Ο φορολογούμενος (όχι οι ξένοι, όπως ενίοτε λέγεται...) έχει βάλει στις τράπεζες 60 δισ. ευρώ – 44 δισ. που τα δανείστηκε και άλλα 16 δισ. μέσω του αναβαλλόμενου φόρου. Δεν θα τα πάρει πίσω, ποτέ. Το αποτέλεσμα; Οι τράπεζες είναι ζόμπι. Περίπου το 60% των κεφαλαίων τους (ειδικά σε μία από τις 4 συστημικές, το 90%) είναι εικονικά – λογιστική προεξόφληση του αναβαλλόμενου φόρου. Και φθίνουν. Χαίνουσα πληγή τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια. Διαβρώνουν την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών. Κρατούν στον γύψο επιχειρήσεις που με αναδιαρθρώσεις και με φρέσκα κεφάλαια θα μπορούσαν να παράγουν νέο πλούτο και δουλειές.

Ύστερα από σαράντα δύο ακριβώς χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας η Ελλάδα εμφανίζεται για πρώτη φορά να επωάζει συνθήκες δυνητικά επικίνδυνες για την ποιότητα και ίσως ακεραιότητα της δημοκρατίας. Μέσα σε αυτά τα σαράντα δύο χρόνια η Ελλάδα γνώρισε βεβαίως τα πάντα. Γνώρισε την καλύτερη δημοκρατία που είχε ποτέ στην ιστορία της, την καλύτερη προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, κράτους δικαίου και ελευθερίας του λόγου,

Η ανάληψη πρωτοβουλιών για συνταγματική αναθεώρηση βρίσκεται, όπως φαίνεται, σε τελική ευθεία. Πριν λοιπόν διατυπωθούν οι τελικές προτάσεις, ως προς τις αναθεωρητέες διατάξεις, θα ήταν νομίζω χρήσιμο οι πολιτικές δυνάμεις να σταθμίσουν, για μια ακόμη φορά, την κρίσιμη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας αλλά και τους δυσμενείς ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς.

Το πρώτο που προκύπτει, νομίζω, από μια τέτοια στάθμιση, είναι το ότι η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια μαξιμαλιστικών αντιθέσεων και διχαστικών επιλογών, διότι το πρώτο κριτήριο που πρέπει να πρυτανεύσει, απέναντι στις προκλήσεις των καιρών, είναι η αναζήτηση συναινετικών και συνθετικών λύσεων

Ασφαλέστερη ένδειξη ότι ζούμε σε μια ταραγμένη περίοδο είναι ότι κάθε τόσο προστίθεται ένα κακό νέο. Το τελευταίο ήταν η Τουρκία, όπου μια καταδικαστέα απόπειρα πραξικοπήματος ακολουθείται από ένα χειρότερο πραξικόπημα, το οποίο οδηγεί σε μια δικτατορία με λαϊκή στήριξη και στην επιτάχυνση της ισλαμοποίησης της κοινωνίας.

Συμπληρώνονται πλέον 42 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτείται να κρατηθεί ζωντανή η μνήμη για όλους εκείνους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την δημοκρατία. Τη δύσκολη περίοδο που περνάμε ορισμένοι υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης αμφισβητούν το δημοκρατικό κεκτημένο και πολλές από τις κατακτήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ταυτόχρονα οι αρνητές της Δημοκρατίας σηκώνουν κεφάλι. Στο πλαίσιο αυτό, καθήκον όλων μας είναι να περιφρουρήσουμε τη Δημοκρατία και να αγωνιστούμε για κοινωνική συνοχή. Να μην αφεθεί η νέα γενιά που αντιμετωπίζει το φάσμα της ανεργίας και της περιθωριοποίησης, λάφυρο στα χέρια των ακραίων φωνών. Για τους νέους ανθρώπους η μόνη εγγύηση για ένα καλύτερο αύριο είναι η διεύρυνση, η ενίσχυση της Δημοκρατίας και ο συνεχής αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη.

Η απόπειρα του στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία –ευτυχώς- απέτυχε.Το πολιτικό όμως πραξικόπημα/ εκτροπή που επιχειρεί ο πρόεδρος Ταγίπ Ερτογάν με στόχο να μετατρέψει τη Τουρκία σε ένα αυταρχικό και ίσως θρησκευτικό( ισλαμικό) κράτος, ελεγχόμενη δημοκρατία, φαίνεται –δυστυχώς- να επιτυγχάνει. Η Τουρκία διολισθαίνει με άλλα λογια ταχύτατα στο κακό της παρελθόν

...Δεν μας έφταιξε το σύνταγμα μέχρι τώρα. Εκεί που καταντήσαμε και αν κάτι άντεξε και αντέχει και πρέπει να το φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού είναι το σύνταγμα. Το σύνταγμα, δηλαδή η δημοκρατική συνταγματική νομιμότητα άντεξε, και όχι μόνο άντεξε αλλά έδειξε και μια ευελιξία και μια προσαρμοστικότητα και έναν σεβασμό θα έλεγα στην λαϊκή κυριαρχία και στο εκλογικό παιχνίδι, στους κανόνες του εκλογικού παιχνιδιού που είναι αξιοθαύμαστη. Και ερχόμαστε τώρα αυτό το μοναδικό πράγμα που μας έχει απομείνει να μας ενώσει και να παίζουμε μαζί του;

Στη δημοσιότητα δόθηκε το κοινό πόρισμα της Επιτροπής Διαλόγου και Θέσεων που συγκροτήθηκε μετά τη συμφωνία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη και στην οποία συμμετείχαν προσωπικότητες κι επιστήμονες απ’ όλο το φάσμα των κομμάτων και των κινήσεων στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Πρόκειται για τη προγραμματική συμφωνία σε 10 τομείς (Σύνταγμα-Πολιτικοί Θεσμοί-Δικαιοσύνη, Οικονομία- Ανάπτυξη, Παιδεία και Πολιτισμός, Υγεία-Πρόνοια και Κοινωνική Ασφάλιση, Περιβάλλον και Ποιότητα Ζωής), τις βασικές κατευθύνσεις της οποίας παρουσίασαν τα μέλη της Συντονιστικής Γραμματείας, Γιάννης Δατσέρης, Δημήτρης Τσιόδρας, Θόδωρος Μαργαρίτης, Γιάννης Τούντας, Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης και Νίκος Διακουλάκης. Την παρουσίαση συντόνισε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Παπαδόπουλος, επίσης μέλος της Επιτροπής.

 

Το πλήρες ΠΟΡΙΣΜΑ  της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Όπως και να το κάνουμε, το πολιτικό μας σύστημα δεν θα μας αφήσει ποτέ να πλήξουμε. Φροντίζει αυτό για τη διασκέδαση των πολιτών του, αφού, μη έχοντας άρτο, προσφέρει θεάματα σε συσκευασία απίστευτων κοινοτοπιών. Πριν λίγο καιρό επισκέφτηκε τη χώρα μας ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας και πρόεδρος του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος μαζί με ομάδα γερμανών επιχειρηματιών. Ήταν ένα καθαρά τουριστικό ταξίδι, αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται εδώ για αυτό που ενδιαφέρονται αυτοί εκεί. Για τις αποκρατικοποιήσεις. Το έδειξαν καθαρά ο κ. Δρίτσας (ακόμη προσπαθεί να χαλάσει τη συμφωνία με τη COSCO;) και ο κ. Σπίρτζης με το σπαρακτικό τους κλάμα.

...Αύριο ψηφίζουμε εκλογικό νόμο για το πώς θα γίνονται οι εκλογές, δεν ψηφίζουμε για την παραμονή ή όχι αυτής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τις αυταπάτες, τον λαϊκισμό και τις αδιέξοδες πολιτικές. Αυτή η κυβέρνηση είναι απολύτως αναποτελεσματική αλλά ταυτόχρονα οι εκλογές πρέπει πλέον να γίνονται σταθερά με το σύστημα της απλής αναλογικής και χωρίς το απαράδεκτο μπόνους των 50 εδρών. Είναι τόσο απλό.

Σήμερα, με αφορμή τον εκλογικό νόμο, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταγωνίζονται σε μικροκομματικές σκοπιμότητες και τακτικισμούς. Για αυτό δεν μπαίνω στην λογική τους. Και ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για να μην υιοθετήσεις την λογική τους, είναι να μείνεις σταθερός στην δική σου θέση.

Είναι δυνατόν, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, η χώρα μας να δοκιμάζεται καθημερινά τόσο σκληρά, να προσπαθεί να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις και στα σύνθετα προβλήματα της πολύπλευρης κρίσης και να μην αξιοποιούμε την οικονομική βοήθεια από την Ευρώπη; Είναι δυνατόν να αποδεικνύεται ανέτοιμη η ελληνική Κυβέρνηση να απορροφήσει τα ευρωπαϊκά κονδύλια και αυτά να παραμένουν αδρανή εις βάρος των προσφύγων, των μεταναστών, των Ελλήνων πολιτών αλλά και της οικονομίας της χώρας;

Είναι δυνατόν η Ελλάδα να είναι ο κύριος αποδέκτης κονδυλίων από τα εν λόγω ταμεία και η εικόνα της χώρας μας να είναι η σημερινή;

Η Τουρκία διολισθαίνει ταχύτατα στο κακό της παρελθόν: της αστάθειας, των πραξικοπημάτων, της αβεβαιότητας. Καθίσταται έτσι ένας «απρόβλεπτος γείτονας» με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και για την Ελλάδα ίσως να συνεπάγεται πολλά.

Το γεγονός πάντως ότι η δημοκρατία, αυτή η αυταρχική δημοκρατία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιβίωσε είναι πολλαπλώς θετική εξέλιξη.