Η σκληρή κόντρα κυβέρνησης - αντιπολίτευσης δεν είναι άλλη μια νεοελληνική παθογένεια. Η δημοκρατία προϋποθέτει τη διαφωνία.

Υπάρχουν όμως και παρενέργειες: στην πολιτική αντιπαράθεση οι διαφωνούντες αμπαλάρουν τις προτάσεις τους σε «πακέτα» που καλούμαστε είτε να δεχτούμε είτε να απορρίψουμε στο σύνολό τους.

Η πραγματικότητα όμως δεν προσαρμόζεται πάντα στη λογική του μαύρου-άσπρου.

Για να γίνω σαφέστερος θα αναφερθώ στην πρόσφατη εκδήλωση Παταμιού - Ωρας Αποφάσεων με θέμα την Παιδεία, διευκρινίζοντας ότι δεν την παρακολούθησα και συνεπώς το τι έχω να πω στηρίζεται σε ρεπορτάζ που διάβασα.

Όπως είναι γνωστό μια από τις πλέον βασικές και σημαντικές κληρονομιές του Διαφωτισμού είναι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Σύμφωνα με την αρχή αυτή , όπως γράφει και αναλύει ο Μοντεσκιέ στο περίφημο ενδέκατο βιβλίο του εμβληματικού του έργου “ Το πνεύμα των Νόμων ” , η εκτελεστική , η νομοθετική και η δικαστική εξουσία πρέπει να είναι ανεξάρτητες και διακριτές μεταξύ τους. Η αρχή της διάκρισης ων εξουσιών αναδείχθηκε σε θεμελιώδες και χαρακτηριστικό γνώρισμα των σύγχρονων φιλελεύθερων κρατών, τα οποία συγκροτήθηκαν ως τέτοια μέσα από την μακρά διαδικασία της σύγκρουσης με την απολυταρχική και συγκεντρωτική , συνήθως μοναρχική , εξουσία.

Ο κύβος ερρίφθη, τα επόμενα 24ωρα η Ελλάδα θα βγει στις αγορές για περίπου 2,5 δισ. ευρώ για την 5ετία.

Ανεξάρτητα αν αυτή η δοκιμαστική έξοδος έπρεπε να γίνει τώρα ή λίγο αργότερα (υπάρχουν επιχειρήματα για κάθε εκδοχή…), όλοι συμφωνούν ότι η κίνηση αυτή καθαυτή είναι θετική, καθώς και ότι το πιο σημαντικό είναι να έχει θετική συνέχεια. Την επικείμενη δοκιμαστική έξοδο να ακολουθήσουν και άλλες, πριν από τη λήξη του μνημονίου τον Αύγουστο του 2018, ώστε η χώρα να καταφέρει να αντλήσει από τις αγορές τα κεφάλαια που θα χρειαστεί από τότε έως τα τέλη του 2019, με ανεκτά επιτόκια.

Όπως είναι γνωστό μια από τις πλέον βασικές και σημαντικές κληρονομιές του Διαφωτισμού είναι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Σύμφωνα με την αρχή αυτή , όπως γράφει και αναλύει ο Μοντεσκιέ στο περίφημο ενδέκατο βιβλίο του εμβληματικού του έργου “ Το πνεύμα των Νόμων ” , η εκτελεστική , η νομοθετική και η δικαστική εξουσία πρέπει να είναι ανεξάρτητες και διακριτές μεταξύ τους. Η αρχή της διάκρισης ων εξουσιών αναδείχθηκε σε θεμελιώδες και χαρακτηριστικό γνώρισμα των σύγχρονων φιλελεύθερων κρατών, τα οποία συγκροτήθηκαν ως τέτοια μέσα από την μακρά διαδικασία της σύγκρουσης με την απολυταρχική και συγκεντρωτική , συνήθως μοναρχική , εξουσία.

Επειδή δεν μπορούν να ελέγξουν την Δικαιοσύνη, με τις συνεχείς επιθέσεις επιδιώκουν να εκφοβίσουν την δικαστική εξουσία. Ο τρόπος αντιμετώπισης της δικαιοσύνης από την κυβέρνηση εδώ και 2,5 χρόνια οδηγεί στην αντιπαλότητα μεταξύ των εξουσιών που προφανώς δεν συνάδει με τη δημοκρατία. Ο σεβασμός στη δικαιοσύνη δεν μπορεί να εκφράζεται κατά περίπτωση. Δεν μπορεί μια απόφαση να τη σεβόμαστε, κάποια άλλη να τη θεωρούμε προϊόν διαπλοκής, κάποια άλλη να την καταγγέλλουμε σαν πραξικόπημα. Οφείλουμε να προφυλάξουμε την δικαιοσύνη, να αποτρέψουμε οποιαδήποτε προσπάθεια υπονόμευσης της ανεξαρτησίας της και -το κυριότερο- να την κρατάμε μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχε κυκλοφορήσει ένα κείμενο με περίπου 250 υπογραφές υπό τον τίτλο «H Ελληνική Μακεδονία είναι Ελληνική». Βασικός συντάκτης του κειμένου ήταν ο ιστορικός, ιδρυτής των ΑΣΚΙ, Φίλιππος Ηλιού και ανάμεσα στις υπογραφές φιγουράριζε και αυτή του Άγγελου Ελεφάντη, εκδότη του περιοδικού «Πολίτης». Οι δυο προαναφερθέντες ήταν εμβληματικά πρόσωπα για το χώρο της διαρκούς ανανέωσης των ιδεών της αριστεράς και-υποτίθεται-σημείο αναφοράς για πολλούς από τους σημερινούς κυβερνώντες.

Μας ενδιαφέρει η εθνική συνεννόηση για την έξοδο από τη κρίση. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις και σε πιο αποτελεσματική διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Για να επιβληθεί αυτή η προτεραιότητα πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Να αποδυναμωθούν στο εκλογικό πεδίο τόσο ο αριστερός λαϊκισμός όσο και η συντηρητική παράταξη. Σε αυτόν τον ανταγωνισμό θα κρίνουμε την κατάλληλη ώρα τα διλήμματα. Σε κάθε περίπτωση όμως θα εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο για μια κυβέρνηση από όλες τις δυνάμεις που απαιτούνται για την εθνική συνεννόηση χωρίς αποκλεισμούς.

Τρεις δηλώσεις χαρακτηρίζουν το νέο ναυάγιο στο Κυπριακό. Η πρώτη του ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες : "Εύχομαι ότι καλύτερο στους Κύπριους, στον Βορά και τον Νότο". Η δεύτερη του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Τσαβούσογλου ότι " το Κυπριακό δεν μπορεί πλέον να λυθεί στο πλαίσιο των παραμέτρων και των καλών υπηρεσιών του ΟΗΕ". Τέλος η πιο δραματική και ανθρώπινη από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί : "απέτυχε η τελευταία προσπάθεια της γενιάς μου . Ελπίζω οι προσπάθειες των επόμενων γενιών να έχουν καλύτερο αποτέλεσμα". Ο καλύτερος συνομιλητής που μπορούσε να συναντήσει η ελληνοκυπριακή πλευρά, φωτογραφίζει το μέγεθος της αποτυχίας .

Το 1897, μετά το τέλος του καταστροφικού ελληνοτουρκικού πολέμου, η εφημερίδα «Σάλπιγξ» κατηγόρησε την Ευρώπη ότι δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την Ελλάδα από το να πάει στον πόλεμο, «ενώ άριστα εγνώριζε πού θα έφερεν το Ελληνικόν Εθνος η ευγενής του τύφλωσις» (βλέπε Γ.Ν. Γιανουλόπουλος, «Η ευγενής μας τύφλωσις...»). Εκατόν είκοσι χρόνια μετά, είναι ζήτημα εάν έχουμε καταλάβει πού μας οδηγεί «η ευγενής μας τύφλωσις». Και ναι μεν σε ό,τι αφορά την οικονομία η Ευρώπη έκανε κάτι για να μας σταματήσει, να μας κάνει να καταλάβουμε.

Κράτησα στην άκρη μια φράση από τη συνέντευξη ενός σπουδαίου έλληνα ακαδημαϊκού, καθηγητή στο ΜΙΤ, του Μιχάλη Μπλέτσα, στο «Βήμα της Κυριακής»: «Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κάνει την αριστερά βρώμικη λέξη»! Κι ενώ συνέχισα να ξεφυλλίζω την εφημερίδα, με την φράση αυτή καρφωμένη στο μυαλό μου, σκόνταψα σε μιαν άλλη συνέντευξη, του Σταμάτη Φασουλή: «Τώρα λένε ότι ο Τσίπρας πρόδωσε την Αριστερά. Οχι, αυτή είναι η Αριστερά. Δεν την πρόδωσε... και να λείπουν αυτές οι δικαιολογίες»

Η επέτειος της Μεταπολίτευσης κάνει εντονότερη την αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια υπονομεύονται τα καλά της, ενώ οι παθογένειές της όχι μόνο επιβιώνουν, αλλά μεγεθύνονται στο πολλαπλάσιο. Ενισχύεται αυτή η αίσθηση και από την άλλη «επέτειο»: του δημοψηφίσματος του 2015, του πιο κυνικού εμπαιγμού της λαϊκής ψήφου και των Οχι και των Ναι. Ενισχύεται επίσης και από τις αποκαλύψεις για το πραξικόπημα κατά του νομίσματος της χώρας και, κατά συνέπεια, της βίαιης εξόδου της Ελλάδας από το πλαίσιο της δημοκρατικής Ευρώπης προς άγνωστη κατεύθυνση.

Αναλυτική ανακοίνωση στην οποία διατυπώνονται οι απόψεις του κόμματος για όλο το χρονικό της διαδικασίας για το κυπριακό μέχρι και τον Κραν Μοντάνα, εξέδωσε η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ. Μεταξύ άλλων κατηγορεί τον Πρόεδρο Αναστασιάδη για ακατανόητη στάση σε κάποια στάδια της διαδικασίας ενώ κάνει λόγο για ασυνέπειες και παλινδρομήσεις.