Δεν αρκεί να εξοντωθεί πολιτικά ο Τραμπ, αν μείνουν οι ιδέες και οι πρακτικές του θα βρεθεί άλλος να τις εκπροσωπήσει. Και υπάρχουν αρκετοί μνηστήρες. Και μιμητές. Και όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Ηταν σοκ: Ενα λεφούσι ντοπαρισμένο από τις αθλιότητες περί νοθείας και τις προτροπές του Τραμπ «να είμαστε άγριοι!», εισέβαλε στο Καπιτώλιο, να ακυρώσει τις εκλογές που κέρδισε ο Μπάιντεν με 7 εκατ. ψήφους διαφορά και 306 εκλέκτορες έναντι 232. Πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν, οι εισβολείς απομακρύνθηκαν, ο Τραμπ εγκαταλείπεται από τον εσμό του που τρέχει να προλάβει να μην παρασυρθεί μαζί του στον βυθό της περιφρόνησης, σε δέκα ημέρες ο Τζο Μπάιντεν ορκίζεται 46ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Λοιπόν, όλα καλά; Δεν νομίζω.

Η Επανάσταση δεν διαμορφώνει αυτομάτως πολίτες, δημιουργεί όμως επαναστάτες, που διεκδικούν τις μείζονες προϋποθέσεις για να είναι πολίτες

Η Επανάσταση του 1821 θεμελιώνεται στις υποδοχές που δημιούργησε στον οθωμανοκρατούμενο χώρο η Φιλική Εταιρεία, όπου δεξιώθηκε τα πολιτικά προτάγματα του Διαφωτισμού και συνέβαλε αποφασιστικά στη διάχυσή τους και στις ετοιμότητες για «ξεσηκωμό». Το ελληνικό έθνος λοιπόν συγκροτείται στο πλαίσιο της Επανάστασης ως πολιτικό υποκείμενο με επαναστατικό, νεωτερικό πρόγραμμα.

«Με δεδομένο ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με την απλή αναλογική, είναι εφικτό και πρέπει να προκύψει μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, που εκ των πραγμάτων αποτελεί τον κυρίαρχο πόλο του ευρύτερου προοδευτικού χώρου» δηλώνει μεταξύ άλλων στην «ΜτΚ» ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Στέργιος Καλπάκης.

Σχολεία χωρίς βιβλιοθήκες σημαίνει αφυδατωμένη και σχολαστική εκπαίδευση. Ο πολιτισμός χωρίς ένα δίκτυο από πολιτισμικές κυψέλες, που αναπτύσσονται στις τοπικές βιβλιοθήκες σε όλη τη χώρα, σημαίνει φωτισμένη βιτρίνα χωρίς περιεχόμενο. Μπορεί ο κόσμος να περνά από τον έντυπο στον διαδικτυακό λόγο, αλλά κάθε εποχή χτίζεται ακουμπώντας πάνω στην προηγούμενη, αλλιώς πέφτει στο κενό χάνοντας και το επόμενο τρένο.

Τα συγκλονιστικά γεγονότα, που διαδραματίσθηκαν στο Καπιτώλιο, κατέστησαν σαφές ότι το μείζον πρόβλημα στις ΗΠΑ είναι πλέον η θεαματική και εξαιρετικά απειλητική άνοδος της Ακροδεξιάς. Οχι η άνοδος του «λαϊκισμού», γενικά και αόριστα, αλλά η άνοδος ενός συγκεκριμένου πολιτικού ρεύματος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: την αντίθεση στο κράτος δικαίου και στα ατομικά δικαιώματα, τον εθνικισμό, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, τον κοινωνικό ρατσισμό, την εχθροπάθεια και την άρνηση της διαφορετικότητας.

Τώρα που το Brexit δεν είναι πια θέμα αντιδικίας και ανάλυσης αλλά η απτή και ωμή πραγματικότητα, ένα άρθρο στην εφημερίδα Guardian, η οποία είχε ταχθεί σαφώς υπέρ του Remain, ανέδειξε μια πτυχή του προβλήματος που πέρασε μάλλον απαρατήρητη: όχι μόνο την αποδοχή αλλά και την επιδίωξη του Brexit από μια μικρή ομάδα μέσα στο Εργατικό Κόμμα που τα μέλη της τοποθετούν εαυτούς στην (πολύ) αριστερή πτέρυγα. Το υπογράφει ο Λάρι Ελιοτ, υπεύθυνος για τις οικονομικές σελίδες της εφημερίδας.

Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι «προεκλογικός»;

Το γεγονός ότι έγιναν οριακές αλλαγές σε λίγους τομείς με στόχο να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες εντός της Ν.Δ. Το ογκώδες σχήμα των 59 υπουργών δείχνει ότι περισσότερο ενδιαφέρουν τον κ. Μητσοτάκη οι εσωκομματικές διευθετήσεις παρά τα προβλήματα της χώρας. Η διατήρηση επίσης όσων Υπουργών απέτυχαν με την πανδημία δείχνει ότι ο κ. Μητσοτάκης θέλει να διατηρήσει μία πλαστή εικόνα ότι η κυβέρνηση τα πηγαίνει καλά.

Υποπολιτικές ταυτότητες, εθνοφυλετικές αντιλήψεις, νοσταλγία για το παρελθόν. Πυροδοτούνται από τις κρίσεις και σχηματοποιούνται σε λόγο, εικόνα, δράση από τα social media και τον κάθε Τραμπ.
Το φαινόμενο Τραμπ δεν ήταν η αιτία αλλά το αποτέλεσμα μιας πορείας παρακμής, αβάσταχτης διεύρυνσης των ανισοτήτων, μεγάλης φτώχειας και απόγνωσης για πολλά εκατομμύρια Αμερικανών, διακοπής της κοινωνικής κινητικότητας, διάλυσης του κοινωνικού ιστού, τις τελευταίες δεκαετίες.
Η ευρύτατη ανάδειξη στις ίδιες τις ΗΠΑ του αντιρατσιστικού κινήματος black lives matter με καθοριστική συμβολή στη διπλή εκλογική νίκη των δημοκρατικών και στα δύο σώματα από το 1995, ο ρόλος της αριστεράς του Σάντερς στη νίκη αυτή αποτελούν ενθαρρυντικά στοιχεία μιας δημοκρατικής αντίδρασης

“Η νέα χρονιά βρίσκει την Ελλάδα στην καρδιά της φονικής πανδημίας και μπροστά σε μια ακόμη οικονομική κρίση. Το 2021 είναι ένα κομβικό έτος για τη μάχη με τον κορωνοϊό, καθώς ξεκίνησαν οι πρώτοι εμβολιασμοί, αλλά και για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας με την εκταμίευση των πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης.

Στις συνεχείς κρίσεις που αφήνουν πίσω τους οι δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, ο δημόσιος διάλογος τείνει να αναζητά απαντήσεις χρησιμοποιώντας τον παραδοσιακό τρόπο σκέψης. Η ανάπτυξη ως μεγέθυνση δεικτών, η κλιματική αλλαγή ως κάτι που «θα μας απασχολήσει» και η αντίληψη προσωρινότητας για όσα πρωτόγνωρα μας κληροδοτεί η υγειονομική κρίση αποτελούν ορισμένες πτυχές της συγκεκριμένης οπτικής. Πόσο έτοιμοι είμαστε, όμως, να εγκαταλείψουμε αυτή την παράδοση και να αποσυνδέσουμε τη σύγχρονη πορεία μας από τις θετικές προσδοκίες που μας δημιούργησε ο 20ός αιώνας;

Ο ανασχηματισμός ήταν σαφής και εύγλωττος πολιτικά. Εντάσσεται σε μια στρατηγική κομματικής συσπείρωσης με κρίσιμη αναβάθμιση της δεξιάς πτέρυγας. Οι «χαριτωμενιές» τελείωσαν… Ούτε τεχνοκράτες, ούτε κεντροαριστεροί, ούτε «άριστοι», ούτε διορθώσεις σε κρίσιμους τομείς (όπως λ.χ. υγεία, παιδεία κ.λπ.) που προϋποθέτουν αποδοχή αποτυχίας. Και βέβαια δεν είναι ανασχηματισμός «μακράς πνοής» ή «μεταρρυθμιστικού οίστρου».