Στις πολιτικές, δημοσιογραφικές και κοινωνιολογίζουσες αναλύσεις των προηγούμενων ημερών για τις μέρες τούτες του Δεκέμβρη φάνηκε, σε αδρές γραμμές, μια ομόνοια ως προς τα αίτια της εξέγερσης, τα οποία συνεχίζουμε να επαναλαμβάνουμε ευλαβικά σαν προσευχή...
Μαζί με την εξέγερση που πυροδότησε (κυριολεκτικά) η ασύλληπτη ωμότητα του "μεμονωμένου περιστατικού" το προηγούμενο Σάββατο, πυροδοτήθηκε και μια εκτεταμένη συζήτηση για τη βία, ως ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ίδιας της εξέγερσης. Μεγάλη η κουβέντα, και χρήσιμη.
Κουβεντιάζεται από καιρό σε οικονομικούς κύκλους, αλλά τώρα το είπε από το βήμα της Βουλής ο Κώστας Σημίτης: Οι δυσκολίες δανεισμού του ελληνικού κράτους ενδέχεται να υποχρεώσουν την ελληνική κυβέρνηση να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ακόμα δεν βρισκόμαστε εκεί, αλλά μέσα στους πρώτους μήνες του 2009 το ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να δανειστεί πάνω από 40 δισ. ευρώ για την αναχρηματοδότηση του χρέους, να εκδώσει δηλαδή νέα κρατικά ομόλογα στη θέση αυτών που λήγουν, αλλά και να καλύψει τα επιπλέον ελλείμματα που δημιουργούνται εν τω μεταξύ. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποια ανταπόκριση θα βρει τότε στις αγορές.
Πριν από δώδεκα χρόνια καιγόταν από άκρη σε άκρη η Αλβανία, εξαγριωμένοι οι γείτονές μας έκλεβαν τα Καλάσνικοφ από τα στρατόπεδα και έβγαιναν στον δρόμο. Την οργή τους πυροδότησε το γκρέμισμα των πυραμίδων, η εξαφάνιση των οικονομιών τους -συνολικά ένα δισεκατομμύριο δολάρια- από ένα επιτήδειο σύστημα απάτης. Μπροστά στην απάτη όμως του εντιμότατου Μπέρναρντ Μέιντοφ, που αποκαλύφθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, το σύστημα των πυραμίδων που έσκασε στην Αλβανία ήταν… πταίσμα.
Ο αγώνας εναντίον της αντεργατικής πρότασης των 27 κυβερνήσεων και της Κομισιόν για το ελαστικό 65ωρο κορυφώθηκε στις 16 και 17 Δεκεμβρίου, με τη διαδήλωση των ευρωπαϊκών συνδικάτων και με την ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με ψήφους 421 υπέρ, 273 κατά και 11 αποχές ζήτησε την κατάργηση του "opt out". Η Ένωση των εργοδοτών και η Κομισιόν εξέφρασαν την «θλίψη» τους. Τα συνδικάτα των εργαζομένων μίλησαν για «θετικό βήμα» και δήλωσαν ικανοποίηση.
Δυο βδομάδες τώρα, η χώρα συνταράσσεται από το φόνο του νεαρού Αλέξανδρου, τις κοινωνικές και μαθητικές αντιδράσεις, τις διαδηλώσεις, τη βία των ΜΑΤ, τις καταστροφές καταστημάτων. Μπορούν ήδη να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα.
Ποια διέξοδο, ποια λύση προσέφερε η κυβέρνηση; Καμία. Μόνο μέτρο, τα δεκαχίλιαρα για τους καταστηματάρχες. Τίποτα, ούτε μια λέξη ουσιαστική, μια πρόταση για τους νέους. Ούτε μια επιλογή που να μειώσει την ένταση. Μόνη “επιτυχία”, ότι δεν είχαμε και δεύτερο νεκρό...
