Απαντώντας ο υπουργός «Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων» κ. Αρ. Μπαλτάς στο Κοινοβούλιο, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την Παιδεία, στις αιτιάσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ., κ. Κυρ. Μητσοτάκη, και συγκεκριμένα πως διακατέχεται από νεοκομμουνιστικές απόψεις, υποστήριξε καταφατικά πως ναι, έτσι είναι, αφού πρόκειται για απόψεις και ιδέες η εφαρμογή των οποίων καταργεί την «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο»! Συνεπώς, αναδεικνύεται η ηθική και πολιτική υπεροχή της Αριστεράς έναντι των άλλων πολιτικών δυνάμεων.

Οι πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης στο χώρο της Παιδείας επανέφεραν στο προσκήνιο μερικές από τις μείζονες εντάσεις και αντιπαραθέσεις των τελευταίων ετών. Για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας η εσπευσμένη ψήφιση των σχετικών διατάξεων ανταποκρίνεται στις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την εμπέδωση των δημοκρατικών και συλλογικών διαδικασιών στο Σχολείο και στο Πανεπιστήμιο, ενώ για τους επικριτές των επιχειρούμενων αλλαγών πρόκειται για μία στείρα οπισθοδρόμηση.

Στα επόμενα δύο-τρία χρόνια θα τεθούν οι βάσεις για τη νέα ελληνική οικονομία που θα διαμορφωθεί μετά την κρίση. Τα σενάρια είναι πολλά, αλλά είναι χρήσιμο να τα ταξινομήσουμε σε δύο βασικούς τύπους αναπτυξιακού μοντέλου. Ο κάθε τύπος αντιστοιχεί σε μια διαφορετική σύνθεση της μεσαίας τάξης.

Η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική, αν δεν είχαν σπαταληθεί τρεις μήνες. Αν αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η κυβέρνηση είχε τη διανοητική ενέργεια για νηφάλια επανεκτίμηση δεδομένων και συσχετισμών και τη δύναμη να πει την αλήθεια. Αν είχε καταστείλει το σύνδρομο «εδώ και τώρα!» που πλημμύριζε τις γραμμές της. Αν ιεραρχούσε προτεραιότητες με στόχο τη σταθερή υλοποίηση σε βάθος 4ετίας των προεκλογικών δεσμεύσεων για ανάπτυξη εντός της Ευρωζώνης. Αν διέθετε ένα σχέδιο που (δεν θα πέταγε σε ροζ σύννεφα, αλλά) θα πάταγε στη πραγματικότητα.

Η αβεβαιότητα πρέπει να τελειώσει. Μία προωθητική, οριστική και έντιμη συμφωνία είναι απαραίτητη εντός του μηνός. Δεν σας κρύβω ότι είμαι εξαιρετικά ανήσυχος. Εκτιμώ ότι αν η κυβέρνηση βρεθεί σε αδιέξοδο, είτε με τους εταίρους, είτε στο εσωτερικό της, θα προχωρήσει σε εκλογές. Οι συνεχόμενες όμως εκλογές δεν λύνουν τα οικονομικά προβλήματα μιας χώρας και δεν μειώνουν το χρέος. Στην πολιτική πρέπει επιτέλους να λέμε αλήθειες χωρίς να μετράμε το κόστος.

Εάν ήθελε κανείς να ξεκουράσει το βλέμμα του, χθες, σε μια αισιόδοξη εικόνα της Ελλάδας, θα έπρεπε να πάει στις Κάννες, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, για να δει τον σκηνοθέτη Γιώργο Λάνθιμο, ανάμεσα σε μια διεθνή ομάδα συνεργατών, να παρουσιάζει τη νέα ταινία του.

Είμαι πολύ περίεργος: αν όλος αυτός ο θόρυβος με τα ιερά λείψανα της Αγίας Βαρβάρας γινόταν επί κυβερνήσεως Σαμαρά ή συγκυβερνήσεως Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ ή κι ενός σχήματος που περιελάμβανε το «κρυπτοφασιστικό» (κατά πολλούς συριζαίους, επώνυμους και ανώνυμους) «Ποτάμι», τι θα κατέβαζαν, κατά το κοινώς λεγόμενο

Η ρύθμιση που ψήφισε το ελληνικό Κοινοβούλιο για τις οφειλές προς την εφορία περιείχε και κάτι τουλάχιστον περίεργο, αν όχι σκανδαλώδες: οι μεγαλοοφειλέτες, αυτοί δηλαδή που χρωστούν εκατομμύρια, αντιμετωπίζονται με τον ίδιο ευνοϊκό τρόπο, και ως προς τα πρόστιμα και ως προς τις εκπτώσεις, με τους μικρούς οφειλέτες.

Δεν ξέρουμε αν υπάρχει άλλη χώρα που ο ίδιος δρόμος έχει δύο, τρεις διαφορετικές ονομασίες και ανά δέκα τετράγωνα ξεκινάει διαφορετική αρίθμηση. Στην Ελλάδα είναι ο κανόνας για όλες τις λεωφόρους, κάθε μεγαλούπολης.

Η κυβέρνηση σε αυτή τη διαπραγμάτευση έκανε και λάθη, όπως η μη διασφάλιση της στοιχειώδους χρηματοδότησης για το διάστημα των διαπραγματεύσεων, η υπερτροφική επικοινωνιακή διαχείριση, η αργοπορία στην κατάθεση εναλλακτικών μετρήσιμων προτάσεων και η εμπλοκή τμήματος των στελεχών της στη φιλολογία περί Grexit .

Σήμερα φαίνεται να αντιμετωπίζει αυτές τις αδυναμίες. Αντίστοιχα βήματα πρέπει να κάνουν και οι εταίροι. Σε κάθε περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αποφύγει την παράταση των διαπραγματεύσεων που αυξάνει τον κίνδυνο άτακτης υποχώρησης υπό καθεστώς χρηματοδοτικής ασφυξίας.

Είναι άμεση ανάγκη η διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης για την έξοδο από την κρίση. Αυτό το αναπτυξιακό σχέδιο δυστυχώς παρά τις συνεχείς δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης ποτέ δεν παρουσιάσθηκε, ενώ η σημερινή κυβέρνηση έχει καθυστερήσει σημαντικά και διαφαίνεται μέχρι σήμερα ότι δεν έχει στην ατζέντα της την απαραίτητη αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να αποτελεί προϊόν ευρείας διαβούλευσης με την κοινωνία, τους φορείς και τους κοινωνικούς εταίρους.

Ηττηθήκαμε. Δεν διαλυθήκαμε. Όσοι/ες το εννοούμε αυτό και είμαστε αποφασισμένοι/ες να προχωρήσουμε, καταλαβαίνουμε ότι αυτή μας η προσπάθεια πρέπει να έχει το χαρακτήρα της ΑΝΑΤΑΞΗΣ. Ανάταξης όμως ενός κομματικού σχήματος στις νέες συνθήκες, που έχει πάντα την αίσθηση των μεγεθών, της μετεκλογικής του εμβέλειας και της σημερινής αντιμετώπισής του από τους πολίτες.

Χρειαζόμαστε ένα κόμμα, που έστω και αν είναι πιο μικρό από το παρελθόν, θα είναι μαχόμενο και αποτελεσματικό.