Πριν από σαράντα οχτώ χρόνια ο Φεντερίκο Φελίνι γύρισε την «Dolce Vita», τη «γλυκιά ζωή» που βυθίζεται στην ανία και τη φθορά, στην παραίτηση και την έκπτωση. Ο μεταπολεμικός κόσμος είχε βγει πια από τα ερείπια, ο άνεμος της καινούργιας αισιοδοξίας ήταν δυνατός και ορμητικός, η υψηλή, εισοδηματικά και κοινωνικά, τάξη της Ευρώπης επανακτούσε την πολυτέλεια στη σπατάλη αισθημάτων, χρήματος και ζωής

Εν μέσω μιας πρωτοφανούς κοινωνικής έκρηξης, κυριολεκτικά μέσα στον αιφνίδιο χειμωνιάτικο ελληνικό Μάη που ανέδειξε με δραματικό, δυναμικό και βίαιο τρόπο ένα γενεακό ρήγμα που σοβεί στην ελληνική κοινωνία, επανέκαμψαν, εν ονόματι της οικονομίας, και τα συναινετικά σενάρια.