Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί διά στόματος Άδωνη Γεωργιάδη και Νίκου Παπαθανάση αλλά και του Κυριάκου Μητσοτάκη καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο για άμεσες ξένες επενδύσεις-ρεκόρ κατά τη διετία που ακολούθησε την πανδημία (2021-2022) ενέχουν ένα «μεγάλο μυστικό». Το γεγονός ότι κατά την τελευταία τριετία καταγράφηκαν οι μεγάλες εξαγορές πακέτων κόκκινων δανείων από ξένα funds, οι οποίες αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 50%-65% των «επενδύσεων» αυτών (τα εισαγωγικά στις επενδύσεις προφανώς σχετίζονται με το ότι αυτές είναι… παραγωγικές μόνο για τα funds και όχι για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας).

Για τον στόχο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στις εκλογές της 25ης Ιουνίου μιλά στην ΑΥΓΗ ο συντονιστής της νέας Εκλογικής Επιτροπής του κόμματος Διονύσης Τεμπονέρας. Ξεκαθαρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας διεκδικεί την κυβέρνηση, δίχως φυσικά να παραβλέπει τους αρνητικούς συσχετισμούς. Την ίδια ώρα, επισημαίνει ότι η Αριστερά και οι άνθρωποί της είναι συνηθισμένοι στα δύσκολα, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την υποχρέωση να εκφράσει έναν τεκμηριωμένο και πειστικό λόγο μακριά από τη συνθηματολογία.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου, κυρίως δε η μεγάλη διαφορά μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ήταν απρόσμενα σχεδόν για όλους. Πολλές οι πιθανές εξηγήσεις και σχεδόν όλες έχουν διατυπωθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο αποτέλεσμα συνετέλεσαν:

α) η παταγώδης ήττα της στρατηγικής της απλής αναλογικής, καθώς η επίμονη πρόταξη μετεκλογικών κυβερνητικών συνεργασιών ακυρώθηκε εξ αρχής από τους πιθανούς εταίρους (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. και ΜέΡΑ25),

Μια νέα Τουρκία, με πυλώνες την προβολή ισχύος - όπως ερμηνεύεται η τοποθέτηση του Χακάν Φιντάν της ΜΙΤ στο υπουργείο Εξωτερικών - και τον οικονομικό ορθολογισμό -όπως ερμηνεύεται η τοποθέτηση του Μεχμέτ Σιμσέκ στο «τιμόνι» της οικονομίας – η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου της Τουρκίας.

Ο Χακάν Φιντάν στο υπουργείο Εξωτερικών θεωρείται μια πολύ ιδιάζουσα επιλογή καθώς είναι ένας άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια συμβολίζει την επέκταση της τουρκικής ισχύος σε περιοχές και σφαίρες επιρροής που ποτέ δεν είχε στο παρελθόν. Η επιλογή Φιντάν δείχνει ότι ο Τούρκος Πρόεδρος επιθυμεί να εντείνει την δραστήρια εξωτερική πολιτικής μιας Τουρκίας, που αυτοχαρακτηρίζεται πλέον ως μεγάλη διεθνής δύναμη.

Λίγες µόλις ημέρες μετά τον εκλογικό σεισμό της 21ης Μαΐου στην Ελλάδα, ήρθε η σειρά της Ισπανίας να κλονιστεί συθέμελα από τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών της, που εξανάγκασαν τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό της χώρας, Πέδρο Σάντσεθ, να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές για τα τέλη Ιουλίου. Οι εκλογές δεν κατέδειξαν μόνο υποχώρηση του σοσιαλιστικού PSOE και παράλληλα καθολική επικράτηση του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (Partido Popular, PP), αλλά και ταυτόχρονη εδραίωση του ακροδεξιού Vox ως κρίσιμου πολιτικού πόλου στη χώρα.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παίρνουμε μια πρώτη γεύση για το τι ακριβώς θα σημάνει η παντοδυναμία Μητσοτάκη. Το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της ΝΔ την 21η Μάη οδήγησε στην παρόξυνση τριών κακώς κειμένων που χαρακτήρισαν τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

Το πρώτο είναι η επιβολή νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων των οποίων οι υποσχέσεις έχουν διαψευστεί παντού στον κόσμο. Στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη αρκετά από αυτά τα ιδεολογήματα είχαν είχαν τεθεί σε αναστολή, αφού η ΕΕ προέκρινε την κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της πανδημίας. Τώρα επανακάμπτουν δριμύτερα

Είναι, άραγε, γεγονός πως η ελληνική οικονομία, από το 2021 και μετά, έχει εισέλθει σε μία μακροχρόνια πορεία δυναμικής ανάπτυξης, που θα έχει σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα την μετατροπή της, εντός ολίγων ετών, σε μία διαρθρωτικά άρτια, σύγχρονη, οικονομία; Αυτό, τουλάχιστον διατείνεται μία άποψη που διατυπώνεται ευρέως, με διάφορους τρόπους, τον τελευταίο καιρό. Άποψη, όμως, η οποία, κατά την γνώμη μας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αφελής και αβάσιμη, διότι παραγνωρίζει το μέγεθος της λειτουργικής δυσπλασίας της ελληνικής οικονομίας που προκύπτει, κυρίως, από το διαχρονικό παραγωγικό της πρόβλημα.

Στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση του 21ου αιώνα, που ξέσπασε το 2007-8 και το τσουνάμι της έφτασε στις ακτές της Ευρώπης το 2010, πέντε ευρωπαϊκές χώρες δεν κατάφεραν να αποφύγουν κάποιο πρόγραμμα διάσωσης: Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και, εν μέρει, η Ισπανία. Από αυτές, μόνο μία, η Ελλάδα, είχε δίδυμα ελλείμματα -δημοσιονομικό και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Οι άλλες τέσσερις έπασχαν μόνο από ένα μεγάλο έλλειμμα: Στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Κι αυτό το έλλειμμα ήταν αρκετό, με το ξέσπασμα της κρίσης, για να τις ρίξει στα βράχια.

Καλά τα εισπρακτικά αποτελέσματα για τον ελληνικό τουρισμό το τρίμηνο τρέχοντος έτους, επίσης καλά τα αποτελέσματα για το 2022, με τα επίσημα στοιχεία να ανεβάζουν (για το οκτάμηνο) τις διεθνείς αφίξεις σε 19,12 εκατ. άτομα και τις εισπράξεις σε 12,75 δισ. ευρώ. Βέβαια, παράλληλα με την αύξηση του εισαγόμενου τουρισμού έχουμε και τον «εξαγόμενο» τουρισμό, που επίσης αυξάνεται, πράγμα που κάνει τους υπολογισμούς της «καθαρής ωφέλειας» εξαιρετικά πολύπλοκους.

Είδαν ότι το ψέμα μπορεί να πιάσει και τους έφυγε κάθε φραγμός. Σαν τους κερδοσκόπους. Όσο πιο πολλά κερδίζουν τόσο πιο ασύδοτοι γίνονται.

Ισχυρίζονται ότι «μείωσαν 50 φόρους» και ότι «στο πρόγραμμά της, η ΝΔ δεν έχει ούτε μια αύξηση φόρου για κανέναν».

Είμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα θαύμα; Πώς αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα ενώ δεν μπαίνουν νέοι φόροι ούτε αυξάνουν οι φορολογικοί συντελεστές;

Από την Ιταλία στην Ισπανία και από τη Σουηδία στη Φινλανδία η Κεντροαριστερά-Σοσιαλδημοκρατία αθροίζει τη μια ήττα μετά την άλλη.

Παρ’ όλο που οι εθνικές πολιτικές σκηνές έχουν την ιδιαιτερότητά τους, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής.

Στην Ευρώπη του Συμφώνου Σταθερότητας δεν χωρά ούτε η πιο ήπια παραλλαγή κυβερνητικής διαχείρισης με στόχο την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και την αναθέρμανση της οικονομίας μέσω της ενίσχυσης της ζήτησης.

«Η γλώσσα δεν αντικατοπτρίζει απλώς τον τρόπο που σκεφτόμαστε: διαμορφώνει επίσης τη σκέψη μας. Εάν χρησιμοποιούνται συνεχώς λέξεις και εκφράσεις που υποδηλώνουν ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες, αυτή η υπόθεση κατωτερότητας τείνει να γίνει μέρος της νοοτροπίας μας. Εξ ου και η ανάγκη να προσαρμόσουμε τη γλώσσα μας όταν οι ιδέες μας εξελίσσονται» (UNESCO, 2011, Π. 4).