Το θρησκευόμενο αντιεμβολιαστικό κόμμα του Δημήτρη Νατσιού, «Νίκη», ήταν άγνωστο μέχρι πρότινος αλλά ο ιδρυτής του είναι γνωστός ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα αλλά και στην Ήπειρο, στη Θράκη, στη Μαγνησία, στην Αχαΐα, στον Πειραιά και αλλού.

Η σταθερή παρουσία του προέδρου του, στο τηλεοπτικό κανάλι «4Ε» της κεντρικής Μακεδονίας ήταν η αρχή, αλλά η επαφή του με το Άγιο Όρος ήταν κάτι περισσότερο: Από εκεί αρχίζει η δικτύωσή του εκτός Μακεδονίας.

Την περασμένη Δευτέρα, μία ημέρα μετά τις εκλογές, η Κ.Ε. του ΚΚΕ κατέληξε στην πρώτη αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, την οποία -όπως πάντα συμβαίνει- έδωσε στη δημοσιότητα. Για τα εκλογικά αποτελέσματα του κόμματος αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ με ποσοστό 7,23%, 425.000 ψήφους και 26 βουλευτές, άνοδος που έχει πανελλαδική γενική διάσταση, είναι το θετικό βήμα σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, μέσα στον -κατά τα άλλα- σημερινό αρνητικό συσχετισμό.

Στους τρεις μήνες αφότου ανέλαβε την εξουσία, ο νέος πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Χριστοδουλίδης έθεσε προτεραιότητα την επανάληψη των συνομιλιών για το Κυπριακό. Σχεδόν 100 ημέρες μετά οι συνομιλητές του στον ΟΗΕ πασχίζουν να μιλήσουν μαζί του «τη γλώσσα του συγκεκριμένου», μήπως βρουν σημείο αφετηρίας. Προφανώς, δεν είναι αρκετό να λες γενικολογίες για «επανεκκίνηση από εκεί που μείναμε (στο Κραν Μοντανά)» ύστερα από 6 άγονα χρόνια.

Ενα από τα λάθη που διέπραξε ο Αλέξης Τσίπρας, λένε διάφοροι, είναι ότι δεν συντάχθηκε με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ στο θέμα της απαγόρευσης του κόμματος Κασιδιάρη, αρνούμενος να ψηφίσει τη σχετική διάταξη.

Το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο, ισχυρίζονται, με τη δήλωσή του (παρεξηγήσιμη, λένε) ότι δεν πρέπει να αφήσουμε στην τύχη τους όσους και όσες ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή γιατί δεν είναι όλοι(-ες) ναζιστές και φασίστες.

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι υποκλοπές ήταν ένα σκάνδαλο πολλών μεγατόνων. Διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε ο ίδιος να θέσει την ΕΥΠ υπό την προσωπική του εποπτεία και επίσης διόρισε συγγενικό του πρόσωπο για διευθυντή της.

Αρα η ευθύνη για τα όποια στραβοπατήματά της, για να το πω ευγενικά, βαρύνει αποκλειστικά τον πρωθυπουργό. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται.

Να που άρχισε να βρίσκει τη φωνή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Αν και διόλου «ιλουμινάτα» αυτή, στη δεύτερη έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας της χώρας μας έκανε τέσσερις σημαντικές υποδείξεις: μία, ότι για να επιτευχθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί, πρέπει να συγκρατηθεί η αύξηση των καθαρών κρατικών δαπανών στο 2,6%. Δεύτερη, ότι κάτι πρέπει να γίνει για τη φοροδιαφυγή – ακούγοντας στην πιάτσα πόσο συχνά πληρώνονται σε ρευστό λογαριασμοί 400-500 ευρώ, φαντάζεσαι πόση έκταση έχει πάρει το πρόβλημα.

Το 1968, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου των Δημοκρατικών στο Σικάγο των ΗΠΑ, η τοπική αστυνομία απάντησε με εξαιρετικώς βίαιο τρόπο εναντίον όσων –πρωτίστως νέων– διαδήλωναν κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Τότε πρωτοακούστηκε, ως σύνθημα, το «The whole world is watching»· «όλος ο κόσμος παρακολουθεί». Αυτό που δεν κατάλαβαν οι μεσήλικοι αρμόδιοι του δήμου ήταν πως η έλευση της τηλεόρασης και οι ζωντανές μεταδόσεις είχαν αλλάξει το επικοινωνιακό τοπίο. Η συμπεριφορά της αστυνομίας του Σικάγου ενίσχυσε το μήνυμα των διαδηλωτών. Οι κάμερες των τριών μεγάλων καναλιών έφυγαν από το συνέδριο και βγήκαν στους δρόμους, κι έτσι «όλος ο κόσμος παρακολουθούσε».

Με την Ολλανδή δημοσιογράφο κ. Ινγκεμποργκ Μπέγκελ, αρχές Νοεμβρίου του 2021, τα πράγματα ήταν εύκολα για τη μερίδα εκείνη των υπερασπιστών του περιβόητου brand name της χώρας, που, συρρικνώνοντάς το, το ταυτίζουν με την τηλεοπτική εικόνα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Την κήρυξαν ανθελληνίδα, χλεύασαν το κόκκινο καπέλο της, που το αντιμετώπισαν σαν τεκμήριο μπολσεβικοφροσύνης, και καθάρισαν. «Κατανοώ πως στην Ολλανδία έχετε την κουλτούρα να θέτετε ευθέως ερωτήματα στους πολιτικούς», είχε πει ο τότε πρωθυπουργός, ακούγοντας το ερώτημα «πότε θα σταματήσετε να λέτε ψέματα για τα push backs και για όσα συμβαίνουν με τους πρόσφυγες στην Ελλάδα;». Και κρίνοντας προσβλητική την ερώτηση, απάντησε με ερώτηση: «Εχετε πάει στη Σάμο;».

Πολλή µαυρίλα πλάκωσε: «Η πατρίδα μας περνά τις χειρότερες συμπληγάδες στη νεότερη ιστορία της. Πληγωμένη, ταπεινωμένη, με ναρκωμένη συνείδηση και χωρίς πυξίδα για το μέλλον της, οδηγείται προς την πνευματική, βιολογική και εδαφική της αυτοκαταστροφή. Μέσα σε όλη τη θλιβερή κατάντια της Πατρίδας μας, μόνοι χαρούμενοι και βολεμένοι είναι οι μεγάλες συμμορίες της κομματοκρατίας». Η ΝΙΚΗ τα λέει αυτά. Τι χρειάζεται, λοιπόν, σε μια τέτοια δεινότατη περίσταση; Μα ένας άγιος.

Οι εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 αποτέλεσαν έναν πολιτικό σεισμό, κατά τον οποίο η Ν.Δ. πέτυχε μια συντριπτική νίκη έναντι των ανταγωνιστών της, τη μεγαλύτερη στην εκλογική ιστορία της χώρας από το 1974 και έπειτα.

Στη μεριά των νικητών βρέθηκαν και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο αύξησε τις δυνάμεις του κατά 3,5%, το ΚΚΕ που αύξησε την επιρροή του κατά 2%, καθώς και μικρότερα κόμματα, που είτε κατάφεραν να εισέλθουν στη Βουλή (Ελληνική Λύση), είτε δεν κατάφεραν να το επιτύχουν (ΝIKH, Πλεύση Ελευθερίας). Μεγάλος ηττημένος της εκλογικής διαδικασίας είναι αναμφισβήτητα ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ο οποίος κατέγραψε ποσοστό 20% και απώλειες της τάξης του 11,5% συγκριτικά με τις εκλογές του 2019.

Είναι να εντυπωσιάζεται κανείς για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται το ΚΚΕ στην κομματική και πολιτική αντιπαράθεση. Είναι στην πραγματικότητα στο απυρόβλητο. Το φαινόμενο επαναλαμβάνεται σταθερά στη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων με αποκορύφωμα την πρόσφατη, όπου η γκλίτσα του τσοπάνη και η μούφα προοδευτική διακυβέρνηση έγιναν μόδα.

Εδώ και 80 χρόνια κάθε γενιά Ελλήνων έπειτα από μια εθνική κρίση στρέφεται προς την Αριστερά. Και αυτή τους απογοητεύει.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο ελληνικός λαός, αναγνωρίζοντας τον αγώνα των κομμουνιστών κατά των Γερμανών κατακτητών, έστρεψε το βλέμμα του στο ΚΚΕ και οργανώθηκε μαζικά στην Εθνική Αντίσταση. Στην αρχή της Κατοχής το κόμμα είχε μερικές εκατοντάδες μέλη και στο τέλος της μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μέλη.