24 ώρες χωρίς μετανάστες
Niko Ago, http://protimartiou2010.blogspot.com, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2010-02-28
Aν κάποιος μου έλεγε, στα μέσα Ιανουαρίου, όταν δημιούργησα στο Facebook την ομάδα «1η Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς», ότι σήμερα, 45 μέρες μετά, θα έχουμε γίνει περίπου 6.000 μέλη, ότι για την πρωτοβουλία αυτή θα μιλάει τόσος κόσμος και θα γίνει τόσος θόρυβος, το λιγότερο που θα του έλεγα είναι πως δεν ξέρει από διαδικτυακό ακτιβισμό. Έχω δημιουργήσει και άλλες ομάδες στον συγκεκριμένο ηλεκτρονικό κόμβο. Με περιεχόμενο που έχει αγκαλιαστεί από πολύ κόσμο, αλλά που έχει μείνει πάντα αυστηρά στο πλαίσιο του Διαδικτύου. Τούτη τη φόρα τα πράγματα εξελίχθησαν εντελώς διαφορετικά.
Αλλά, αλήθεια, γιατί «1η Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς»; Και χωρίς ποιους εμάς; Όταν, το 2006, οι μεταναστευτικές οργανώσεις στις ΗΠΑ κατάφεραν να κινητοποιήσουν πάρα πολλούς μετανάστες, αλλά και Αμερικανούς προοδευτικούς πολίτες, κηρύσσοντας την «ημέρα χωρίς τον Λατινοαμερικανό σας», παρέλυσαν την αγορά αρκετών μεγαλουπόλεων της υπερδύναμης. Από τότε, κάτι αντίστοιχο δεν έγινε πουθενά στον κόσμο. Ώσπου φτάσαμε στον Σεπτέμβριο του 2009, που ο Μπρις Ορτεφέ, υπουργός Μετανάστευσης της Γαλλίας, είπε «αστειευόμενος» πως «ένας Άραβας είναι καλός αλλά πολλοί Άραβες μαζί δεν είναι», σε αλγερινής καταγωγής νεαρό, μέλος του κόμματός του, κατά τη διάρκεια συνάντησής του με νεολαίους. Το βίντεο με την ομιλία του υπουργού αναρτήθηκε την ίδια ημέρα στο Διαδίκτυο και ο Τύπος το ανέδειξε ως μείζον σκάνδαλο με σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Ο θόρυβος που προκλήθηκε αναμενόμενος και αμέσως οι μεταναστευτικές οργανώσεις, μαζί με πολλούς Γάλλους δημοκρατικούς πολίτες, αντέδρασαν στην προσβολή του υπουργού.
Αλλά δεν σταμάτησαν στις αντιδράσεις. Αποφάσισαν να οργανώσουν κάτι αντίστοιχο με εκείνο των Αμερικανών το 2006. Ομάδα ακτιβιστών ανέλαβε την υλοποίηση και την προώθηση της ιδέας μέσω του Διαδικτύου. Επέλεξαν την 1η Μαρτίου, την ημερομηνία που το 2005 τέθηκε σε εφαρμογή στη Γαλλία ο «κώδικας εισόδου», που καθορίζει ποιος μετανάστης θα παραμείνει και ποιος θα απελαθεί με βάση τις γνώσεις του, τις δεξιότητές του ή τη… σωματική του διάπλαση!
Γρήγορα το κίνημα πέρασε στην Ιταλία. Και εκεί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απʼ ό,τι στη Γαλλία. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, που έχει ενσωματώσει στους κόλπους της τους νεοφασίστες της Λίγκας του Βορρά, κάνει τα πάντα για να μετατρέψει σε κόλαση τη ζωή των μεταναστών. Και τι δεν έχει σκαρφιστεί! Σε μια χώρα με 4,5 εκατομμύρια νόμιμους μετανάστες και που καθημερινά φτάνουν και άλλοι από διάφορες όμορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, η φασιστική δράση έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και είναι λογικό να υπάρχει και έντονη αντίδραση απέναντι στις φασιστικές συμπεριφορές.
Μετά τα γεγονότα του Ροσάρνο, όπου τα αφεντικά της Ντρανγκέτα πυροδότησαν την εξέγερση, τόσο μεταξύ των μαύρων εργατών, όσο και μεταξύ των Ιταλών πολιτών, και τα περασμένα Χριστούγεννα, όπου σε δυο δήμους που ελέγχονται από τη "Λίγκα του Βορρά", με το σύνθημα "Λευκά Χριστούγεννα", η αστυνομία πραγματοποιούσε εφόδους σε σπίτια μεταναστών και οδήγησε περίπου 4.000 -που βρίσκονταν χωρίς χαρτιά- στη φυλακή και οι μετανάστες της Ιταλίας πάντα σε σύμπραξη με Ιταλούς προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες, αγκάλιασαν και οργανώνουν τη δίκη τους «1η Μαρτίου - 24 ώρες χωρίς εμάς».
«Με τον νέο νόμο κατά της λαθρομετανάστευσης, οι μετανάστες κινδυνεύουν, εάν χάσουν τη δουλειά τους, να πάνε φυλακή ή να απελαθούν. Όλα γίνονται για να δημιουργηθεί ένα προμελετημένο αίσθημα ξενοφοβίας. Το γεγονός ότι αντίστοιχα προβλήματα παρουσιάζονται και σε άλλες χώρες καθιστά το θέμα πανευρωπαϊκό. Η κίνηση βάζει σε πρωταγωνιστικό ρόλο τους μετανάστες και τα δικαιώματά τους", μας είπε η εκπρόσωπος της κίνησης από την Ιταλία Νταϊμαρέλι Κιντέρο Ταμπερέλ που την καλέσαμε την εβδομάδα που πέρασε, μαζί με τους εκπροσώπους της αντίστοιχης κίνησης από τη Γαλλία, την Peggy Derder και τον αλγερινής καταγωγής Dendoune Nadir, παιδί μεταναστών, δημοσιογράφο και συγγραφέα, οι οποίοι και μας μετέφεραν τις εμπειρίες τους, τον παλμό των δικών τους πρωτοβουλιών αλλά και τη συμπαράστασή τους. Και έπειτα εμείς εδώ, στην Ελλάδα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, από την ημέρα δημιουργίας της ομάδας, εκατοντάδες άτομα έγιναν μέλη και σε ελάχιστο χρόνο είχαμε ξεπεράσει τους χίλιους. Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία μιας οργανωτικής ομάδας, που θα κάνει πράξη αυτό που αρχικά φαινόταν απλώς ως μια άλλη προσπάθεια «διαδικτυακού ακτιβισμού». Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα. Ο Αντώνης, ο Αχιλλέας, η Μαργαρίτα, η Δάφνη, ο Κοσμάς, η Σπυριδούλα, ο Στράτος, ο Γιώργος και ο Ιάσονας ήταν οι πρώτοι ανάμεσα σε πολλά άλλα παιδιά που έσπευσαν να δηλώσουν τη συμμετοχή σε αυτήν.
Η αυριανή ημέρα δεν είναι η μέρα που θα… ανατραπεί το σύστημα! Ούτε και θα αλλάξουν τα πράγματα με μιας και θα παραλύσει το εμπόριο. Ούτε φυσικά και θα υπάρξει η παραμικρή αντιπαράθεση των μεταναστών με την κοινωνία. Αυτό είναι κατανοητό απʼ όλους. Οι μετανάστες και οι δημοκρατικοί πολίτες έχουν, όμως, ένα καθήκον: Να δείξουν με τη μαζική και εκκωφαντική τους «απουσία» την έντονη παρουσία τους στο ελληνικό -και όχι μόνο- γίγνεσθαι. Να δείξουν ότι δεν είναι καταναλωτικά όντα, αλλά ισότιμα και ενεργά μέλη μιας ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, που οραματίζονται ένα κοινό και ειρηνικό μέλλον, γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.
Η μη συμμετοχή σε κανενός είδους οικονομική συναλλαγή, η άρνηση να ξοδέψουμε έστω και για 24 ώρες οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, όπως θα συμβεί στη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, ως μια απολύτως νόμιμη και πολιτισμένη πράξη, μπορεί να δώσει το στίγμα.
Info : http://protimartiou2010.blogspot.com
Αλλά, αλήθεια, γιατί «1η Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς»; Και χωρίς ποιους εμάς; Όταν, το 2006, οι μεταναστευτικές οργανώσεις στις ΗΠΑ κατάφεραν να κινητοποιήσουν πάρα πολλούς μετανάστες, αλλά και Αμερικανούς προοδευτικούς πολίτες, κηρύσσοντας την «ημέρα χωρίς τον Λατινοαμερικανό σας», παρέλυσαν την αγορά αρκετών μεγαλουπόλεων της υπερδύναμης. Από τότε, κάτι αντίστοιχο δεν έγινε πουθενά στον κόσμο. Ώσπου φτάσαμε στον Σεπτέμβριο του 2009, που ο Μπρις Ορτεφέ, υπουργός Μετανάστευσης της Γαλλίας, είπε «αστειευόμενος» πως «ένας Άραβας είναι καλός αλλά πολλοί Άραβες μαζί δεν είναι», σε αλγερινής καταγωγής νεαρό, μέλος του κόμματός του, κατά τη διάρκεια συνάντησής του με νεολαίους. Το βίντεο με την ομιλία του υπουργού αναρτήθηκε την ίδια ημέρα στο Διαδίκτυο και ο Τύπος το ανέδειξε ως μείζον σκάνδαλο με σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Ο θόρυβος που προκλήθηκε αναμενόμενος και αμέσως οι μεταναστευτικές οργανώσεις, μαζί με πολλούς Γάλλους δημοκρατικούς πολίτες, αντέδρασαν στην προσβολή του υπουργού.
Αλλά δεν σταμάτησαν στις αντιδράσεις. Αποφάσισαν να οργανώσουν κάτι αντίστοιχο με εκείνο των Αμερικανών το 2006. Ομάδα ακτιβιστών ανέλαβε την υλοποίηση και την προώθηση της ιδέας μέσω του Διαδικτύου. Επέλεξαν την 1η Μαρτίου, την ημερομηνία που το 2005 τέθηκε σε εφαρμογή στη Γαλλία ο «κώδικας εισόδου», που καθορίζει ποιος μετανάστης θα παραμείνει και ποιος θα απελαθεί με βάση τις γνώσεις του, τις δεξιότητές του ή τη… σωματική του διάπλαση!
Γρήγορα το κίνημα πέρασε στην Ιταλία. Και εκεί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απʼ ό,τι στη Γαλλία. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, που έχει ενσωματώσει στους κόλπους της τους νεοφασίστες της Λίγκας του Βορρά, κάνει τα πάντα για να μετατρέψει σε κόλαση τη ζωή των μεταναστών. Και τι δεν έχει σκαρφιστεί! Σε μια χώρα με 4,5 εκατομμύρια νόμιμους μετανάστες και που καθημερινά φτάνουν και άλλοι από διάφορες όμορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, η φασιστική δράση έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και είναι λογικό να υπάρχει και έντονη αντίδραση απέναντι στις φασιστικές συμπεριφορές.
Μετά τα γεγονότα του Ροσάρνο, όπου τα αφεντικά της Ντρανγκέτα πυροδότησαν την εξέγερση, τόσο μεταξύ των μαύρων εργατών, όσο και μεταξύ των Ιταλών πολιτών, και τα περασμένα Χριστούγεννα, όπου σε δυο δήμους που ελέγχονται από τη "Λίγκα του Βορρά", με το σύνθημα "Λευκά Χριστούγεννα", η αστυνομία πραγματοποιούσε εφόδους σε σπίτια μεταναστών και οδήγησε περίπου 4.000 -που βρίσκονταν χωρίς χαρτιά- στη φυλακή και οι μετανάστες της Ιταλίας πάντα σε σύμπραξη με Ιταλούς προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες, αγκάλιασαν και οργανώνουν τη δίκη τους «1η Μαρτίου - 24 ώρες χωρίς εμάς».
«Με τον νέο νόμο κατά της λαθρομετανάστευσης, οι μετανάστες κινδυνεύουν, εάν χάσουν τη δουλειά τους, να πάνε φυλακή ή να απελαθούν. Όλα γίνονται για να δημιουργηθεί ένα προμελετημένο αίσθημα ξενοφοβίας. Το γεγονός ότι αντίστοιχα προβλήματα παρουσιάζονται και σε άλλες χώρες καθιστά το θέμα πανευρωπαϊκό. Η κίνηση βάζει σε πρωταγωνιστικό ρόλο τους μετανάστες και τα δικαιώματά τους", μας είπε η εκπρόσωπος της κίνησης από την Ιταλία Νταϊμαρέλι Κιντέρο Ταμπερέλ που την καλέσαμε την εβδομάδα που πέρασε, μαζί με τους εκπροσώπους της αντίστοιχης κίνησης από τη Γαλλία, την Peggy Derder και τον αλγερινής καταγωγής Dendoune Nadir, παιδί μεταναστών, δημοσιογράφο και συγγραφέα, οι οποίοι και μας μετέφεραν τις εμπειρίες τους, τον παλμό των δικών τους πρωτοβουλιών αλλά και τη συμπαράστασή τους. Και έπειτα εμείς εδώ, στην Ελλάδα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, από την ημέρα δημιουργίας της ομάδας, εκατοντάδες άτομα έγιναν μέλη και σε ελάχιστο χρόνο είχαμε ξεπεράσει τους χίλιους. Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία μιας οργανωτικής ομάδας, που θα κάνει πράξη αυτό που αρχικά φαινόταν απλώς ως μια άλλη προσπάθεια «διαδικτυακού ακτιβισμού». Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα. Ο Αντώνης, ο Αχιλλέας, η Μαργαρίτα, η Δάφνη, ο Κοσμάς, η Σπυριδούλα, ο Στράτος, ο Γιώργος και ο Ιάσονας ήταν οι πρώτοι ανάμεσα σε πολλά άλλα παιδιά που έσπευσαν να δηλώσουν τη συμμετοχή σε αυτήν.
Η αυριανή ημέρα δεν είναι η μέρα που θα… ανατραπεί το σύστημα! Ούτε και θα αλλάξουν τα πράγματα με μιας και θα παραλύσει το εμπόριο. Ούτε φυσικά και θα υπάρξει η παραμικρή αντιπαράθεση των μεταναστών με την κοινωνία. Αυτό είναι κατανοητό απʼ όλους. Οι μετανάστες και οι δημοκρατικοί πολίτες έχουν, όμως, ένα καθήκον: Να δείξουν με τη μαζική και εκκωφαντική τους «απουσία» την έντονη παρουσία τους στο ελληνικό -και όχι μόνο- γίγνεσθαι. Να δείξουν ότι δεν είναι καταναλωτικά όντα, αλλά ισότιμα και ενεργά μέλη μιας ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, που οραματίζονται ένα κοινό και ειρηνικό μέλλον, γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.
Η μη συμμετοχή σε κανενός είδους οικονομική συναλλαγή, η άρνηση να ξοδέψουμε έστω και για 24 ώρες οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, όπως θα συμβεί στη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, ως μια απολύτως νόμιμη και πολιτισμένη πράξη, μπορεί να δώσει το στίγμα.
Info : http://protimartiou2010.blogspot.com
