Η Ιστορία δείχνει πως τα ανθρώπινα κύματα είναι εξίσου ισχυρά με το τσουνάμι. Γκρεμίζουν τείχη, ρίχνουν κυβερνήσεις. Το νέο προσφυγικό ζήτημα των 3 ηπείρων, με ροές από την Αφρική και την Ασία προς την Ευρώπη, είναι αποτέλεσμα των νέων μορφών πολέμων από μη κρατικούς στρατούς, με αιτίες στις ανισότητες, στα συμφέροντα και στις θρησκείες. Η αντιμετώπιση του προβλήματος επιτόπου απαιτεί συνδυασμό στρατιωτικού τύπου παρεμβάσεων και μεγάλης κλίμακας αναπτυξιακών μέτρων.

Ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και, παρά τα δεινά που συνέβησαν το 7μηνο της πρώτης κυβερνητικής θητείας, του έδωσε νέα καθαρή εντολή. Με την προσδοκία (όχι να κάνει θαύματα, αλλά) να αρχίσει να κάνει όσα δεν κατάφεραν ή δεν θέλησαν να κάνουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Με δυο λόγια, ελπίζοντας ότι θα αρχίσει να αλλάζει το οικονομικό μοντέλο, να απελευθερώνονται οι παραγωγικές δυνάμεις από το ασφυκτικό πλαίσιο των πελατειακών-παρασιτικών σχέσεων, να σταματήσει η καταστροφή θέσεων εργασίας και, σταδιακά, να δημιουργούνται νέες.

Σε μια από τις πρώτες συνεντεύξεις του, ως υπουργός Προ-Πο, ο Γιάννης Πανούσης είχε πει πως «δεν υπάρχει αριστερή και δεξιά Αστυνομία». Σε κάποιες γειτονιές του ΣΥΡΙΖΑ, η δήλωση εξελήφθη ως προσβολή. Ως casus belli. Και για την ανοιχτή κήρυξη του πολέμου δόθηκαν γρήγορα χίλιες αφορμές

Ήρθε λοιπόν πιο κοντά μας το μαύρο σκοτάδι του φανατισμού - και απλώθηκε πάνω από την «Πόλη του Φωτός».
Αυτή είναι νέα κήρυξη πολέμου. Μπορεί να μη νιώσαμε την πρώτη, της 11/9 (μερικοί ανεγκέφαλοι χάρηκαν κιόλας που χτυπήθηκαν οι Αμερικανοί) αλλά τώρα μας αφορά άμεσα.
Η Γαλλία είναι η χώρα που μας έδωσε τον διαφωτισμό, τη σύγχρονη δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα. Είναι η πατρίδα από όπου ξεκίνησε η ελληνική Επανάσταση. Όποιος χτυπάει τη Γαλλία, χτυπάει όλους μας.

Η πολλαπλή δολοφονική επίθεση στο Παρίσι με εκατοντάδες θύματα και τραυματίες προκαλεί παγκόσμιο αποτροπιασμό, τόσο για τον τρομοκρατικό της χαρακτήρα, όσο και την απάνθρωπη λογική των δραστών. Όλα αλλάζουν στην Ευρώπη από σήμερα. Η επίλυση των αναταραχών στην Μέση Ανατολή με την συνδρομή της Ε.Ε. και διεθνών οργανισμών είναι η μόνη απάντηση στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και στην προσπάθεια κάποιων να καταστήσουν την Ευρώπη αρένα μαχών. Η αμείλικτη μάχη κατά της τρομοκρατίας αποτελεί μείζον ζήτημα.

Διάβασα κι εγώ τις προάλλες το κείμενο του Ν. Ρωμανού και του Π. Αργυρού. Μετά την ανάγνωσή του είχα δύο επιλογές: να το προσπεράσω αβασάνιστα ή να προβληματιστώ. Επέλεξα το δεύτερο, παραμερίζοντας το γεγονός ότι η σημερινή αναρχία που επικαλείται το κείμενο είναι απο-ιδεολογικοποιημένη και συμβαδίζει με το κοινό έγκλημα. Επικεντρώθηκα στο γεγονός ότι η αναρχία βρίσκει ευήκοα ώτα σε μεγάλο μέρος των νέων –σαν κι εμένα- αλλά και ότι στην Ελλάδα δε συζητάμε και επί της ουσίας για θέματα όπως αυτό, η τρομοκρατία, o φασισμός κα με αποτέλεσμα να εμφανίζεται η Δημοκρατία ως αδύναμη.

Ασ’ φαντασθούμε ότι τα τεστ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν γίνονταν για να παραμείνουν απλώς βιώσιμες, αλλά ότι εκτιμούσαν τις ανάγκες χρηματοδότησης για την ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας. Ας φαντασθούμε ότι σε αυτόν τον διευρυμένο στόχο ανακεφαλαιοποίησης συμβάλλουν ιδιώτες, επιχειρήσεις, τράπεζες -με την κατάλληλη διαχείριση στοιχείων του ενεργητικού τους- και η πολιτεία αποδεχόμενη να δανειστεί και να αυξήσει το χρέος της.

Ας φαντασθούμε επίσης ότι ύστερα από αυτήν την «επιθετική» ανακεφαλαιοποίηση, τραπεζίτες, κυβέρνηση, αντιπολίτευση και εκπρόσωποι των παραγωγικών φορέων συμφωνούν σε ένα πρόγραμμα αναπτυξιακών ενεργειών χρηματοδοτουμένων από τη διοχέτευση ρευστότητας με ελάχιστο κόστος.

Σήμερα χρειάζεται να ειπωθούν αλήθειες χωρίς να μετράμε το πολιτικό και κομματικό κόστος. Εδώ που έφθασε η χώρα, χρειάζονται άμεσα τολμηρές αλλαγές, βαθιές τομές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Άμεσα. Έστω και στο και πέντε, γιατί αλλιώς οι συνέπειες θα είναι επώδυνες. Το κύριο ζήτημα είναι ότι η αναπαλαιωμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ξέρει ή δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει την δουλειά. Το μίγμα έλλειψης ικανότητας-γνώσεων, έλλειψης εργατικότητας και ιδεοληψιών είναι ικανό από μόνο του να ρίξει την χώρα στον τοίχο. Δεν χρειάζεται βοήθεια από έξω.

Από ορισμένους μπαίνει συχνά στον δημόσιο διάλογο το ζήτημα της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή το ενδεχόμενο της σταδιακής του προσχώρησης στην κεντροαριστερά ή κάποιοι άλλοι θέτουν επίσης ευθέως το θέμα συμπόρευσής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ με το κυβερνητικό κόμμα.

Προφανώς στην πολιτική και με την δύναμη των ιδίων των εξελίξεων τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί προκαταβολικά. Ωστόσο για να μιλήσουμε σοβαρά πρέπει να σταθούμε σε ορισμένα προβλήματα.

Και τι έγινε τελικά με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ; Σχεδόν τίποτε. Ναι σχεδόν τίποτε. Ποιος σώθηκε, ποιος κέρδισε από αυτή τη ματωμένη ιστορία;

Ιδεοληπτική εμμονή, πολιτική υστερία, εθνολαϊκισμοί, παράλογες αποφάσεις, πολιτικός παλιμπαιδισμός, Βαρουφάκιοι και μεταβαρουφάκιοι τσαρλατανισμοί, ανοησία και ατέλειωτος ερασιτεχνισμός οδήγησαν τη βαριά πληγωμένη οικονομία και τους πολίτες σε ημιθανή πλέον κατάσταση.

Επειδή με αφορμή το ΚΑΛΕΣΜΑ του Τμήματος Εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στην αυριανή πανελλαδική απεργία γράφονται, υπερασπιστικά, διάφορα απίθανα θα ήθελα να υπογραμμίσω:

Η βασική θέση του ΚΚΕεσωτερικού, της Ανανεωτικής Αριστεράς γενικότερα ήταν, από την πρώτη στιγμή και σε αντιπαράθεση, αρχικά, με όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της μεταπολιτευτικής περιόδου, ότι τα συνδικάτα πρέπει να είναι ακηδεμόνευτα και αυτόνομα από κυβέρνηση, εργοδοσία και κόμματα! Η περίφημη αυτονομία του μαζικού κινήματος!

Οι καταγγελίες του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης δεν έχουν προηγούμενο στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Δεν έχω ακούσει δε κάτι παρόμοιο και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.

Καθηγητής της Εγκληματολογίας ο Γιάννης Πανούσης -όχι όποιος κι όποιος πολιτικάντης- αποκαλύπτει απειλές εναντίον του και κατηγορεί βουλευτές και ανώτατο κομματικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ για εκλεκτικές συγγένειες με την τρομοκρατία!