Η παραδοσιακή οργάνωση των πολιτικών κομμάτων ,βασίσθηκε από την μεταπολίτευση ως σήμερα στο κόμμα με συγκεκριμένη ιεραρχία, πυραμιδικης μορφής.
Κόμμα με τοπικές και κλαδικές οργανώσεις –εκτελεστικά εργαλεία-κι ενδιάμεσες νομαρχιακές βαθμίδες-ιμάντες μεταβίβασης- των κεντρικών αποφάσεων.
Η λειτουργία ήταν εγκλωβισμένη στην επιβολή της πλειοψηφικής άποψης που διαμορφωνόταν,συνήθως από κλειστές ομάδες στελεχών σ επιμέρους τομείς, χωρίς καμιά διαβούλευση με την οργανωμένη βάση και τους φιλάς του χώρου. Εξαίρεση αποτελούσαν τοπικές πρωτοβουλίες,που συνήθως δεν αμφισβητούσαν την κυρίαρχη αντίληψη.

Ο Φώτης Κουβέλης, πρόεδρος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, μετά τη συνάντηση με το προεδρείο του σωματείου των εργαζομένων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έκανε δηλώσεις όπου μεταξύ άλλων τόνισε:

...Ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ διερευνούμε τα στοιχεία και το περιεχόμενο συγκρότησης ισχυρού τραπεζικού δημόσιου πυλώνα. Και τούτο για λόγους δημόσιου συμφέροντος, στην κατεύθυνση ανταγωνιστικής πίεσης στις ιδιωτικές τράπεζες στο μέτωπο των επιτοκίων και της ρευστότητας καθώς και της διοχέτευσης μέρους της αποταμίευσης στη χρηματοδότηση αναπτυξιακών προτεραιοτήτων.
Ο πυλώνας αυτός δεν μπορεί παρά στις σημερινές συνθήκες να προκύπτει μέσα από τη σύμπραξη Εθνικής, ΑΤΕ, Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Θα πρέπει να συνδυάζει ταυτόχρονα μέτρα εξυγίανσης και ανταγωνιστικότητά του στον εθνικό και διεθνή χώρο...