Η ρήση ότι τα πράγματα θα ήταν εξόχως κωμικά εάν δεν ήταν τραγικά έχει πλέον διαρκή ισχύ. Αίφνης ο κ. Τσίπρας, μετά την περιβόητη σύσκεψη των αρχηγών, κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν έχουν το απαραίτητο αίσθημα ευθύνης και την αναγκαία σοβαρότητα μπροστά στην κρίσιμη κατάσταση της χώρας και ότι κρατούν υπονομευτική στάση στο ζήτημα του Ασφαλιστικού.

...Αυτή την περίοδο στην πολιτική κάνω μια προσπάθεια γιατί δεν θέλω να είμαι πολιτικό δεκανίκι κανενός, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε της Ν.Δ. Αυτό το έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου και το τόνισα στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Είμαι αντιδεξιός και αντι- ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανάπτυξη είναι δική μας δουλειά. Που θα την κάνουμε μόνο αν έχουμε ένα εθνικό σχέδιο, που θα υπερβαίνει το Μνημόνιο και θα προσδιορίζει τρόπους υλοποίησής του. Γιατί κανένα Μνημόνιο δεν έχει στόχο την ανάταξη και ανάπτυξη της χώρας. Τα Μνημόνια έχουν συγκεκριμένο στόχο: Να περιορίσουν τους κινδύνους που δημιουργεί η Ελλάδα για τον υπόλοιπο κόσμο και δη την Ευρώπη, και να διασφαλίσουν ότι θα αποπληρώσουμε τα χρέη μας. Ετσι, θα μπορέσουμε να βγούμε πάλι στις αγορές. Με αυτήν την έννοια, τα Μνημόνια διασφαλίζουν τους δανειστές, όχι την ανάταξη και την ανάπτυξη της Ελλάδας. Αυτά, επαφίενται σε εμάς.

Οι εσωτερικές εμπλοκές της χώρας, οι οποίες παράλληλα μετατρέπονται και σε εξωτερικές, όπως απελευθέρωση πράξεων αναγκαστικής κατάσχεσης ή δεσμεύσεις μισθών-συντάξεων, πλειστηριασμοί, εξώσεις, αλαλούμ για την καταβολή των οικογενειακών επιδομάτων, ΕΝΦΙΑ, εφιαλτικά σενάρια για τα τέλη κυκλοφορίας, και άλλα «ων ουκ έστι αριθμός», επισκιάζουν τον τελευταίο καιρό την βελτίωση της οικονομίας, της υγείας, της παιδείας, των επενδύσεων, του πρωτογενούς τομέα, του τουρισμού και όποιες άλλες διεργασίες στην καθημερινή μας ζωή.

Καθώς απομακρυνόμαστε από την εθνική εορτή και την επίσης επετειακή συζήτηση για τις μαθητικές παρελάσεις, ας μην προσπεράσουμε ένα φαινόμενο , που παρατηρείται όλο και πιο συχνά τελευταία. Σε συμβατικά μέσα , αλλά κυρίως στα Social Media έχουν γεμίσει φωτογραφίες και τηλεοπτικά βίντεο , όπου μαζί με «την ανύψωσιν του εθνικού φρονήματος» φαίνεται να ανυψώνεται λίγο παραπάνω η φούστα

Να τα πάλι τα παντοτινά αγαπημένα στερεότυπα. «Ο ελληνικός λαός έδωσε ένα μεγάλο μάθημα στους Ευρωπαίους». «Η Ευρώπη με κάνει και ντρέπομαι». Ο Πρωθυπουργός την Παρασκευή στη Βουλή ήρθε να συνεχίσει τη ρητορική του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου «αν ήταν η Γερμανία στη θέση μας θα είχαν στηθεί κρεμάλες» ή την παλαιότερη του σατιρικού (όλων των άλλων, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ) Λάκη Λαζόπουλου «αν μπορούσε ο Σόιμπλε θα τους έπνιγε».

Αυξάνοντας τον φόρο στις μικρές ζυθοποιίες – δύο θα πληρώσουν από 1,5 εκατ. ευρώ – η κυβέρνηση ευνοεί τους δύο μεγάλους που ελέγχουν το 80% της ελληνικής αγοράς. Η ΒΕΡΓΙΝΑ και η ΕΖΑ που ακολουθούν, κατέχουν το 10% της αγοράς και το μέτρο θα τις εμποδίσει απλώς να μεγαλώσουν κερδίζοντας πρόσθετα μερίδια αγοράς από την Amstel και την Carlsberg.

Μετά τις εκλογές και με μεγάλη καθυστέρηση έγινε το πρώτο βήμα για το συντονισμό της παραπέρα δράσης της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.
Το Κεντρικό Συντονιστικό Όργανο είναι πλέον γεγονός. Στην πολιτική αναζητάς το σωστό timing.
Αν είναι πρόωρο το βήμα τόκαψες, αν είναι πολύ αργό έχασες το τραίνο!
Είναι κοινή πεποίθηση πως η κοινωνία είναι έτοιμη, εμείς κωλυσιεργούμε …
Εμπρός για Περιφερειακά Συντονιστικά Όργανα τώρα.
Εμπρός για Τοπικά Συντονιστικά Όργανα παντού, στους χώρους δουλειάς, στους δήμους, στα χωριά.

Πρωθυπουργός και υπουργοί μιλάνε με υπονοούμενα που θέλουν να δείξουν στα εκάστοτε «θύματα» των αναφορών τους τη δύναμη των ενοχοποιητικών στοιχείων που γνωρίζουν, αλλά δεν αποκαλύπτουν. Πρωθυπουργός και υπουργοί υπονοούν τη δυνατότητα να εκπέμψουν πολιτικές για να αποκαταστήσουν αδικίες σε κοινωνικές ομάδες «θύματα» φορολογικών ή άλλων επιλογών, επικαλούμενοι «ισοδύναμα μέτρα», που όμως δεν τα αποκαλύπτουν καθώς τα επεξεργάζονται… για το μέλλον. Αυτές οι πολιτικές πρακτικές των καιρών μας βασίζονται σε μια κοινή μεθοδολογία προθέσεων.

Από την αρχή της κρίσης αλλά κυρίως από το 2012 ο όρος “ισοδύναμα” έχει εγκατασταθεί στο δημόσιο λόγο. Μόνον η είσοδος αυτού του όρου, μόνον η σκέψη πως είναι αναγκαία μία στοιχειωδώς συγκεκριμένη και επεξεργασμένη πρόταση προς ταυτόχρονη επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος και ανακούφιση των πιο αδύναμων συνιστά πρόοδο για το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης το ελληνικό πολιτικό σύστημα κατέφευγε σε δανεισμό προς ικανοποίηση δημοσιονομικών αναγκών και διαρκή ενσωμάτωση στο κράτος διαφόρων αιτημάτων συντεχνιακής φύσης.

Το είπε ο Γιούνκερ ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές. Η Ελλάδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ, στερείται στρατηγικού σχεδίου για τη χώρα. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, μιλώντας στο γαλλογερμανικό δίκτυο ARTE, είπε: «Αναρωτιόμουν κάποιες φορές, αλλά όχι πραγματικά, αν η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν μια κυβέρνηση κυνική. Ποτέ δεν κατάλαβα τη στρατηγική της Ελλάδας και πιστεύω πολύ ειλικρινά μετά απ’ όσα ζήσαμε, ότι η Ελλάδα δεν είχε πραγματική στρατηγική. Η στρατηγική και τα σχέδια καταστρώνονταν μέρα με την ημέρα».

Την 28η Οκτωβρίου 1940, η προοπτική της Ιστορίας ήταν όσο ποτέ ζοφερή. Οι λαοί της Ευρώπης είχαν υποδουλωθεί ή φαίνονταν έτοιμοι να υποκύψουν στην φυλετική αλαζονεία του προβαλλόμενου ως «λαού των κυρίων». Η Γερμανία σάρωνε τα σύ­νορα των ηπειρωτικών επικρατειών, απειλούσε την υπόσταση της θαλασσοκράτειρας, προχωρούσε ακάθεκτη προς την κοσμοκρατορία.

Είναι και σήμερα συνταρακτικό το θέαμα της αλληλουχίας των γεγονότων, όσα οδήγησαν την ανθρωπότητα προς την αλλοφροσύνη εκείνη.