Οι πρόδρομοι δείκτες προμήνυαν σταθεροποίηση και τάση ανάκαμψης της οικονομίας ήδη από τα τέλη του πρώτου εξαμήνου 2016. Από τότε, αυτή η τάση, αν και παραμένει αναιμική, συνεχίστηκε και έγινε εμφανέστερη. Πέραν της θετικής επίδρασης που άσκησε σε αυτή την εξέλιξη η έντονη ευρωπαϊκή ανάκαμψη, καθοριστικό ρόλο είχαν η (παρά τις καθυστερήσεις…) ολοκλήρωση των αξιολογήσεων και η τυπική συμμόρφωση της χώρας με τις υποχρεώσεις που αναλάμβανε προς την τρόικα. Αυτό που αυτοκριτικά διαπίστωνε ο κ. Γιούνκερ το 2013, ότι «όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε αλλά δεν γνωρίζουμε πως θα επανεκλεγούμε αφότου το κάνουμε…», εμπόδισε μεν και πολλαπλασίασε δυσβάστακτα το κοινωνικό κόστος, ωστόσο δεν ανέτρεψε τη διαδικασία της προσαρμογής.

Τα προβλήματα της χώρας αντιμετωπίζονται με εθνική συνεννόηση και όχι με τη λογική «φύγε εσύ, έλα εσύ». Ούτε βεβαίως με «μεσσιανισμούς», αυτούς τους έχει πληρώσει η χώρα. Ότι ο νέος φορέας της κεντροαριστεράς δεν είναι στρατηγικός σύμμαχος, αλλά ιδεολογικός αντίπαλος της ΝΔ. Ότι αν αναζητά δεκανίκια σε μία νέα κυβέρνηση της ΝΔ, εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε αυτόν τον ρόλο. Και θα τον ρωτούσα γιατί αν και ήταν τολμηρός ως βουλευτής σε διάφορα θέματα όπως στο σύμφωνο συμβίωσης, ως αρχηγός της ΝΔ δείχνει δέσμιος βαθιών συντηρητικών πολιτικών της παραδοσιακής δεξιάς του κρατισμού και των πελατειακών σχέσεων.

Οταν ανακοινώθηκε ότι η Kεντροαριστερά θα έκανε το πρώτο βήμα προς την ενοποίηση εκλέγοντας την ηγεσία της πριν αποκτήσει ένα ευδιάκριτο πολιτικό στίγμα, ετέθη εκ των πραγμάτων το ερώτημα: Ποιο θα είναι το στίγμα αυτό;

Ερώτημα εύλογο, το οποίο απασχολεί τόσο εκείνους που συμμετείχαν στην ψηφοφορία όσο και τους άλλους που έχουν επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη Νέα Δημοκρατία. Στην πολιτική, όμως, τα πράγματα σχεδόν ποτέ δεν είναι απλά. Γιατί το εν λόγω εύλογο ερώτημα μπορεί να τεθεί και εκ του πονηρού.

Εξηγούμαι: τα δύο μεγάλα κόμματα, και περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ, αξίωσαν από την Κεντροαριστερά να διευκρινίσει τι ιδεολογικό καπνό φουμάρει, δηλώνοντας εκ των προτέρων ποιο από τα δύο θα υποστηρίξει.

...Οι 27 ηγέτες της ΕΕ θα προχωρήσουν σε αρχική συζήτηση σχετικά με τις ιδέες μας στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής της τρέχουσας εβδομάδας. Πρόκειται για την πρώτη συζήτηση σχετικά που θα πραγματοποιηθεί σε τόσο ευνοϊκό περιβάλλον και θα συγκεντρώσει τους ηγέτες της ΕΕ τόσο από τη ζώνη του ευρώ όσο και εκτός αυτής. Θα προλειάνει το έδαφος ώστε το 2018 να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις. Είμαι βέβαιος ότι θα αναλάβουμε τη συλλογική μας ευθύνη να γυρίσουμε τη σελίδα της κρίσης και δεν θα περιμένουμε μέχρι να ξεσπάσει νέα καταιγίδα.