Δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθείς οι πολιτικοί που αφού οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ, τώρα άνετοι, σχολιάζουν την πραγματικότητα ως παρατηρητές, χωρίς να παίρνουν ούτε καν μια άδεια άνευ αποδοχών, έτσι ως δείγμα ευαισθησίας. Μου είναι ακόμα λιγότερο συμπαθείς, όμως, εκείνοι οι «αγανακτισμένοι πολίτες» που τους προπηλακίζουν.

Η αναβολή λήψης απόφασης για το συνολικό «ευρω-πακέτο» από τη Σύνοδο της 25ης Μαρτίου σε κάποια Σύνοδο του Ιουνίου συνιστά πολλαπλά αρνητική εξέλιξη. Κυρίως για την Ευρώπη, αλλά και για κάποιες μεμονωμένες χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας.

Είναι αναμφίβολα θετική η προσπάθεια της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει σε κάποιο βαθμό συνεκτικά το ζήτημα της εξεύρεσης €50 δισ από την εκποίηση, αξιοποίηση, ή όπως αλλιώς το πούμε, της περιουσίας του Δημοσίου. Όπως και να το κάνουμε, το Δελτίο Τύπου του ΥΠΟΙΚ σκιαγραφεί μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή των οργισμένων εθνοπατριωτών της νύχτας 11 προς 12 Φεβρουαρίου, όπως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής και ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ κ. Καρχιμάκης. Η εικόνα αυτή είναι διαφορετική από την διαγραφόμενη από τις ελαφρότητες περί συνταγματικής κατοχύρωσης της μη εκποίησης δημόσιας περιουσίας. Ευτυχώς, γιατί υπάρχει και η βαρύτητα! Δηλαδή, το τέρας του χρέους και των ελλειμμάτων.

Ο Δ. Χατζησωκράτης, υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής της ΔΗΜΑΡ, με αφορμή τις αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής για τις αποκρατικοποιήσεις και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, δήλωσε:
«Oι αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής εξαντλούνται στην επίκληση του στόχου των 50 δις και στην πρόσληψη συμβούλων, δεν προσδιορίζουν επιμέρους επιδιώξεις για κάθε φορέα και στοχευμένα οφέλη για την ανάπτυξη και κινδυνεύουν έτσι να οδηγήσουν σε πενιχρά αποτελέσματα και εξάντληση πραγματικών δυνατοτήτων της χώρας».