Αλγεινές στατιστικές
Παντελής Μπουκάλας, Η Καθημερινή, Δημοσιευμένο: 2015-04-18
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος κληροδότησε στην ανθρωπότητα μιαν απαράγραπτη υποχρέωση: να σκέφτεται. Και να ξανασκέφτεται. Τις λέξεις και τις πράξεις της. Να σκέφτεται αν μετά το Άουσβιτς και το Νταχάου είναι ποτέ δυνατόν να γίνουμε όπως πριν, τάχα αθώοι. Αν μετά το Αουσβιτς υπάρχει Θεός, ερώτημα που δεν το νομιμοποίησε μόνο η θλιβερή στάση του Βατικανού στον πόλεμο. Και αν μετά το Αουσβιτς υπάρχει ποίηση, όπως συνόψισε ο Τέοντορ Αντόρνο την αγωνία για το τέλος του Λόγου, απολύτως δίκαιη έπειτα απ’ όσα διέπραξαν λογικά όντα εναντίον άλλων λογικών όντων, υποβιβάζοντάς τα στην τάξη της κατσαρίδας.
Η προχθεσινή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος ανέδειξε ένα στατιστικό στοιχείο που έδωσε νέο νόημα σ’ ένα παλαιό ερώτημα, στο οποίο δεν ήταν λίγοι όσοι «αποκρίθηκαν» αυτοκτονώντας: Υπάρχει άραγε ζωή μετά τη Σοά; Το λυπηρότατο στατιστικό στοιχείο: «Σήμερα στο Ισραήλ υπάρχουν περίπου 189.000 επιζήσαντες του φοβερότερου εγκλήματος όλων των εποχών, αλλά σύμφωνα με τον οργανισμό πρόνοιας, το 25% βρίσκεται σε οικονομική δυσχέρεια και παλεύει να επιβιώσει». Δηλαδή, πρώτα το Ισραήλ κι ύστερα η ανθρωπότητα όλη, με τους οργανισμούς και τους μεγιστάνες της, αδυνατούν να συντηρήσουν αξιοπρεπώς περίπου 50.000 ανθρώπους, μάρτυρες του φοβερότερου εγκλήματος όλων των εποχών.
Αν το στοιχείο αυτό έδειχνε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και μόνο, τα πράγματα θα ήταν ίσως απλούστερα. Δείχνει, όμως, κάτι ακόμα: ότι η ήττα της ανθρώπινης φυλής, και μάλιστα στην «άριστη» εκδοχή της, του πεπολιτισμένου λευκού, δεν ήταν προσωρινή. Κρατάει ακόμα. Επιπλέον απόδειξη ένα δεύτερο στοιχείο: Το 2014 οι αντισημιτικές επιθέσεις αυξήθηκαν κατά 38%. Εμπρησμοί και βανδαλισμοί (και σε νεκροταφεία) καταγράφτηκαν στη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία. Μερίδιο έχει βέβαια και η Ελλάδα, όπου ο αντισημιτισμός δεν είναι αποκλειστικότητα της «ΧΑ», αλλά σχεδόν μια συνήθεια. Οι επιθέσεις αυτές συνιστούν την πρακτική εκδοχή του αναθεωρητισμού. Αλλά θιασώτης κάποιου αναθεωρητισμού είναι ο ίδιος ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου: Εξισώνοντας ουσιαστικά τη ναζιστική Γερμανία με το τωρινό Ιράν (που οδεύει προς συμφωνία με τις ΗΠΑ), ο πρωθυπουργός του Ισραήλ σχετικοποιεί τη σημασία του Απόλυτου Εγκλήματος. Προσβάλλοντας τη μνήμη των θυμάτων της «Τελικής Λύσης».
Η προχθεσινή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος ανέδειξε ένα στατιστικό στοιχείο που έδωσε νέο νόημα σ’ ένα παλαιό ερώτημα, στο οποίο δεν ήταν λίγοι όσοι «αποκρίθηκαν» αυτοκτονώντας: Υπάρχει άραγε ζωή μετά τη Σοά; Το λυπηρότατο στατιστικό στοιχείο: «Σήμερα στο Ισραήλ υπάρχουν περίπου 189.000 επιζήσαντες του φοβερότερου εγκλήματος όλων των εποχών, αλλά σύμφωνα με τον οργανισμό πρόνοιας, το 25% βρίσκεται σε οικονομική δυσχέρεια και παλεύει να επιβιώσει». Δηλαδή, πρώτα το Ισραήλ κι ύστερα η ανθρωπότητα όλη, με τους οργανισμούς και τους μεγιστάνες της, αδυνατούν να συντηρήσουν αξιοπρεπώς περίπου 50.000 ανθρώπους, μάρτυρες του φοβερότερου εγκλήματος όλων των εποχών.
Αν το στοιχείο αυτό έδειχνε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και μόνο, τα πράγματα θα ήταν ίσως απλούστερα. Δείχνει, όμως, κάτι ακόμα: ότι η ήττα της ανθρώπινης φυλής, και μάλιστα στην «άριστη» εκδοχή της, του πεπολιτισμένου λευκού, δεν ήταν προσωρινή. Κρατάει ακόμα. Επιπλέον απόδειξη ένα δεύτερο στοιχείο: Το 2014 οι αντισημιτικές επιθέσεις αυξήθηκαν κατά 38%. Εμπρησμοί και βανδαλισμοί (και σε νεκροταφεία) καταγράφτηκαν στη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία. Μερίδιο έχει βέβαια και η Ελλάδα, όπου ο αντισημιτισμός δεν είναι αποκλειστικότητα της «ΧΑ», αλλά σχεδόν μια συνήθεια. Οι επιθέσεις αυτές συνιστούν την πρακτική εκδοχή του αναθεωρητισμού. Αλλά θιασώτης κάποιου αναθεωρητισμού είναι ο ίδιος ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου: Εξισώνοντας ουσιαστικά τη ναζιστική Γερμανία με το τωρινό Ιράν (που οδεύει προς συμφωνία με τις ΗΠΑ), ο πρωθυπουργός του Ισραήλ σχετικοποιεί τη σημασία του Απόλυτου Εγκλήματος. Προσβάλλοντας τη μνήμη των θυμάτων της «Τελικής Λύσης».
