Η Δημοκρατική Αριστερά είναι πλέον μια πραγματικότητα. Με αρκετή καθυστέρηση και επίπονες ωδίνες γεννήθηκε ένα σύγχρονο μεταρρυθμιστικό ευρωπαϊκό αριστερό δημοκρατικό κόμμα. Δεν είναι ώρα να κοιτάει κανείς πίσω. Πόσο μάλλον που η σημερινή συγκυρία και όπως όλα δείχνουν και η αυριανή, απαιτεί καθαρές ρεαλιστικές και υπεύθυνες προτάσεις εξόδου απ’ την κρίση. Αυτή είναι ήδη μια πρώτη απάντηση – δέσμευση στο ερώτημα που θέτει ο τίτλος : Γιατί με την Δημοκρατική Αριστερά;

Την άποψη ότι το υπάρχον πολιτικό σκηνικό αποδομείται εξέφρασε από την Ξάνθη ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκος Τσούκαλης, ο οποίος βρέθηκε την Τρίτη στην Ξάνθη προκειμένου να παρουσιάσει τις βασικές αρχές και θέσεις του νεοσύστατου πολιτικού σχηματισμού της ανανεωτικής αριστεράς και να συνομιλήσει με τον πρώτο πυρήνα στελεχών που έχει συσταθεί.

Δύσκολες μέρες. Ψαρεύω ελπίδες. Δίχτυα παντού.

Πολύκεντρο Σητείας, 29-5-2010. Ο σκηνοθέτης Φίλιππος Κουτσαφτής και η αρχαιολόγος Στέλλα Χρυσουλάκη, προβάλλουν την ταινία τους "Μια μέρα με τον Μίνωα". Θέμα της 30λεπτης ταινίας, ένα τριήμερο του 1988 στο Δημοτικό σχολείο της Ζάκρου, στο ανάκτορο της Κάτω Ζάκρου και στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σητείας. Πρωταγωνιστούν τα παιδικά μάτια των μαθητών, που παίζουν και μαθαίνουν αναλαμβάνοντας ρόλους που τους μοιράζει η Στέλλα. Τα μέλη της βασιλικής οικογένειας ανακαλύπτουν τα βασιλικά διαμερίσματα, οι τεχνίτες τα εργαστήρια, ενώ οι τροβαδούροι, μόνον αυτοί, έχουν το ελεύθερο να σεργιανούν παντού.

Η αναζήτηση του πλαισίου για το νέο κόμμα κατ αρχάς πιστεύω οτι πρέπει να βασιστεί στο πρώτο συνθετικό της ονομασίας που επιλέχτηκε.

Η Δημοκρατία βρίσκεται στο κρεββατι του Προκρούστη κι όποιος γουστάρει κόβει κατά πως τον βολεύει για να τούρθει η Δημοκρατία στα μετρα του. Γιατί ποτέ δε διανοήθηκε να προσαρμοστεί αυτός στα μέτρα της.

Η μεγάλη όμως κρίση κυρίως οφείλεται στην κρίση του συστήματος εκπροσώπησης, του μοντέλου αντιπροσώπευσης από τη στιγμή που οι «αντιπρόσωποι» πίστεψαν οτι έχουν απαλλοτριώσει κάθε μορφή έκφρασης του αντιπροσωπευόμενου, και κάνουν ή νομίζουν πως κάνουν χρήση άκριτη και πολλές φορές έως και φαυλεπίφαυλη.