Αφότου ξέσπασε η κρίση του ελληνικού δηµόσιου χρέους, αφότου δηλαδή πριν από δεκαπέντε µήνες πρωτοδιαφάνηκε ο κίνδυνος να γίνει ανέφικτη η αναχρηµατοδότησή του µε νέο δανεισµό, υπήρχε ένας αστάθµητος παράγων: η συµπεριφορά των λεγόµενων «αγορών», των τραπεζών, ασφαλειών και επενδυτικών κεφαλαίων ανά τον κόσµο που ανέκαθεν αγόραζαν οµόλογα κρατών – όσων κρατών θεωρούνταν τουλάχιστον ανεπτυγµένα και σταθερά – ως µια τοποθέτηση ασφαλή, οπωσδήποτε ασφαλέστερη από τοποθετήσεις σε µετοχές ή σε σύνθετα χρηµατοπιστωτικά προϊόντα, αλλά και τα εµπορεύονταν στη συνέχεια

Δεν ανακαλύπτει, βέβαια, κανείς την Αμερική λέγοντας ότι το καυτό πρόβλημα των απορριμμάτων στην Περιφέρεια Αττικής είναι μια ωρολογιακή βόμβα πάνω στην οποία καθόμαστε όλοι εμείς, οι κάτοικοι της Αττικής, και η οποία απειλεί να εκραγεί οσονούπω με ολέθριες συνέπειες για την οικονομία, τη δημόσια υγεία, το περιβάλλον, την πανίδα και τη χλωρίδα –ό,τι τελοσπάντων έχει απομείνει απ’ αυτές– και βέβαια την ποιότητα ζωής. Μια βόμβα που αν τελικά σκάσει, θα ανατινάξει κι ό,τι έχει απομείνει από τη λογική μας που αδυνατεί να συλλάβει το πώς, αν και γνωρίζαμε εδώ και χρόνια, και πολύ καλά, πού πάει το πράγμα, φτάσαμε, ή επιτρέψαμε είτε ανεχτήκαμε, να φτάσουμε μέχρι εδώ.