«Πόλεμος, πόλεμος. Ενας πόλεμος είναι εφικτός. Πόλεμος εμφύλιος, κομμουνιστικός». Ακουσα το σύνθημα την προπαραμονή των Χριστουγέννων, βαδίζοντας δίπλα στην τελευταία πορεία που διοργανώθηκε πριν από τις γιορτές, στο ύψος της Πλατείας Κλαυθμώνος. Πώς φτάσαμε σ’ αυτό;
Άσχημα τελειώνει το 2008 και το 2009 μπαίνει απόψε ακόμα πιο ζοφερό. Στην παγκόσμια οικονομία οι προβλέψεις για το ΑΕΠ, την απασχόληση και τα εισοδήματα αναθεωρούνται και πάλι προς τα κάτω, καθώς οι δημόσιες παρεμβάσεις που έχουν αποφασιστεί μέχρι στιγμής είναι ανεπαρκείς για να αναχαιτίσουν την κρίση. Η ύφεση κινδυνεύει να διαρκέσει περισσότερο και να γίνει βαθύτερη από όσο αναμενόταν έως τώρα. Και αυτό σημαίνει δεκάδες εκατομμύρια πρόσθετους ανέργους, εξάπλωση της φτώχειας παντού.
..Για το πανό στην Ακρόπολη θα ήθελα να μιλήσω. Πέρα από κομματικά στελέχη έχουμε και προσωπικές ευθύνες στο πλαίσιο του συνολικού αγώνα και ένταξής μας σε αυτόν. Όταν πριν από δύο χρόνια το ΠΑΜΕ ανάρτησε πανό στην Ακρόπολη το θεώρησα μεγάλο λάθος. Βεβαίως αυτή η μορφή αγώνα διασφάλιζε ισχυρή μετάδοσης μηνύματος. Θεωρώ το ίδιο και τώρα. Φοβάμαι - και γι΄ αυτό το λέω από τώρα μήπως και γίνει μια ευρύτερη συζήτηση για αποτροπή- πως η επόμενη πιο ισχυρή επιλογή μετάδοσης παγκόσμιου μηνύματος- και δεν βλέπω άλλη πιο εντυπωσιακή- θα είναι η ανάρτηση πανό που θα καλύπτει τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ!
