Τα μέσα επικοινωνίας που αποκαλύπτουν τις κυρίαρχες τάσεις του ελληνικού καπιταλιστικού μορφώματος οργανώνουν την επανάκαμψη της «Μεγάλης Ιδέας» του 2000 περί τους «εθνικούς πρωταθλητές». Με βάση αυτή τη θεωρία, πολιτική και οικονομία (βλέπε φορολογούμενοι), καλούνται να συμπράξουν ώστε να στηρίξουν συγκεκριμένες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις κατά κλάδο ώστε αυτές να αποκτήσουν το ικανό εκείνο μέγεθος που θα τις κατατάξει ανάμεσα στις σημαντικές επιχειρήσεις σε ευρωπαϊκό και ίσως παγκόσμιο επίπεδο. Και μετά η οικονομία στο σύνολο της θα αναπτυχθεί γύρω από τις επιχειρήσεις – «πρωταθλητές» που θα εξασφαλίζουν την ευμάρεια όλων στο βαθμό που όλοι θα εξασφαλίσουν την ευμάρεια των «πρωταθλητών».

Η συζήτηση για το μέλλον της πολύπαθης Κεντροαριστεράς άρχισε με έναν μάλλον περίεργο τρόπο, αφού ήδη προεξοφλεί το τέλος της. Βουλευτές, κομματικά μέλη, ομάδες ή ακόμη και τάσεις στο εσωτερικό των κομμάτων που συναπαρτίζουν τον προοδευτικό χώρο προτείνουν, υπονοούν και συχνά υποδεικνύουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως προκαταβολικό στρατηγικό σύμμαχο, σε μια επόμενη κυβέρνηση με κορμό τη ριζοσπαστική Αριστερά. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αυτό το σενάριο είναι θεμιτό και νόμιμο, ιδίως για κόμματα που έχουν διακηρύξει (και έχουν αποδείξει) πως ενδιαφέρονται για κυβερνήσεις συνεργασίας.