Το 2010 ήταν η χρονιά που ξέσπασε η Κρίση στην ευρωζώνη. Κάθε μήνα και μια απόφαση της ΕΕ. Η μια μηνιαία συνέντευξη τύπου διαδεχόταν την άλλη με βαρύγδουπες εξαγγελίες που αρχικά ηρεμούσαν τις αγορές. Όμως μερικές μέρες αργότερα, όλοι συνειδητοποιούσαν ότι τα μέτρα και οι εξαγγελίες ήταν κατώτερες των περιστάσεων.

Για σήµερα (11/3) έχει προγραµµατιστεί η συνάντηση κορυφής των ηγετών των κρατών µελών της ευρωζώνης στις Βρυξέλλες. Πρόκειται για τη δεύτερη συνάντηση αυτού του είδους – χωρών της ευρωζώνης – και το γεγονός αυτό υπογραµµίζει την κρισιµότητά της. Η Ελλάδα θα είναι βεβαίως εκεί ως χώρα µέλος της ευρωζώνης.

H δημοσιοποίηση, μόλις σήμερα, του Δελτίου Εκτέλεσης Προϋπολογισμού Φεβρουαρίου αναδεικνύει τα τεράστια προβλήματα της εκτέλεσης του προϋπολογισμού και του 2010 και του 2011, όπως με ιδιαίτερη επιμονή υποστηρίζει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Και μόνο η ανάδειξη μερικών ενδεικτικών στοιχείων μπορεί να ερμηνεύσει τις πρόσφατες παραιτήσεις στο Υπ. Οικονομικών μπροστά στην προφανή αποτυχία.
Συγκεκριμένα:
-10.2% τα έσοδα, -9.2% τα καθαρά έσοδα, σε σχέση με το 2010.
+3.3% οι δαπάνες, -0.11% οι πρωτογενείς δαπάνες, σε σχέση με το 2010.
Και επιπλέον 4 δις. Ευρώ σε ομόλογα, που δεν υπήρχαν πουθενά στον προϋπολογισμό του 2011, για να πληρωθούν οφειλές!

Είναι κοινή παραδοχή πως από τις αποφάσεις που θα ληφθούν τον Μάρτιο στο πλαίσιο των οργάνων της Ε.Ε. θα κριθούν πολλά για την πορεία και το µέλλον της χώρας αλλά και του πολιτικού µας συστήµατος. Είναι όµως ακόµη πιο εµφανές πως δεν έπρεπε να φθάσουµε εδώ που φθάσαµε για να καταλάβουµε πως το πολιτικό µας σύστηµα έπασχε από την ασθένεια της κρίσης αντιπροσώπευσης. Μια ασθένεια τα συµπτώµατα της οποίας αντανακλώνται σε δύο επίπεδα.