» κλπ. Η Ευρώπη, λένε, πληρώνει για τα κρίματά της, καθώς κουβαλάει πίσω της, ως θύτης, αιώνες βίαιης καταπίεσης. Το επιχείρημα είναι γνωστό. Σύμφωνα με την άποψη τους, το αίμα πρέπει να πληρώνεται με αίμα, και μάλιστα ετεροχρονισμένα και αναδρομικά∙ σα να πρόκειται για μια βεντέτα που έχει ως εύκολο άλλοθι την Ιστορία και ως εφιαλτική υπόσχεση το χαλιφάτο του ISIS.