Το 2011 είναι η επέτειος 30 χρόνων από την ένταξη της Ελλάδας στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ τις μέρες αυτές κλείνει και ένας χρόνος από την ένταξη της ελληνικής οικονομίας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.

Αυτό που µε ενόχλησε στον περί Ελλάδας λόγο του ΝτοµινίκΣτρος - Καν, τον οποίο πρώτα διαβάσαµε και ύστερα τον ακούσαµε κιόλας, δεν ήταν τόσο το περιεχόµενό του. Αυτό δεν µε σκανδάλισε, οµολογώ. Ηταν το ύφος. Η πληθωρική αλαζονεία της φράσης«οι Ελληνες ήταν µέσα στα σκατά κι ήρθαν σ’ εµένα να τους σώσω».

...το δημοσίευμα του Spiegel αποτελεί ένα απλό μήνυμα από κύκλους του γερμανικού υπουργείου οικονομικών: Το Μνημόνιο, κυρίες και κύριοι, απέτυχε. Θα ακολουθήσει μια γενναία αναδιάρθρωση, την οποία πρέπει να φοβόμαστε λιγότερο από την κατάρρευση που θα φέρει η εμμονή στην μη αναδιάρθρωση, και πολλές σημαντικές θεσμικές αλλαγές. Ένα χρόνο μετά, εισερχόμαστε στην μετα-Μνημονιακή εποχή.

Επειτα από δυόμισι χρόνια καθημερινού βομβαρδισμού με κακά μαντάτα από το μέτωπο της οικονομικής κρίσης που μαστίζει ολόκληρο τον κόσμο, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι το λούκι που περνάμε αποτελεί ειδική περίπτωση ενός γενικότερου φαινομένου.

Και δεν έχουμε άδικο. Η κρίση είναι όντως διεθνής και, κατά μία έννοια, το πρόβλημά μας εντάσσεται σε ένα πολύ μεγαλύτερο. Μόνο που έτσι υποβαθμίζουμε ή αφήνουμε εκτός συζήτησης την ιδιαιτερότητα της δικής μας δυστυχίας.

Η χώρα αυτήν τη στιγμή, όσο ανάγκη έχει από μια σοβαρή και αποτελεσματική κυβέρνηση με γρήγορα αντανακλαστικά, άλλο τόσο έχει ανάγκη από μια σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση, που να μην υποκύπτει σε μικροκομματικής σκοπιμότητας «πειρασμούς». Πολλώ μάλλον που για τη σημερινή δεινή κατάσταση της Ελλάδας φέρει καθοριστικές ευθύνες, τις οποίες -εξάλλου είναι πολύ πρόσφατες- ο λαός γνωρίζει πολύ καλά.

Σύμφωνοι! Οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- έχουμε αντιληφθεί ότι το μνημόνιο δε βγαίνει. Ότι με γνωστές νεοφιλελεύθερες συνταγές πάνε να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση. Φυσικά, λίγοι και μέσα στην κρίση φαίνεται να κερδίζουν. Η μεγάλη πλειοψηφία, όμως, έχει υποστεί το σοκ της αλλαγής.

Δεν είναι μόνο η σκληρή πίεση στο πορτοφόλι του καθενός. Πιο πολύ σημασία έχει ότι απειλείται σοβαρά ο «τρόπος ζωής» που οικοδομήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Εδώ, στον ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ, έχει ανοίξει, όμως, μια μεγάλη κουβέντα. Δεν αφορά τις συντεταγμένες μιας οικονομικής ανάλυσης, ούτε τις συνήθεις πολιτικές αντιπαραθέσεις.

Mέχρι το απομεσήμερο της χτεσινής βροχερής μέρας, από τη «Μαρφίν» στην οδό Σταδίου είχαν περάσει:

• Μερικές εκατοντάδες πολίτες, μεταξύ των οποίων και συγγενείς - φίλοι των δολοφονημένων

• Η «Δημοκρατική Αριστερά»

• Συγγραφείς του βιβλίου «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», που παρουσιάστηκε απέναντι στον «Ιανό» (Τριαρίδης, «Κάιν», Μαραγκάκης κλπ)

• Η «Χρυσή Αυγή».

Δες βίντεο

Δεν λησμονούμε. Καμία δικαιολογία, καμία ανοχή σε πράξεις βίας!

Στελέχη και μέλη της ΔΗΜΑΡ, τιμώντας τα αδικοχαμένα παιδιά της Marfin- ακριβώς ένα χρόνο μετά και περίπου την ίδια ώρα-την Πέμπτη το μεσημέρι στις 2, βρέθηκαν στον τόπο της δολοφονίας τους(Σταδίου 23) με ένα λουλούδι στο χέρι και έχοντας αναρτημένο πανώ με σύνθημα: "ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ. Καμια ανοχή καμία δικαιολογία άφησαν",  ένα λουλούδι για τον Νώντα, της Παρασκευή, την Αγγελική και το αγέννητο μωρό της.

Ο Σπύρος Λυκούδης, γραμματέας της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ έκανε στα ΜΜΕ την ακόλουθη δήλωση: «Αφήσαμε λίγα λουλούδια στη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών της Μarfin και εκφράσαμε την εχθρότητά μας απέναντι στη βία από οπουδήποτε και αν προέρχεται».

Δες βίντεο(Δ. Φύσσα)

 

Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, υπευθυνος της ΔΗΜΑΡ για την οινονομική πολιτική, σε σχέση με τις δηλώσεις Στρος Καν για συνομιλίες με Γ. Παπανδρέου για προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ έκανε την παρακάτω δήλωση:

"Για τη ΔΗΜΑΡ το πραγματικό μεγάλο πρόβλημα είναι ότι εκείνες τις ώρες που ο Πρωθυπουργός και ο Υπ Οικονομικών μιλούσαν για γεμάτο πιστόλι πάνω στο τραπέζι, ενώ προωθούσαν την προσφυγή στο ΔΝΤ, οι ξένοι δανειστές μας κατέβαλαν συντονισμένες προσπάθειες και πέτυχαν να ξεφορτώσουν από πάνω τους ελληνικά Ομόλογα.

Από τον Οκτώβριο 2009 ως την 1η Μαΐου 2010 οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία φορτώθηκαν €70 δισ από ξένες τράπεζες και άλλα θεσμικά ή επιθετικά Funds."

Για λεπτομερή ανάλυση των κινήσεων των ελληνικών ομολόγων την περίοδο αύτή, δες το παρακάτω άρθρο "ο Μέξικάνος"

Ο Μεξικάνος (The Mexican) είναι μια ταινία του 2001 με τους Μπραντ Πιτ και Τζούλια Ρόμπερτς. Ο Μεξικάνος είναι ένα μυθικό πιστόλι, έργο τέχνης που το θέλει διακαώς ένας μαφιόζος και ο Μπραντ χρεώνεται την αποστολή να το φέρει.
Όταν πριν ένα χρόνο έβλεπα στην τηλεόραση τους κκ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου να μιλάνε για το γεμάτο πιστόλι που είχαν πάνω στο τραπέζι για την αντιμετώπιση της κρίσης, μου ερχόταν στο μυαλό η ταινία. Ο λόγος; Το πιστόλι της ταινίας ήταν διάσημο γιατί, παρά το ότι ήταν δημιούργημα ενός φημισμένου μάστορα, ο βοηθός του είχε παρέμβει στη διαδικασία κατασκευής του και ο Μεξικάνος με την εκπυρσοκρότηση πυροβολούσε προς τα πίσω. Δηλαδή, το πιστόλι ήταν σχεδιασμένο να σκοτώνει τον χρήστη!

Πολλοί της γενιάς μας θυμούνται τα πρότυπα σχολεία. Έστεκαν επάξια πλάι στα καλά ιδιωτικά σχολεία, είχαν μεγάλο ποσοστό επιτυχίας στις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και πολλοί από τους μαθητές και τις μαθήτριες που φοίτησαν σ’ αυτά τα σχολεία συναντήθηκαν αργότερα στην πολιτική, στις επιστήμες και στις τέχνες. Τα πρότυπα σχολεία ήταν πολύ καλά δημόσια σχολεία. Οι λόγοι της επιτυχίας τους ήταν σίγουρα πολλοί και όπως πολλά πράγματα σ’ αυτή τη ζωή σύνθετοι. Αν τους ιεραρχούσαμε, πιθανότατα να μην βάζαμε στην πρώτη θέση τις εξετάσεις που έδιναν τα παιδιά για να γίνουν δεκτά στο πρότυπο σχολείο.

Τις επόµενες µέρες εισάγεται προς ψήφιση στην ολοµέλεια της Βουλής το νοµοσχέδιο που εισηγείται την επανίδρυση του θεσµού των πειραµατικών σχολείων και τη µετατροπή τους σε πρότυπα - πειραµατικά.

Τα πειραµατικά σχολεία, ιδιαίτερα τα ιστορικά, µε µια έννοια απόγονοι των πρότυπων σχολείων του πρώτου µισού του 20ού αιώνα και της µεταπολεµικής περιόδου, από το 1985 κινήθηκαν σε µια εξαιρετικά αµφίρροπη τροχιά, η οποία δικαίως σε αρκετές περιπτώσεις νοµιµοποιούσε τις φωνές που αµφισβητούσαν τον ρόλο και τη χρησιµότητά τους.