Ένας χρόνος πέρασε από τον άδικο χαμό του 15χρονου Αφγανού και τον σοβαρό τραυματισμό της 9χρονης αδελφής του, όταν εξερράγη εκρηκτικός μηχανισμός που ήταν τοποθετημένος στην είσοδο του κτηρίου της Ε.Ε.Δ.Ε. στα κάτω Πατήσια.

Η δεκάχρονη Νατζάφι Φερστέ, σήμερα είναι μονόφθαλμη, ενώ και το άλλο μάτι της χρήζει χειρουργικών επεμβάσεων, οι οποίες, όμως, δεν είναι δυνατόν να γίνουν στην Ελλάδα.

Η Πολιτεία κωλυσιεργεί επικίνδυνα , μην αναλαμβάνοντας την ευθύνη να καλύψει τα έξοδα για την επέμβαση σε νοσοκομείο του εξωτερικού, γεγονός που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για την όραση του άτυχου κοριτσιού.

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης

Οι πληροφορίες για τις δραματικές εξελίξεις στη Φουκουσίμα μας φέρνουν στο επίκεντρο μιας εκτεταμένης πυρηνικής καταστροφής.
Η εξελισσόμενη τραγωδία έγινε σε μια χώρα τεχνολογικά προηγμένη και κλήθηκε να την αντιμετωπίσει μια καλά οργανωμένη κοινωνία –ίσως το μέγιστο παράδειγμα στο οποίο θα μπορούσε να κριθεί η πυρηνική τεχνολογία.
Τόσο ο σεισμός, όσο και το τσουνάμι που ακολούθησε, ήταν απόλυτα αναμενόμενα φυσικά φαινόμενα και άρα είχαν ενταχθεί στο σχεδιασμό αντιμετώπισής τους. Τα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε τώρα είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι το όποιο «ανθρώπινο λάθος», αλλά η ίδια η επιλογή των πυρηνικών αντιδραστήρων.
Η αντιμετώπιση τόσο μεγάλων κινδύνων δεν μπορεί να εξαρτάται από μια «απρόβλεπτη» ανθρώπινη συμπεριφορά, αφού η πυρηνική επιλογή δεν έχει κανένα περιθώριο λάθους. Το λάθος είναι η ίδια η προσφυγή στην πυρηνική τεχνολογία.