Περίπου 16 εκατομμύρια αποφάσεις, που περιλαμβάνουν δισεκατομμύρια ευρώ δαπανών του κράτους, έχουν υπαχθεί μέχρι σήμερα στη Δι@ύγεια. Δεκαέξι εκατομμύρια αποφάσεις που δεν θα είχαν το συγκεκριμένο περιεχόμενο εάν δεν υπήρχε η Δι@ύγεια – αλλά και δεν θα ήταν μόνο τόσες.

Η τροπολογία-δηλητήριο της κυβέρνησης Τσίπρα για τη Δι@ύγεια αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη πως η σκοτεινή πλευρά της Μεταπολίτευσης είναι πάλι εδώ. Με νέους εκπροσώπους, αλλά είναι εδώ. Λογικό, θα πει κανείς και δεν θα έχει άδικο.

Οσοι απέδιδαν τις πρώτες κινήσεις του υπουργείου Παιδείας μόνο σε προχειρότητα, ρεβανσισμό και έλλειψη προγραμματικού βάθους, τώρα μπορούν πραγματικά να ανησυχούν. Από τα πρώτα της βήματα η ηγεσία Μπαλτά-Κουράκη στοχοποίησε όσες ισχνές δομές αξιολόγησης, αριστείας και εξωστρέφειας είχαν διασωθεί.

Το Ηνωμένο Βασίλειο, εκτός από νέο μέλος της βασιλικής οικογένειας, διαθέτει πλέον και νέα -αυτοδύναμη- κυβέρνηση. Έτσι, μετά από μία από τις πιο αναπάντεχες εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων δεκαετιών, η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται επισήμως με το ένα πόδι έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα τελικά αποτελέσματα όπως διαμορφώθηκαν εξέπληξαν πολλούς.

Στη διαπραγμάτευση στηρίζουμε την κυβέρνηση στο βαθμό που θα διεκδικήσει την αλλαγή πολιτικής, δείχνοντας ευθύνη απέναντι στις ευρωπαϊκές συνθήκες και την κοινή ευρωπαϊκή πορεία και θα διαπραγματευτεί με συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις. Είμαστε αντίθετοι σε μια λογική ρήξης.

Στο μέτωπο των εσωτερικών αλλαγών θα στηρίξουμε την κυβέρνηση στο βαθμό που θα προωθήσει αναγκαίους εκσυγχρονισμούς, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και δίκαιες αλλαγές. Αντίθετα, δεν θα συναινέσουμε σε πολιτικές που αναπαράγουν συντεχνιακές ρυθμίσεις και αναδιανεμητικές λογικές του παρελθόντος και κρατισμό.

Απάντηση στο κοινό ερώτημα της εφημερίδας: ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ στους Οδ. Κωνσταντινόπουλο, Σπ. Δανέλλη, Θ. Θεοχαρόπουλο

Το περιθώριο ευρύτερων συνεργασιών συναρτάται με το βαθμό που θα διαφοροποιηθούν οι πολιτικές δυνάμεις από τις συντηρητικές πολιτικές και θα αντιπαρατεθούν στον νεοφιλελευθερισμό. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι όποιες διαδικασίες ανασύνταξης του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού με σαφή την μεταρρυθμιστική και αριστερή ταυτότητα και αδιαπραγμάτευτη την πορεία της χώρας μας εντός Ε.Ε. και ευρωζώνης.

Η μόνη προεκλογική υπόσχεση (ή έστω διαπίστωση) που βγήκε αληθινή στις πρώτες εκατό ημέρες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ήταν εκείνη που κοσμούσε τις αφίσες του μεγαλύτερου εταίρου: «Η Ευρώπη αλλάζει. Η ελπίδα έρχεται». Βγήκε αληθινή έστω κατά 50%, διότι πραγματικά η Ευρώπη αλλάζει.

Εντυπωσιακός πράγματι ο συμβολισμός! Η κυβέρνηση επιχειρεί την πολιτική στροφή στον ρεαλισμό ανήμερα σχεδόν της πέμπτης «επετείου» του πρώτου Μνημονίου. Μάιος 2010. Δεν χρειάζεται κανένα non paper για να πιάσουμε το υπονοούμενο. Το θυμόμαστε! Είμαστε η μόνη πια χώρα που όχι μόνο δεν κατάφερε να βγει από το Μνημόνιο, αλλά ετοιμάζεται να υπογράψει καινούργιο.

Αν κρίνουμε από τις κομματικές ανακοινώσεις και τα σχόλια των στρατευμένων δημοσιολογούντων, η επικοινωνιακή πολιτική είναι μια απεχθής πρακτική στην οποία επιδίδονται συστηματικά οι αντίπαλοί μας και ποτέ εμείς. Φυσικά, ουδείς αρνείται ότι όλες οι παρατάξεις διαθέτουν «ειδικούς» που δεν παρακολουθούν μόνο τι λένε τα ΜΜΕ, αλλά κυρίως προσπαθούν να τα επηρεάσουν τονίζοντας κάποια πράγματα ή παραβλέποντας κάποια άλλα για να περάσουν την κομματική και διόλου ανιδιοτελή ανάγνωσή τους.

Ο κ. Κουβέλης έχει μεγάλη πολιτική πείρα, πολύχρονη κοινοβουλευτική εμπειρία και ανέλαβε ευθύνες σε μία δύσκολη περίοδο για τον τόπο το 2012. Έκανε βέβαια και λάθη. Πρόσφερε όμως πολλά και είναι σημαντικό ότι ο ίδιος άνοιξε τις διαδικασίες διαδοχής του στην Δημοκρατική Αριστερά, ανακοινώνοντας ότι αποχωρεί από την ηγεσία και δεν θα είναι ξανά υποψήφιος. Όπως δήλωσε ο ίδιος θα είναι στην πρώτη γραμμή της πολιτικής. Τώρα για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο ρόλος του, κατάλληλος να σας απαντήσει είναι μόνον ο ίδιος.

Στελέχη της κεντροαριστεράς που στήριξαν μέχρι τέλους τη δικομματική κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, συνήθιζαν να χαρακτηρίζουν “απλουστευτικό και διχαστικό” το δίπολο “μνημόνιο – αντιμνημόνιο”, με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσέγγιζε και ερμήνευε την πραγματικότητα. Αν και η συγκεκριμένη κριτική υπάκουε και σε άλλου τύπου προτεραιότητες, όπως ήταν η ανάγκη να δικαιολογηθεί η σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, η αλήθεια είναι ότι το “μνημόνιο – αντιμνημόνιο” λειτούργησε ισοπεδωτικά, θόλωσε υπαρκτές πολιτικές αποχρώσεις και έθρεψε, τελικά, αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, που βρίσκει μπροστά της η σημερινή κυβέρνηση.

Από την κυβερνητική αλλαγή του Ιανουαρίου, που εκφράστηκε με το σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά», έως σήμερα, πολύ ψέμα συνόδεψε την κλειστή στροφή του Πρωθυπουργού. Η κυβέρνηση τρέχει και δεν φτάνει να μπει «εντός του πλαισίου», ώστε να μην ξεμείνει η χώρα από τα χρήματα που απαιτούνται όχι για να υλοποιηθεί το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης αλλά για να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.

Δυστυχώς, το σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά» δεν εκφράζει ό,τι ζούμε. Η Αριστερά που κυβερνά συνεργάζεται με οπαδούς του ανορθολογισμού και της εθνικοφροσύνης σ’ ένα ταξίδι που οδηγεί τη χώρα στην απομόνωση.

Στις 100 ημέρες διακυβέρνησης από τη συνεργασία των κύριων εκφραστών του λαϊκισμού ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, η χώρα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και ήδη το καράβι αγγίζει επικίνδυνα τα βράχια. Αυτοί που υποσχέθηκαν αξιοπρέπεια και «σκληρή διαπραγμάτευση», παρακολουθούν αμήχανα τα αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησαν.