Είναι νωρίς για προβλέψεις, αλλά οι πρώτες ενδείξεις από τη Δημοκρατική Αριστερά παραπέμπουν σε έναν πολιτικό σχηματισμό, ο οποίος δεν θα περιορισθεί στον γνώριμο αδιέξοδο αρνητισμό, αλλά θα επιχειρήσει να επηρεάσει τις εξελίξεις με εφικτές προτάσεις.

Είναι αλήθεια ότι κάθε διάσπαση και ειδικά στην Αριστερά με το βεβαρυμμένο της ιστορικό, προκαλεί συγχύσεις, απογοητεύσεις και αποστρατεύσεις. Ήταν λοιπόν το διακύβευμα τόσο πολύ σημαντικό ώστε να δικαιολογήσει αυτές τις συνέπειες; Ισχυρίζομαι πως ναι. Ήταν. Γιατί η ποθητή ενότητα δεν είναι φετιχ, αξία αυτή καθ’ εαυτή. Δεν ειναι πανάκεια ούτε συναισθηματική επίκληση κομματικού πατριωτισμού κενή περιεχομένου.