Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε αντιληφθεί μέσες άκρες ποια είναι η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης, δηλαδή η εικόνα που θέλει να έχουμε γι’ αυτήν. Τη συνοψίζω: ναι μεν τα φλογερά προεκλογικά λόγια μας αποδείχθηκαν αυταπάτες, αλλά, σε αντίθεση με τους προηγούμενους, δεν καταθέσαμε τα όπλα και το παλέψαμε όσο μπορούσαμε.

Ναι μεν αναγκαζόμαστε να εφαρμόσουμε μέτρα με τα οποία διαφωνούμε, αλλά τι να κάνουμε, δεν γίνεται αλλιώς. Αν επιμέναμε στις αρχικές υποσχέσεις, η χώρα θα βούλιαζε. Οταν λοιπόν μας κρίνετε, θα πρέπει να παραδεχθείτε ότι εμείς τουλάχιστον προσπαθήσαμε.

Από το 2008 έχουν κλείσει περίπου 244.00 επιχειρήσεις και μαζί τους εξαφανίστηκαν 843.000 θέσεις εργασίας και 30 δισ. εισόδημα. Αυτό ήταν το άμεσο κόστος της κατάρρευσης του παρασιτικού μοντέλου καπιταλισμού – μεγέθυνσης μέσω της κατανάλωσης με δανεικά, αδιαφορίας για την παραγωγικότητα, καθυστερημένων παραγωγικών δομών, με κράτος και τράπεζες να δημιουργούν μια τέλεια φούσκα, την ελληνική. Η φούσκα έσπασε, το κόστος δεν έχει φανεί στο σύνολό του. Ενα μεγάλο τμήμα του κρύβεται πίσω από τα 65 δισ. ευρώ «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια. Πίσω από αυτά βρίσκονται επιχειρήσεις υπό όρους βιώσιμες και άλλες, σκελετοί.

...Μόνο μια Κυβέρνηση με ενισχυμένη αξιοπιστία και ευρεία λαϊκή στήριξη, μπορεί να συζητήσει, να τεκμηριώσει, να διεκδικήσει και να πείσει τους ευρωπαίους εταίρους και τους διεθνής θεσμούς και για την αναγκαία αναδιάρθρωση του χρέους και για μια νέα ουσιαστική βελτίωση των όρων της συμφωνίας. Να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους επενδυτές, που παρά την μεγάλη διεθνή ρευστότητα δεν «βλέπουν» Ελλάδα, και να πυροδοτήσει μια βιώσιμη αναπτυξιακή έκρηξη. Να εξασφαλίσει πολιτική σταθερότητα και να προχωρήσει τις αναγκαίες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Να στηρίξει αποφασιστικά την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Να χτυπήσει το λαϊκισμό, το πελατειακό και κομματικό κράτος. Να εγγυηθεί αξιόπιστα το κοινωνικό κράτος. Να αποτρέψει την υπονόμευση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.

«Οι δικαστές τις χώρας παρακολουθούμε με αποτροπιασμό και εξαιρετική ανησυχία την κατάντια στην οποία διολισθαίνουν τα δημόσια ήθη». Πιο κατηγορηματική καταδίκη των παρακρατικών μεθόδων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων δεν μπορούσε να υπάρξει. Το ελπίζαμε και το αναμέναμε.Παρακολουθούσαμε με αγωνία την πραξικοπηματική σχεδόν προσπάθεια κατάληψης της Δικαιοσύνης από έναν περίεργο κέντρο εξουσίας. Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες μιλούν από0 καιρό για έναν άξονα Παυλόπουλου – Παπαγγελόπουλου –Θάνου, με τη στήριξη της λεγόμενης καραμανλικής ομάδας της ΝΔ η οποία θεωρείται ότι στηρίζει παρασκηνιακά τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Αν οι Έλληνες πολίτες γνώριζαν τα σφάλματα που οδήγησαν στις έξι πρώτες πτωχεύσεις της ιστορίας μας, θα είχαμε αποφύγει την έβδομη. Αν οι Έλληνες πολιτικοί γνώριζαν τα σφάλματα που οδήγησαν στους εμφυλίους πολέμους, θα είχαν αποκηρύξει τις εμφυλιοπολεμικές τους δημαγωγίες».

Έτσι αρχίζει το βιβλίο του ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γιώργος Δερτιλής, με τίτλο «Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις 1821-2016», το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις.

«Και έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν»

Η καταμέτρηση των ψήφων που πήραν οι πρωτοκλασάτοι του ΣΥΡΙΖΑ στο Συνέδριο δεν στάθηκε ικανή να επισκιάσει μια θλιβερή πραγματικότητα. Αυτήν που σηματοδότησε η παρουσία του προέδρου των ΑΝΕΛ, κ. Πάνου Καμμένου, στην εναρκτήρια εκδήλωση του Συνεδρίου, το βράδυ της περασμένης Πέμπτης.

Μερικά αφελή ερωτήματα μου γεννήθηκαν μετά και τις χθεσινές εξελίξεις με το ΣτΕ και το ΕΣΡ. Πρώτον, γιατί ο υπουργός Δικαιοσύνης χρειάστηκε τόσες μέρες για να ζητήσει έρευνα γύρω από τις συνθήκες διαρροής των ηλεκτρονικών μηνυμάτων που αφορούν στην προσωπική ζωή του ανώτατου δικαστή του ΣτΕ;

«Ο Τσίπρας πάντα έθετε ζήτημα ελέγχου των οικονομικών των καναλιών, αλλά ο Παππάς πήρε αυτήν την εντολή και τη μετέτρεψε στον διαγωνισμό-έκτρωμα», λέει στο inside story παλιός στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού. «Είχαν εκπονήσει σχέδιο ελέγχου από την κυβέρνηση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, αλλά η γενική γραμματεία της κυβέρνησης τους το γύρισε πίσω.

Στις 24-12-1991 είχα δημοσιεύσει ένα κείμενό μου στην «Αυγή» με τίτλο «Έχει αυτόνομο μέλλον ο αυριανισμός;». Η εφημερίδα το πλαισίωσε με μια σειρά από κολάζ πρωτοσέλιδων της «Αυριανής» με τίτλους όπως «οι αρχιψευταράδες», «πήραν τον Κύρκο στο μεζέ, του προσφέρουν …αγγούρια στις λαϊκές», «γύρευε πόσα οικονόμησαν… από αυτή την επιχείρηση» (την κυβέρνηση Τζανετάκη).

Εκεί υποστήριζα ότι υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε ο αυριανισμός να μετατραπεί σε αυτόνομο πολιτικό φαινόμενο, το οποίο θα οδηγούσε στη διαμόρφωση ισχυρού νεοναζιστικού κόμματος στην Ελλάδα.

...Η Κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη που φτάνουν στα όρια της θεσμικής εκτροπής και τις άθλιες προσπάθειες συκοφάντησης δικαστικών λειτουργών. Είναι έωλο το επιχείρημά της ότι κινδυνεύουν να χαθούν 240 εκ. ευρώ που θα δοθούν στο δημόσιο.

Γιατί απλά το ίδιο και μεγαλύτερο ποσό θα μπορούσε να εξασφαλισθεί από 8 – 10 (το λιγότερο) κανάλια, που με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες μπορούν να αδειοδοτηθούν και με ένα τίμημα 20 -30 εκ. ευρώ για το καθένα. Τίμημα που το ύψος του διασφαλίζει τόσο την υγιή και βιώσιμη λειτουργία των καναλιών, αλλά και την απασχόληση των 2000 εργαζομένων των οποίων οι θέσεις σήμερα κινδυνεύουν. Θα οδηγήσει μάλιστα και στη δημιουργία και νέων θέσεων εργασίας.....

Πάντως πρέπει να το παραδεχτούμε ότι υπάρχει πολλή κακοπιστία. Γιατί δηλαδή αμέσως πήγαμε να συσχετίσουμε την πειθαρχική δίωξη που διέταξε ο κ. Παρασκευόπουλος εναντίον του δικαστή του Συμβουλίου της Επικρατείας με την επικείμενη συνεδρίαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών; Ο άνθρωπος απλώς έκανε τη δουλειά του.

edito

Η στιγμή που ο Πάνος Καμμένος φωνάζει στο συνέδριο του Σύριζα «σύντροφοι και συντρόφισσες», η στιγμή που οι σύνεδροι τον χειροκροτάνε με πάθος ενώ ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του σκάνε στα γέλια, είναι η σκηνή-ορόσημο, η σκηνή που σφραγίζει την ταινία της σημερινής Ελλάδας. Στα πανό που αναδημοσιεύει η εφημερίδα της κυβερνήσεως είναι γραμμένο το σύνθημα: «Τα ξερονήσια και οι φυλακές δεν λυγίζουν τους αγωνιστές». Αυτή είναι η Ελλάδα.